هدف: یکی از مشکلات حسی شایع در فلج مغزی،آسترگنوزیس است که اهمیت ویژه‌ای در عملکردهای دستی روزمره دارد. هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی سطح استرگنوزیس دست درکودکان مبتلا به دای‌پلژی اسپاستیک و همی‌پلژی اسپاستیک بود.

روش بررسی: در این مطالعۀ مقطعی، ۲۰ کودک ۶-۳ سال مبتلا به فلج مغزی (۹ پسر و ۱۱ دختر)بامیانگین سنی «همی‌پلژی: ۵۵ ماه، دای‌پلژی: ۵۷ ماه» به روش غیراحتمالی ساده، از میان مراجعه‌‌کنندگان به مراکز کاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی انتخاب شدند. استرگنوزیس با استفاده از اشکال هندسی (مربع، دایره، مثلث و مستطیل) و اشیای معمولی (مداد، کلید، سکه، میخ، قاشق چای‌خوری و پیچ) و تختۀ مخصوص تست بررسی شد. اطلاعات با استفاده از آزمون‌های تحلیل پراکنش مخلوط و رگرسیون، تجزیه‌ و‌ تحلیل گردید.

یافته‌ها: ارتباط معناداری بین سن و نمرۀاسترگنوزیس اشیای معمولی در کودکان مبتلا به همی‌پلژی مشاهده نشد؛ ولی ارتباط بین سن و نمرۀ استرگنوزیس اشکال هندسی در این کودکان معنادار بود (۰/۰۲۷=P). بین سن و نمرۀاسترگنوزیس اشیای معمولی و اشکال هندسی در کودکان مبتلا به دای‌پلژی نیز ارتباط معناداری مشاهده نشد. اثر اصلی جنس در استرگنوزیس کودکان مبتلا به همی‌پلژی و دای‌پلژی معنادار نبود. اثر اصلی دست نیز در استرگنوزیس هیچ‌یک از دو گروه معنادار نبود.

نتیجه‌گیری: استرگنوزیس دست سالم و مبتلا در کودکان مبتلا به همی‌پلژی و دست راست و چپ کودکان مبتلا به دای‌پلژی، تفاوت معنا‌داری نداشت. همچنین، ارتباط معناداری بین سن و نمرۀ استرگنوزیس اشکال هندسی در کودکان مبتلا به همی‌پلژی وجود داشت.