مقدمه 
ترس از افتادن یک شرایط روانشناختی شامل نگرانی شدید در مورد از دست دادن تعادل می‌باشد [1] که می‌تواند به ناامنی، کاهش فعالیت فیزیکی، ارتباط، تعادل، عزت نفس، تعاملات اجتماعی و درنهایت کیفیت زندگی منجر شود [2-4]. بیماران با سکته مغزی نسبت به سایر افراد بیشتر با ترس از افتادن درگیر هستند [5, 6] که می‌تواند به‌دلیل تغییرات شناختی و جسمی ‌باشد که پس از سکته رخ می‌دهد [7]. به‌علاوه، بیماران سکته مغزی اغلب به‌دلیل مشکلات تعادلی، افتادن را تجربه می‌کنند [2]. مطالعات پیشین ارتباط بین سابقه افتادن و مشکلات تعادل را با ترس از افتادن در بیماران سکته مغزی تأیید کرده‌اند [8, 9]. بنابراین نیاز است تا ترس از افتادن به‌عنوان یکی از عوامل شایع تأثیرگذار بر تعادل و درنتیجه کیفیت زندگی به‌صورت زودهنگام غربالگری و مدیریت شود.
 همچنین ترس از افتادن یکی از شکایت‌های طولانی‌مدت در بیماران سکته مغزی می‌باشد که تقریباً 60 درصد از بیماران سکته مغزی سطوح متفاوتی از آن را پس از ترخیص از بیمارستان گزارش می‌کنند [10]. حدود 50 درصد از بیماران ذکرشده در سطور بالا حتی 6 ماه پس از آسیب هم ترس از افتادن را گزارش می‌کنند یعنی زمانی که انتظار می‌رود تا بیماران تکنیک‌های سازگاری و تطابق را برای شرایط جدید توسعه دهند و افتادن را کاهش دهند [11، 12]. بنابراین این موارد هزینه‌ اضافه‌ای را بر سیستم‌های سلامت تحمیل می‌کنند [10]، درحالی‌که غربالگری سریع و بهنگام ترس از افتادن می‌تواند از ایجاد عوارض جلوگیری و تأثیر پروتکل‌های درمانی را به‌صورت مرحله‌به‌مرحله برای مدیریت ترس از افتادن ارزیابی کند.  
در زمینه ترس از افتادن تعدادی پرسش‌نامه روا و معتبر وجود دارد شامل مقیاس بین‌المللی ترس از افتادن، اسکیل خودکارامدی افتادن و اسکیل اطمینان تعادل وابسته به فعالیت  [13-15]. سؤال‌های ABC بر اطمینان از تعادل موقع حرکت تمرکز دارند (نه ترس هنگام حرکت)[14-16]؛ درحالی‌که FES و FESI برای ارزیابی مفهوم ترس مناسب‌تر هستند [16]، اما از بین این دو (FES, FESI)، باید توجه کرد که FES علائم ترس از افتادن را در فعالیت‌های بدنی سنگین و اجتماعی ارزیابی نمی‌کند [17]. بنابراین از بین این سه پرسش‌نامه، به نظر می‌رسد FESI (مقیاس اثربخشی سقوط-بین‌المللی) می‌تواند به‌عنوان یک ابزار جامع و مناسب برای ارزیابی دغدغه‌های مربوط به افتادن در سطوح مختلف فعالیت‌های روزمره و اجتماعی در نظر گرفته شود [18]. مقیاس اثربخشی سقوط-بین‌المللی به‌عنوان یک ابزار روا و معتبر به‌طور گسترده در فعالیت‌های درون و بیرون منزل مورد استفاده قرار می‌گیرد [13، 19، 20]. ارزیابی روانسنجی این پرسش‌نامه در بیماران سکته مغزی و زبان فارسی نیز سطوح بالایی از روایی و اعتبار را تأیید کرده است [13].
بااین‌حال به‌دلیل مشکلات شناختی در بیماران سکته مغزی که براساس مطالعات از ماه‌های 5‌ام تا 14 سال پس از سکته مغزی نیز تا بیش از 22 درصد ادامه دارد [21] و همچنین شدت و شیوع بالای خستگی که در این بیماران وجود دارد [22]، پرسش‌نامه‌های پیچیده و طولانی مانند مقیاس اثربخشی سقوط-بین‌المللی می‌توانند به گیجی و کاهش انگیزه پاسخگویی این بیماران منجر شود [23]. بنابراین به کار گرفتن یک ابزار سریع، آسان و دقیق برای ارزیابی ترس از افتادن در این بیماران ضروری می‌باشد.
اخیراً تعدادی از اسکیل‌های تک سؤالی برای غربالگری راحت و سریع ترس از افتادن توسعه یافته است، اما در بیماران سکته مغزی چنین اسکیلی برای ترس از افتادن وجود ندارد. به‌عنوان یک مثال خوب می‌توان به اسکیل غربالگری ترس از افتادن که در سالمندان ساکن در خانه‌های پرستاری توسعه یافته است، اشاره کرد [24]. یک اسکیل دیگر هم در دامنه سنی شروع سالمندی در آسایشگاه‌های سالمندی توسعه یافته است [25]، اما هر دو این اسکیل‌ها مربوط به سالمندان می‌باشند، درحالی‌که باید به این نکته توجه شود که سالمندی و سکته مغزی دو پدیده متفاوت هستند و مشکلات تعادلی در بیماران سکته مغزی به‌دلیل غیرقرینگی در اندام‌ها، فراموشی یک‌طرفه و نواقص حسی، شناختی، احساسی و مشکل در طرح‌ریزی حرکتی که به اندازه کافی مستند می‌باشند، نسبت به مشکلات تعادلی در سالمندی طبیعت بسیار متفاوتی دارند. 
با در نظر گرفتن این مسئله و همچنین باتوجه‌به مرور متون انجام‌شده توسط محقق، تاکنون هیچ اسکیل تک سؤالی دقیقی برای غربالگری ترس از افتادن در بیماران سکته مغزی توسعه نیافته است. بنابراین هدف مطالعه حاضر توسعه و روانسنجی یک اسکیل تک سؤالی برای غربالگری ترس از افتادن در بیماران سکته مغزی می‌باشد
ازسوی‌دیگر باتوجه‌به تأثیر فاکتورهای روانشناختی مخصوصاً اضطراب [26] و افسردگی [27] بر ترس از افتادن در بیماران سکته مغزی (براساس نتیجه‌گیری‌های علوم اعصاب و کنترل حرکتی، عوامل روانشناختی مانند اضطراب و افسردگی به‌عنوان عوامل مخدوش‌کننده در آشفته کردن استراتژی‌های کنترل پاسچر عمل می‌کنند و استراتژی‌های کنترل پاسچر را از تمرکز خارجی به تمرکز داخلی سوق می‌دهند [28]. همین‌طور براساس پیشنهاد میمندی در سال 2021 و اسمیت در سال 2011 برای ارزیابی دقیق‌تر ترس از افتادن، این فاکتورهای مخدوش‌گر (اضطراب و افسردگی) در این مطالعه کنترل شدند.

