یک از اولین تظاهرات مشهص شده همراه با سن تغییر در کاهش پاسخ به واکنش DTHاست. پاسخ DTH یک مثال بارز از پاسخ سلولهای Th است که توسط ترشح سیتوکائین های تیپ 1-TH به وجود می آید. اگر چه اتفاقات و رخدادهای زیادی قبل از تکثیر سلولی می بایست به وجود بیاید تا امر تکثیر صورت گیرد، ولی چون تکثیر سلولی به عنوان یک عامل مشخص کننده در افراد مورد استفاده قرار می گیرد، بنابر این بسیاری از تحقیقات، پاسخهای تکثیری را به عنوان بررسی تغییرات همراه با سن در پاسخ سلولهای T مورد ارزیابی قرار می دهند. کاهش توانمندی تکثیر سلولهای PBMC در پاسخ به تحریک سلولهای T، بیشترین میزان تغییرات همراه با سن را در سیستم ایمنی نشان می دهد. گزارش شده است که %40 از افراد بالای 70سال که وضعیت بهداشتی و اجتماعی مناسبی داشتند، در آزمایش پوستی کاهش واکنش DTH را نشان می دهند. یکی از دلایل کاهش در پاسخ DTH می تواند در اثر تغییر در فعال شدن اولیه سلولهای T باشد، به عبارتی، تغییر در تولید سیتوکائین ها توسط سلولهای فعال شده یا فعالیت تغییر یافته توسط ماکروفاژها باشد. همچنین تغییرات همراه با سن به دفعات زیادی در In vitro (پاسخ به آنتی ژنهایی همچون: دی تیتروکلروبنزن، استرپتوکیناز یا استرپتودورناز) مشاهده شده است که شامل، کاهش در پاسخ های تکثیر سلولی، تغییر در پیامهای فعال کنندگی و تغییر در تولید سیتوکائین ها است. بعلاوه، تحقیقات مهمی در دو دهه گذشته روی تغییرات ظاهری ایجاد شده بر روی سلولهای T همراه با افزایش سن انجام گرفته و به طور عمومی پذیرفته شده است که سالمندی با تغییرات زیادی در واکنش های ایمنی همراه است و این امر به صورت تغییرات بسیار بارز در مجموعه سلولهای T قابل مشاهده است. بنابراین، این تغییرات باید مراقبان بهداشت را وادار کند توجه خاصی به سالمندی داشته باشند.