هدف: هدف این تحقیق مقایسه الگوی فعالیت عضلانی کمربند شانه‌ای در بیماران دچار سندرم گیرافتادگی شانه و افراد سالم در الگوهای حرکتی عملکردی می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه مقایسه‌ای مورد-شاهدی، ۱۵ بیمار مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه به‌صورت ساده و در دسترس از بین مراجعین کلینیک ارتوپدی اوستا و ۱۵ فرد سالم از طریق همتاسازی با بیماران انتخاب و با استفاده از ثبت الکترومیوگرافی سطحی از عضلات سینه‌ای بزرگ، ذوزنقه‌ای فوقانی و میانی، تحتِ خاری و سه بخش عضله سه‌گوش (دلتوئید)، فعالیت الکتریکی و وارد عمل شدن عضلات مذکور در حین فعالیت‌های عملکردی الگوهای حرکتی زنجیره‌ باز با و بدون اعمال مقاومت خارجی و الگوهای حرکتی زنجیره بسته توأم با مقاومت محوری در دو گروه مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل استفاده شد.
یافته‌ها: الگوهای زمانی متفاوتی از توالی وارد عمل شدن عضلات در هر یک از دو گروه سالم و بیمار حین فعالیت‌های عملکردی مذکور وجود داشت. به این ترتیب که زمان وارد عمل شدن هر یک از عضلات ذوزنقه‌ای فوقانی، تحتِ خاری و سه بخش عضله سه‌گوش بین دو گروه اختلاف معنا‌دار داشت (P<0/05).
نتیجه‌گیری: تغییرات در الگوی فعالیت عضلانی رابطه تنگاتنگی با الگوی حرکتی مورد ارزیابی دارد که این رابطه ناشی از راستای انجام حرکت و میزان فشار بر روی فضای آناتومیک هدف است. الگوی حرکتی دی ۲ اکستنشن کمترین تغییرات و الگوی حرکتی تری‌پاد بیشترین تغییرات را در حوزه زمان از خود نشان دادند.