روش
طرح مطالعه و شرکت‌کننده‌ها
این مطالعه از نوع توصیفی‌تحلیلی بود که در آن 180 بیمار سکته مغزی بار اول با میانگین سنی (86/12±90/55) شرکت کردند. شرکت‌کننده‌ها از بیمارستان‌ها و کلینیک‌های توانبخشی شامل بیمارستان رفیده، بیمارستان لقمان، بیمارستان تجریش، کلینیک نظام مافی، کلینیک هستی و کلینیک دانشکده توانبخشی ایران براساس نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. نمونه‌گیری 3 ماه از دسامبر 2021 الی مارس 2022 طول کشید. گذشت 6 تا 48 ماه از سکته، توانایی ایستادن به‌طور مستقل (حداقل 90 ثانیه)، توانایی راه رفتن بدون وسیله کمکی (حداقل 10 متر) و کسب نمره ≥44 در تست غفلت یک‌طرفه [29] و همچنین کسب نمره ≥23 در تست ارزیابی مختصر وضعیت شناختی [30] مهم‌ترین معیارهای ورود در مطالعه حاضر بودند. اگر بیماری به هر دلیل تمایل به ادامه مطالعه را نداشت از مطالعه کنار گذاشته می‌شد.
 یک کاردرمانگر با تجربه پرسش‌نامه‌های «مقیاس اثربخشی سقوط-بین‌المللی» (پرسش‌نامه استاندارد طلایی برای تقسیم نمونه‌ها به دو گروه با ترس از افتادن بالا و پایین)، «پرسش‌نامه بیمارستانی اضطراب و افسردگی» (پرسش‌نامه برای تعیین سطح اضطراب و افسردگی)، مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن (اسکیل توسعه‌یافته در این مطالعه) و پرسش‌نامه جمعیت‌شناختی را تکمیل می‌کرد. 
نمونه‌گیری به‌صورت در دسترس بود به این شکل که تمام افرادی که معیارهای ورود و تمایل به شرکت در مطالعه را داشتند و به بیمارستان‌ها و کلینیک‌های توانبخشی ذکرشده مراجعه می‌کردند، در طول تقریباً 3 ماه وارد مطالعه شدند. برای کنترل کردن اضطراب و افسردگی از ابتدا براساس مقیاس اثربخشی سقوط-بین‌المللی دو گروه با ترس از افتادن بالا و بدون ترس از افتادن بالا وجود داشت و تمام نمونه‌ها از ابتدا براساس پرسش‌نامه بیمارستانی اضطراب و افسردگی سطح اضطراب و افسردگی‌شان مشخص می‌شد و افراد با و بدون اضطراب و افسردگی به‌صورت نوبتی در دو گروه با و بدون ترس از افتادن بالا قرار می‌گرفتند. قبل از شروع هر آنالیزی از اینکه دو گروه با ترس از افتادن بالا و بدون ترس از افتادن بالا از نظر اضطراب و افسردگی با هم هیچ تفاوت آماری معنی‌داری نداشته باشند، اطمینان حاصل شد.
آزمایش‌ها در مرکز تحقیقات جواد موفقیان انجام شدند. آزمایش‌های هر نمونه به‌طور متوسط 20 تا 30 دقیقه طول می‌کشید (استراحت هر موقع نیاز بود، بدون محدودیت داده می‌شد). درنهایت داده‌های خام پردازش شدند و با نرم‌افزار SPSS نسخه 10 آنالیز شدند. مقایسه‌ها بین دو گروه با ترس از افتادن بالا و بدون ترس از افتادن بالا براساس مقیاس اثربخشی سقوط-بین‌المللی و مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن انجام شدند. شرکت‌کننده‌ها رضایت‌نامه کتبی را تکمیل کردند و تمام ملاحظات اخلاقی برای کار با نمونه‌های انسانی رعایت شدند و در نهایت مطالعه در دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی تأیید شد و کد اخلاق دریافت کرد.

