هدف:‌ بیماری اسکیزوفرنی، با آن که به عنوان یک بیماری واحد تحت بررسی قرار می گیرد ولی شامل یک سری اختلالاتی است که در یک  گروه نامتجانس می باشند. بیماران به تیپ 1,2 تقسیم می شوند. بیماران تیپ 1 علائم مثبت و 2 علائم منفی بارزی را دارا هستند.

روش بررسی: گروه مورد بررسی 50 زن با تشخیص اسکیزوفرنی مزمن سال ها تحت درمان با حداقل یک نوع داروی ضد سایکوز بوده اند. با استفاده از چک لیست، علائم منفی و مثبت ارزیابی گردید.

یافته‌ها:‌ در بیماران مزمن توهمات (از علائم مثبت) در کنار اکثر علائم منفی دیده می شود. به بیان دیگر، علائم منفی بیمار را بیش تر تخریب نموده و کارآیی وی را مختل می سازد. در بین علائم منفی، کندی یا سطحی شدن عاطفه – فقدان انگیزش بی توجهی اجتماعی و عدم توانایی در صمیمی شدن، بیش تر از بقیه یافت می گردد.

نتیجه‌گیری: بیمارانی که به داروهای ضد سایکوز کنونی جواب مناسب را نداده اند باید مورد بررسی بیش تر قرار گرفته و در درمان زن ها از داروهای جدیدتری استفاده نمود.