هدف: نقاط ماشه‌ای می‌توانند منشأ اصلی دردهای تیرکشنده به مناطق اطراف خود باشند. نقاط ماشه‌ای مایوفاشیال پدیدۀ الکتروفیزیولوژیکال هستند که می‌توانند در عملکرد نرمال عضله تداخل ایجاد کنند. هنوز هیچ مطالعه‌ای تأثیرات نقاط ماشه‌ای فعال را بر الگوی حرکت شانه بررسی نکرده است. مطالعات اخیر، تنها دربارۀ افراد سالم انجام گرفته است. این الگوها می‌تواند عامل تعیین‌کننده‌ای در بروز صدمات آینده و منشأ بروز یا تشدید دردهای گردنی‌شانه‌ای باشد. هدف این تحقیق بررسی میزان فعالیت و زمان تأخیر وارد‌عمل‌شدن عضلۀ تراپزیوس فوقانی در حضور نقطۀ ماشه‌ای فعال، هنگام بالا‌بردن دست در صفحۀ کتف (اسکپشن) بود.
روش بررسی: در یک مطالعۀ مقایسه‌ای موردی‌شاهدی در بهار سال ۱۳۹۱، ۱۷ زن مبتلا به نقطۀ ماشه‌ای فعال عضلۀ تراپزیوس فوقانی با محدوده سنی ۲۶/۷۶ سال و ۱۷ زن سالم با محدوده سنی ۲۶/۱۸ سال، در آزمایشگاه بیومکانیک دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی شرکت داشتند. با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافیِ سطحی، میزان فعالیت و زمان شروع فعالیت عضلۀ تراپزیوس فوقانی هنگام حرکت اسکاپشن ثبت و تحلیل شد.
یافته‌ها: زمان وارد‌عمل‌شدن عضلۀ تراپزیوس فوقانی نسبت‌به شروع حرکت، در گروه بیمار نسبت‌به گروه سالم به‌صورت معناداری با تأخیر همراه بود (۰/۰۴=P). مقایسۀ میزان حداکثر آمپلی‌تود در افراد مبتلا به نقطۀ ماشه‌ای درمقایسه‌با افراد سالم هنگام حداکثر انقباض ارادی ایزومتریک اسکپشن ۹۰ درجه، در عضلۀ تراپزیوس فوقانی، اختلاف معنادار آماری را به‌صورت کاهش میزان فعالیت در گروه بیمار نشان داد (۰/۰۱=P).
نتیجه‌گیری: در حضور نقطۀ ماشه‌ای، الگوی فعالیت عضلات، دستخوش تغییرات می‌شود؛ به‌طوری که نقاط ماشه‌ای با تغییر زمان‌بندی، به الگوی غیرطبیعی حرکت کمربند شانه‌ای منجر می‌شوند. این یافته‌ها می‌تواند در پیشگیری و درمان اختلالات شانه استفاده گردد.