ارزیابی‌ها
مقیاس اثربخشی سقوط‌‌-‌بین‌المللی 
این پرسش‌نامه یک پرسش‌نامه 16 سؤالی است که شامل 10 آیتم پرسش‌نامه FES و 6 آیتم اضافه برای فعالیت‌های اجتماعی می‌باشد که مشکلات را در افتادن در فعالیت‌های درون و بیرون خانه ارزیابی می‌کند. هر آیتم به‌صورت لیکرت 4 نمره‌ای نمره‌دهی می‌شود (1=هیچ دغدغه و نگرانی ندارد و 4=دغدغه و نگرانی زیادی دارد) و نمره کلی 64 نشان‌دهنده حداکثر نگرانی از افتادن می‌باشد. ویژگی‌های روانسنجی نسخه فارسی این پرسش‌نامه در بیماران سکته مغزی بررسی و تأیید شده است (آلفای کرونباخ 0/78) [13]. براساس مطالعات قبلی نقطه برش 23 برای تعیین ترس از افتادن بالا و پایین تأیید شده است [18, 24, 30]. 

اسکیل بیمارستانی اضطراب و افسردگی
پرسش‌نامه بیمارستانی اضطراب و افسردگی یک پرسش‌نامه 14 آیتمی می‌باشد که 7 سؤال آن مربوط به افسردگی و 7 آیتم دیگر آن مربوط به اضطراب می‌باشد. این پرسش‌نامه یک پرسش‌نامه معتبر برای ارزیابی و غربالگری اضطراب (r=0/74) و افسردگی (r=0/70) می‌باشد [32]. همچنین نسخه فارسی این پرسش‌نامه بررسی و تأیید شده است [33].

مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن
این اسکیل یک اسکیل تک سؤالی برای غربالگری سریع ترس از افتادن می‌باشد. در ابتدا یک سؤال برای آماده‌سازی از فرد پرسیده می‌شود (آیا در 6 ماه گذشته ترس از افتادن در فعالیت‌های روزمره زندگی مثل جابه‌جایی درون و بیرون منزل داشته‌اید؟) درصورت جواب مثبت، سؤال اصلی به این شکل از فرد پرسیده می‌شود: لطفاً به این ترس از افتادن خود از (0) تا (10) نمره دهید (0=هیچ ترسی از افتادن وجود ندارد و 10 =ترس تا اندازه‌ای زیاد است که اجازه هیچ فعالیتی را به فرد نمی‌دهد). همچنین برای وضوح بیشتر سؤال یک خط‌کش مدرج از (0 تا 10) نیز در برگه سؤال در نظر گرفته شده است (پیوست شماره 1).

