هدف: حوادث ناشی از کار معضل مهمی برای سلامتی جمعیت شاغل است. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط مدیریت درمان حوادث شغلی منجر به قطع عضو با نتایج این مراقبت‌ها بود.

روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه از نوع همبستگی است که به‌صورت تمام شمار بر روی پرونده‌های مصدومین حوادث شغلی قطع عضو شده مراجعه کننده به بیمارستان لاله طی سال‌های ۱۳۸۴ الی ۱۳۸۸ (135=N) انجام گرفته است. برای گردآوری داده‌ها از چک لیست محقق‌ساخته استفاده شد که روایی محتوایی آن از سوی خبرگان تأیید شد. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش آماری آزمون خی‌دو و آمار توصیفی استفاده گردید.

یافته‌ها: نحوه مراقبت از عضو قطع شده با موفقیت عمل جراحی پیوند مجدد آن عضو ارتباط نشان داد (0/001>P) به‌طوری که ٪۹۵ مصدومینی که اصول مراقبت‌های اولیه در انتقال عضو قطع شده آنها رعایت شده بود، پیوندهای موفقیت‌آمیزی داشتند. نتایج درمان در اندام‌های بزرگ با فاصله زمانی وقوع حادثه تا شروع عمل جراحی ارتباط داشت (0/038=P).  نحوه ارجاع مصدومین تأثیری معنادار بر نتایج درمان نداشت، لکن ارجاع مستقیم از مراکز بهداشتی مستقر در محیط‌های کاری و محل حادثه نسبت به ارجاع از سایر بیمارستان‌ها نتایج پیوند موفقیت‌آمیزتری را نشان داد.

نتیجه‌گیری: با مدیریت صحیح مصدومین حوادث شغلی منجر به قطع عضو به ویژه مراقبت‌های اصولی و بهداشتی در هنگام انتقال، کاهش زمان انتقال و سازماندهی فرایند ارجاع می‌توان از معلولیت‌های بسیار و پیامدهای ناگوار آن جلوگیری کرد.