هدف در راه‌رفتن طبیعی نیروی عکس‌العمل زمین از سمت داخل زانو عبور می‌کند و یک بازوی اداکتوری حول این مفصل در سرتاسر مرحله، استانس راه‌رفتن اعمال می‌کند. اغلب از وجود بازوی اداکتوری و افزایش بار حاصله از آن روی کمپارتمان داخلی زانو، برای توضیح شیوع بالای استئوآرتریت این کمپارتمان استفاده می‌شود. در طول راه‌رفتن عادی، ۶۰ درصد فشار از کمپارتمان داخلی زانو عبور می‌کند که این موضوع موجب درگیری بیشتر این کمپارتمان در بیماری استئوآرتریت می‌شود. تغییر راستا و نیروهای بیومکانیکی روی زانو باعث کاهش درد، افزایش عملکرد، بهبود کیفیت زندگی و متغیرهای راه‌رفتن می‌شود. استفاده از ارتوزهای زانو به منظور برداشتن وزن از کمپارتمان تحت تأثیر و کاهش درد زانو در افراد دچار استئوآرتریت زانو توصیه شده است. در این مطالعه برای بار نخست، تأثیر میزان ارتفاع بار ارتوز بر گشتاور اداکتوری وارده به زانو اندازه‌گیری شد. درنتیجه، هدف از این مطالعه تغییر میزان گشتاور ابداکشن وارده از سوی ارتوز برای مقابله با گشتاور اداکشن وارده از زمین (نیروی عکس‌العمل زمین) و بررسی میزان تأثیر حالت‌های مختلف ارتوزی بر متغیرهای کینماتیکی و کینتیکی بود.
روش بررسی این مطالعه از نوع کار‌آزمایی بالینی بود. جهت مطالعه آینده‌نگر و غیر‌تصادفی بود. گروهی از افراد مبتلا به استئوآرتریت درجه خفیف تا متوسط زانو که به مراکز درمانی و بیمارستان‌های شهر اصفهان مراجعه کردند، بعد از دریافت تأییدیه درجه استئوآرتریت مدنظر ۲ و ۳ از پزشک متخصص، به مرکز تحقیقات و پژوهش دانشکده توانبخشی ارجاع داده شدند. تعداد شرکت‌کننده با توجه به مقالات پیشین، ۱۰ بیمار مبتلا به استئوآرتریت درجه ۲ و ۳ در ناحیه داخلی زانو تعیین شد. ۱۰ بیمار مبتلا به استئوآرتریت داخلی خفیف تا متوسط زانو شامل ۹ زن و ۱ مرد در مطالعه شرکت کردند. هر آزمودنی ۵ شرایط مختلف در مطالعه را سپری کرد. ترتیب و توالی مراحل از طریق قرعه‌کشی برای هر فرد صورت گرفت. این ۵ مرحله شامل بدون ارتوز، ارتوز با طول بار بلند، ارتوز با طول بار رایج، ارتوز با زاویه ابداکشن متوسط و ارتوز با زاویه ابداکشن حداکثر بود. در این مطالعه به منظور ثبت متغیرهای کینتیکی و کینماتیکی از سیستم آنالیز حرکت سه‌بعدی (نسخه ۲/۷ ساخت کشور سوئد) با ۷ دوربین (تولید شرکت کوآیسس آمریکا) با فرکانس ۱۰۰هرتز و ۱ صفحه تشخیص نیروی کیستلر (۵۰۰ در ۶۰۰ میلی‌متر، مدل AA ۹۲۶۰، تولید شرکت کیستلر سوئیس) برای‌جمع آوری اطلاعات راه‌رفتن آزمودنی‌ها در مرکز تحقیقات اختلالات اسکلتی و عضلانی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان استفاده شد. نرم‌افزار Visual ۳D (ساخت کمپانی سی‌موشن آمریکا، نسخه ۴) برای مدل‌کردن داده‌های اندام تحتانی استفاده شد. متغیرهای زمانی و مکانی و گشتاورهای وارد‌شده به مفصل زانو و دامنه حرکتی زانو برای هر فرد در تمام مراحل اندازه‌گیری شد. اطلاعات به‌دست‌آمده وارد نرم‌افزار Qualysis و برای مدل‌کردن به نرم‌افزار Visual ۳D وارد شد. از نسخه ۲۲ نرم‌افزار SPSS برای تحلیل داده‌ها و آزمون شاپیرو ویلکز برای بررسی نرمال‌بودن توزیع داده‌ها استفاده شد. آزمون واریانس اندازه‌گیری‌های تکرار‌شده برای مقایسه تأثیر ارتوز در متغیرهای ذکر‌شده در بیماران قبل و بعد ارتوز، استفاده شد.
یافته‌ها بین متغیرهای زمانی و مکانی (سرعت، طول گام، کادنس، درصد فازایستایی) در حالات مختلف ارتوزی با یکدیگر و بدون ارتوز، اختلاف معناداری گزارش نشد (P>۰/۰۵). بین دامنه حرکتی در هر ۳ صفحه (ساجیتال، فرونتال، هورزینتال) هیچ تفاوت معناداری در حالات متفاوت ارتوزی ثبت نشد (P>۰/۰۵). بیشترین گشتاور اکستنسوری در حالات بدون ارتوز به مفصل زانو وارد شد، ولی نتایج تحلیل آماری، اختلاف معناداری را گزارش نکرد (P>۰/۰۵). گشتاور اداکتوری به طور معناداری در حالت ارتوز با بازوی اهرمی بلند، کمتر از بدون ارتوز گزارش شد ۰/۰۵>P.
نتیجه‌گیری ارتوز با توجه به مداخله‌نکردن در متغیرهای مکانی و زمانی، هیچ‌گونه محدودیت حرکتی برای بیماران ایجاد نکرده است. ارتوز با طول بار بلند به دلیل بازوی اهرمی بیشتر تأثیر معناداری در کاهش گشتاور اداکتوری کمپارتمان داخلی زانو دارد، درنتیجه ممکن است باعث بهبود روند درمان و کاهش گشتاور اداکتوری افراد شود.
