هدف: این مطالعه با هدف بررسی تغییرپذیری استراتژی‌های کنترل وضعیت در بیماران مبتلا به کمردرد غیراختصاصی تکرارشونده، به‌عنوان شاخصی در ارزیابی قابلیت تطابق سیستم کنترل و ثبات وضعیت با نیازهای محیطی و مقایسه آن با افراد سالم و همچنین توجه به نقش عوامل روانشناختی همراه با درد به‌عنوان یک عامل تأثیرگذار در اختلال وضعیت انچام شد.

روش بررسی: این تحقیق تحلیلی، مقطعی و موردی- شاهدی، بر روی ۲۱ بیمار مبتلا به کمردرد غیراختصاصی تکرارشونده که به‌صورت ساده و در‌دسترس و ۲۱ فرد سالم که به روش جورکردن، از طریق همتاسازی با بیماران انتخاب شده بودند، انجام شد. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات سه‌گوش، مایل خارجی و مایل داخلی/ عرضی شکم و راست‌کننده ستون‌مهره‌ها در طی حرکت پرتابی فلکشن بازو با حداکثر شتاب، به تعداد ۷۵ مرتبه در هر فرد ثبت گردید. جهت بررسی باورهای اجتنابی افراد، از پرسشنامه استاندارد باورهای اجتنابی ناشی از ترس و جهت ارزیابی ناتوانی ناشی از کمردرد از پرسشنامه رولند- موریس استفاده گردید. داده‌های حاصل با استفاده از تحلیل واریانس چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

یافته‌ها: بررسی نتایج نشان داد که افراد مبتلا به کمردرد مزمن به‌طور معناداری، تغییرپذیری کمتری در زمان‌بندی تنظیمات وضعیتی پیش‌بینانه عضله عرضی شکم / مایل داخلی نسبت به افراد گروه کنترل نشان می‌دهند(0/047=P)، درحالی‌که کاهش تغییرپذیری محسوس و معناداری در عضلات مایل خارجی(0/45=P) و راست‌کننده ستون‌مهره‌ها(0/6=P) در آنها مشاهده نگردید. بین تغییرپذیری زمان‌بندی تنظیمات وضعیتی پیش‌بینانه و نمره پرسشنامه ترس از درد(0/006=P) ارتباط معناداری وجود داشت، هرچند ارتباط معناداری بین این متغیر و ناتوانی(0/90=P) در بیماران مشاهده نگردید.

نتیجه‌گیری: کاهش تغییرپذیری در سیستم کنترل وضعیت بیماران مبتلا به کمردرد غیراختصاصی تکرارشونده وجود دارد که می‌تواند با کاهش قدرت تطابق با نیازهای محیطی موجود، به تداوم کمردرد و مزمن شدن آن بیانجامد. بهتر است بازگرداندن تغییرپذیری به سیستم کنترل وضعیت نیز در توانبخشی این گروه بیماران مدنظر قرار گیرد.