هدف: در دو دهه اخیر گسترش کمی دانشگاه‌های علوم پزشکی و افزایش تعداد فارغ‌التحصیلان این گروه به عنوان در دسترس‌ترین راه حل سامان دادن به کاستی‌های سیستم بهداشتی و درمانی مدنظر بوده است. در حال حاضر بهبود کیفیت ارائه خدمات آموزشی در دانشگاه‌های علوم پزشکی اهمیت بیشتری یافته و در اولویت قرار گرفته است. تعیین تفاوت‌های ارائه خدمات آموزشی در رشته‌های علوم توانبخشی شامل فیزیوتراپی، بینایی‌سنجی، شنوایی‌شناسی، گفتاردرمانی، اعضای مصنوعی و کاردرمانی در ایران و شناسایی نقاط قوت و ضعف آنها در مقایسه با یکدیگر هدف این تحقیق است.

روش بررسی: برای بررسی رشته‌های علوم توانبخشی، مجموعه‌ای شامل 50 معیار و شاخص در قالب یک نمودار شاخه درختی طراحی شد. سپس وزن این معیارها با روش‌های جلب توافق آرا تعیین گردید. از هر دانشکده نماینده‌ای معرفی شد تا پرسشنامه‌ای که برای جمع‌آوری اطلاعات طراحی شده بود را تکمیل کند. اطلاعات جمع‌آوری شده با بازدید از دانشکده‌ها تکمیل و تصحیح گردید. سپس امتیاز هر دانشکده در هر معیار محاسبه شد. برای آنالیز نهایی نیز از یک نرم‌افزار کامپیوتری که به همین منظور طراحی شده بود استفاده گردید.

یافته‌ها: رشته‌های علوم توانبخشی در مقطع کارشناسی در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی با امتیاز 41/73 از 100 رتبه اول، در دانشکده توانبخشی ایران با امتیاز 91/70 از 100 رتبه‌ دوم‌، و در دانشکده‌ توانبخشی تهران با امتیاز 91/68 از 100، رتبه‌ سوم را کسب‌ کردند.

نتیجه‌گیری: با انجام این طرح نقاط قوت و ضعف ارائه خدمات آموزشی در رشته‌های علوم توانبخشی مشخص شده و به عنوان الگویی عملی برای اصلاح و ارتقای کمی و کیفی، در اختیار برنامه‌ریزان و مسؤولان قرار گرفت.