هدف: در برخی بررسی‌های انجام شده بر روی کودکان مبتلا به اختلال خواندن روابط معناداری بین توانایی کنترل وضعیتی و اختلال خواندن گزارش شده است. در این بررسی با کنترل عوامل مداخله کننده، این ارتباط با مقایسه کنترل وضعیتی و ویژگی‌های تعادلی بین کودکان عادی و کودکان مبتلا به اختلال خواندن بررسی شد.

روش بررسی: مطالعه مورد-شاهد حاضر بر روی ۱۹ کودک پسر مبتلا به اختلال خواندن با میانگین سنی ۱۳/۷۸±۱۱۲/۹۰ و ۱۹ کودک پسر عادی با میانگین سنی ۱۵/۶۲ ± ۱۱۸/۴۲ ماه صورت گرفته است. دو گروه از نظر سن، قد و وزن با هم یکسان می‌باشند. تکالیف وضعیتی شامل ایستادن ساکن با پاهای مجاور هم روی سطح سفت با چشم باز و بسته، روی اسفنج با چشم بسته و روی سطح سفت بهمراه اغتشاشات داخلی بوده است. مدت زمان انجام هر یک از تکالیف ۳۵ ثانیه بود و از دستگاه صفحه نیرو برای ارزیابی عملکرد وضعیتی استفاده شد. از تمامی‌نمونه‌ها، قسمت تعادل تست برونینکز اوزرتسکی نیز گرفته شد و همبستگی تست‌های عملکردی و تست‌های آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. آزمون‌های آماری کولموگروف-المیرونوفت وتی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون جهت تحلیل داده‌ها استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که سطح کل ایستادن روی سطح سفت با چشم باز بین دو گروه تفاوت معناداری دارد (۰/۰۵>P). هم‌چنین وابستگی به اغتشاشات داخلی در انحراف معیار سرعت در راستای داخلی-خارجی، قدامی-خلفی و هم‌چنین سطح کل تفاوت معناداری بین دو گروه کودکان مبتلا به اختلال خواندن و کودکان عادی دارد، ولی طول مسیر و متوسط سرعت در حالت‌های مختلف کنترل وضعیتی (فوم، سطح سفت، چشم باز و بسته) و وابستگی به بینایی در تمامی‌ پارامترهای طول مسیر، سرعت و سطح کل تفاوت معناداری بین دو گروه کودکان وجود نداشت. هم‌چنین ارتباط معناداری بین پارامترهای مرکز فشار با بخش تعادلی تست برونینکز اوزرتسکی در کودکان مبتلا به اختلال خواندن یافت نشد.

 نتیجه‌گیری: با وجود تفاوت در برخی پارامترهای کنترل وضعیتی بین کودکان مبتلا به اختلال خواندن و عادی، ارتباط معناداری بین کنترل وضعیتی و اختلال خواندن یافت نشد.