هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی دقیق تعادل دینامیکی به مفهوم میزان نوسانات مرکز ثقل بدن از مرکز سطح اتکا در کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک قبل و بعد از برنامه ورزش درمانی می‌باشد.

روش بررسی: این پژوهش به روش شبه تجربی و مداخله‌ای و بصورت قبل و بعد بر روی تعداد 10 نفر از کودکان 15-8 ساله مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک از نوع دی‌پلژی که با انتخاب تصادفی از نمونه‌های در دسترس انتخاب شده بودند انجام گرفت. بیماران به مدت 12 هفته تحت برنامه ورزش‎درمانی قرار گرفتند. با استفاده از دستگاه تعادل‎سنج بایودکس نوسانات مرکز ثقل آزمودنیها در حالت‎های پایدار، نیمه ‎پایدار و ناپایدار سطح اتکا و نیز با کفش و بدون کفش قبل و پس از دوره تمرینی اندازه‌گیری و مقایسه شدند. برای تحلیل آماری از اندازه‌های مکرر استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان دادند که در مجموع آزمونها میانگین نوسانات مرکز ثقل در بعد از ورزش درمانی بمیزان 0/2 درجه کاهش یافته بود (P=0/001). بیشترین بهبودی در حالت نیمه‎پایدار و ناپایدار سطح اتکا و در جهت قدامی- خلفی بود. با پوشیدن کفش نوسانات بدن بیماران بطور معنی داری کاهش یافت.

نتیجه‌گیری: ورزش درمانی عملکرد تعادلی بیماران فلج مغزی دی‌پلژی را بهبود می‌بخشد. عملکرد سیستم حسی عمقی لگن و تنه با ورزش درمانی ارتقا می یابد. پوشیدن کفش عامل مهمی در حفظ تعادل دینامیکی بیماران تعادلی محسوب می‌شود و می بایستی در برنامه توانبخشی این بیماران مورد توجه قرار گیرد.