Mendeley  

Zotero  

Shiani A, Karamimatin B, Soofi M, Rezaei L, Headarzadeh-Esfahani N, Moradi F et al . An Insight Into Perceptions of Speech-language Pathologists About the Barriers to Providing Online Speech-language Therapy in Iran. jrehab 2025; 26 (1) :24-43
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-3470-fa.html

هدف در دنیای امروز، پیشرفت‌های فناوری ارتباطات و اطلاعات موجب تغییرات شگرفی در ارائه خدمات بهداشتی و درمانی شده است. گفتاردرمانی نیز از این قاعده مستثنی نبوده و خدمات برخط گفتاردرمانی به‌عنوان یک روش نوین و کارآمد در دسترس بیماران قرار گرفته است. هدف مطالعه حاضر شناسایی چالش‌های ارائه برخط خدمات گفتاردرمانی از دیدگاه آسیب‌شناسان گفتار و زبان در ایران بود. 
روش بررسی مطالعه حاضر یک مطالعه کیفی بود که در بازه زمانی 1401-1402 انجام شد. در این مطالعه با روش نمونه‌گیری گلوله برفی آسیب‌شناسان گفتار و زبان که در دوران همه‌گیری کوویدـ19سابقه حداقل 1 سال فعالیت داشتند وارد مطالعه شدند. جمع‌آوری اطلاعات از‌طریق مصاحبه‌های فردی و نیمه‌ساختاریافته انجام شد. مصاحبه‌ها به‌صورت مکالمه‌های صوتی و تصویری در بستر پیام‌رسان‌های واتساپ و اسکایپ انجام شد. تحلیل داده‌ها با رویکرد تحلیل اکتشافی صورت گرفت. 
یافته‌ها در این مطالعه 14 آسیب‌شناس گفتار و زبان ( 10 زن و 4 مرد) با میانگین سنی 29 سال شرکت داشتند. در مطالعه حاضر 6 مضمون با عناوین نبود دستورالعمل‌های آموزشی و حرفه‌ای، مسائل اجتماعی فرهنگی، چالش‌های ارتباطی و تعاملی، موانع مالی، کاهش کیفیت فرایند ارزیابی و درمان و نبود نظارت بر جلسات درمانی شکل گرفت. هر مضمون نیز چند ‌طبقه داشت که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به نبود آموزش‌های آکادمیک در ارتباط با ارائه برخط خدمات گفتاردرمانی، ادغام شدن فضای شخصی خانواده با فضای کار، سرعت پایین اینترنت برای برقراری ارتباط و ارسال داده‌ها، کیفیت پایین تصاویر اپلیکیشن‌های ایرانی، فیلترینگ پیام‌رسان‌های خارجی، نبود اپلیکیشن‌های اختصاصی و رسمی برای ارائه خدمات برخط، عدم تمایل خانواده برای پرداخت هزینه بالا برای جلسات آنلاین گفتاردرمانی، مشخص نبودن تعرفه خدمات برخط گفتاردرمانی، اجرا نشدن برخی از تکنیک‌های درمانی به‌طور صحیح، عدم ارزیابی صحیح و دقیق کودک، عدم تشخیص صحیح اختلالات گفتار و زبان، ورود افراد غیرحرفه‌ای به درمان‌های برخط و رعایت نشدن حقوق بیماران اشاره کرد.
نتیجه‌گیری نتایج مطالعه حاضر نشان داد موانع ساختاری، حرفه‌ای، فرهنگی و اخلاقی متعددی می‌تواند ارائه اثربخش خدمات برخط گفتاردرمانی در ایران را تحت تأثیر قرار دهد. برگزاری دوره‌های آموزشی در دانشگاه‌ها، تدوین دستورالعمل‌های مورد‌نیاز جهت رعایت حقوق درمانگران و بیماران، توسعه اپلیکیشن‌های اختصاصی و کارآمد و توسعه زیرساخت‌های ارتباطی با کیفیت مناسب می‌تواند امکان بهره‌مندی هر‌چه بیشتر این نوع از خدمات را در ایران فراهم کند.