هدف: تب و تشنج شایع‌ترین اختلال تشنجی دوران کودکی است و در ۵-۲ درصد از کودکان رخ می‌دهد. تب و تشنج ساده معمولاً به عنوان یک اختلال بی ضرر محسوب می‌شود، با این وجود شواهد نشان می‌دهند که تب و تشنج ساده با اختلالات هیپوکامپ در بزرگسالی مرتبط است. این مطالعه با هدف اندازه‌گیری سطح پروتئین‌های Bcl-۲ و Bax در هیپوکامپ نوزادان موش‌های صحرایی بعد از القاء تب و تشنج ساده طراحی گردید.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، القاء تب و تشنج با استفاده از حمام آب گرم در نوزادان نر ۲۲ روزه‌ی موش‌های صحرایی شبیه سازی شد. حیوانات براساس وجود یا عدم وجود رفتارهای تشنجی به دو گروه تقسیم شدند: هیپرترمی همراه با تشنج (n=۱۰) و هیپرترمی بدون تشنجn=۱۰) ) جهت کنترل اثرات استرس محیطی یک گروه شم-کنترل (n=۱۰) نیز به مطالعه افزوده شد. هیپوکامپ موش‌های صحرایی در روز ۱۵ بعد از هیپرترمی خارج و بیان پروتئین‌های Bcl-۲ و Bax با استفاده از تکنیک وسترن بلاتینگ اندازه‌گیری گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که سطح پروتئین Bcl-۲ در هیپوکامپ گروه هیپرترمی همراه تشنج به طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل-شم و هیپرترمی بدون تشنج بود؛ از طرف دیگر، سطح پروتئین Bax در گروه هیپرترمی همراه تشنج در مقایسه با گروه کنترل-شم و هیپرترمی بدون تشنج به طور قابل توجهی بیشتر بود.
نتیجه‌گیری: القاء تب و تشنج ساده با تغییر در سطح پروتئین‌های Bcl-۲ و Bax مرتبط است که نشانگر پیشرفت آپوپتوز سلولی در هیپوکامپ نوزادان موش‌های صحرایی است که حداقل تا ۱۵ روز قابل اندازه‌گیری است.
