هدف : فلج مغزی به صورت اختلال غیر پیشرونده در وضعیت وحرکت بدن می‌باشد که دراثر علل مختلفی ایجاد می‌شود. اقدامات درمانی وتوانبخشی مختلفی در این کودکان ازجمله ماساژ به کار رفته است. تحقیق حاضر به منظور بررسی تأثیر افزودن درمان ماساژ به کاردرمانی در بهبود تون عضلانی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک انجام شد.

  روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی دو سویه کور نمونه‌ها ازمیان کودکان مبتلا به فلج مغزی مراجعه کننده به مراکز توانبخشی وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی جامعه در دسترس، به روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف و دارا بودن شرایط ورود به مطالعه انتخاب و بطور تصادفی به ۲ گروه کنترل ومداخله تقسیم شدند.روش استاندارد توانبخشی درطی ۳ ماه برای هردو گروه بطور یکسان اجرا شد و گروه مداخله قبل از کاردرمانی ۳۰ دقیقه ماساژ نیز دریافت نمودند. تون عضلانی قبل وپس از مداخله بر اساس آزمون اشورث ارزیابی گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با آزمونهای آماری پارامتری (تی زوجی و تی مستقل) و غیر پارامتری (ویلکاکسون و من ویتنی) صورت گرفت.

  یافته‌ها: ۱۳ نفر درگروه مداخله و ۱۴ نفر در گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سن در گروه مداخله ۴۹/۵ ماه و در گروه کنترل ۴۲/۱ ماه بود. تون اندام‌های فوقانی و تحتانی و عضلات تنه و گردن، قبل و پس از درمان در گروههای مداخله و کنترل اختلاف معناداری نداشت (P>۰/۰۵).

  نتیجه‌گیری: براساس نتایج این تحقیق افزودن ماساژ به کاردرمانی درکودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک، بر تون عضلانی آنان تأثیری ندارد، ولی باتوجه به ذکر چنین تأثیری دربرخی مقالات و ازطرفی محدودیتهای اجرایی مختلف درانجام این تحقیق، نمی‌توان وجود اثر مثبت این روش را در بهبود تواناییهای حرکتی این کودکان رد کرد.