آنالیز آماری
نرمال بودن داده‌ها با استفاده از تست شاپیرو ویلک بررسی شدند. برای کنترل اثر اضطراب و افسردگی ابتدا دو گروه با ترس از افتادن و بدون ترس از افتادن ازنظر سطح اضطراب و افسردگی با هم مقایسه شدند و باتوجه‌به اینکه تفاوت معنی‌داری بین دو گروه ازنظر اضطراب و افسردگی وجود نداشت، منحنی راک برای تعیین نقطه برش برای غربالگری ترس از افتادن در اسکیل مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن ترسیم شد و شاخص‌های ناحیه زیر منحنی، شاخص پیش‌بینی مثبت و شاخص پیش‌بینی منفی نیز با نرم‌افزار مدکالک محاسبه شدند.

یافته ها
اطلاعات جمعیت‌شناختی در جدول شماره 1 خلاصه شدند.


براساس نقطه برش مقیاس اثربخشی سقوط-بین‌المللی [23]، نمونه‌ها به دو گروه با ترس از افتادن و بدون ترس از افتادن تقسیم شدند و میانگین متغیرهای جمعیت‌شناختی در این دو گروه با هم مقایسه شدند. هیچ تفاوت معنی‌داری بین این دو گروه ازنظر سن، جنس، شناخت، اضطراب، افسردگی و سابقه افتادن وجود نداشت (جدول شماره 2).



-یافتن نقطه برش برای مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن براساس آنالیز منحنی راک
آنالیز منحنی راک برای مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن براساس مقیاس اثربخشی سقوط-بین‌المللی، ناحیه زیر منحنی برای بیماران سکته مغزی را 0/83 نشان داد (جدول شماره 3).


تصویر شماره 1 نشان‌دهنده توانایی این اسکیل (مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن) برای غربالگری ترس از افتادن در بیماران سکته مغزی می‌باشد.

همچنین نقظه برش 3 برای غربالگری ترس از افتادن در بیماران سکته مغزی در مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن تعیین شد.

-توافق بین مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن و مقیاس اثربخشی سقوط-بین‌المللی در ارزیابی ترس از افتادن
براساس نتایج در افراد با ترس از افتادن پایین توافق مقیاس اثربخشی سقوط-بین‌المللی و مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن 3/82 درصد و در افراد با ترس از افتادن بالا توافق 6/77 درصد بود (جدول شماره 4).


این توافق در بیماران سکته مغزی قابل‌قبول بود.

-حساسیت، ویژگی، ارزش تشخیصی مثبت، ارزش تشخیصی منفی و ناحیه زیر منحنی مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن برای غربالگری ترس از افتادن
حساسیت مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن برای غربالگری ترس از افتادن، 61/77 درصد و ویژگی 3/82 درصد بود. همچنین شاخص  Youdenاز طریق نرم‌افزار مدکالک 3 محاسبه شده و سایر نتایج در جدول شماره 5 ارائه شده است. 



بحث
براساس منحنی راک، مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن سطح خوبی از ارزش تشخیصی را برای غربالگری ترس از افتادن در بیماران سکته مغزی نشان داد. نقطه برش 3 برای غربالگری ترس از افتادن در بیماران سکته مغزی (با کنترل اضطراب و افسردگی) حساسیت و ویژگی قابل‌قبولی داشت. این اسکیل، تنها اسکیل تک سؤالی برای غربالگری ترس از افتادن در بیماران سکته مغزی می‌باشد. قبلاً اسکیل‌های تک سؤالی برای غربالگری ترس از افتادن در سالمندان توسط بلونی و میمندی توسعه یافته است [25، 34]. نتایج مطالعه حاضر درمورد مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن در بیماران سکته مغزی با نتایج مطالعات بلونی و میمندی در سالمندان همسو می‌باشد و حتی شاخص‌های مربوط به دقت در مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن بیشتر می‌باشد که به نظر می‌رسد وضوح بیشتر سؤال در مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن که به‌دلیل وجود سؤال بصری در اسکیل بود و همین طور افزایش تعداد سؤال با اضافه کردن یک سؤال آماده‌سازی به ابتدای این اسکیل (پیوست شماره 1) می‌تواند علت افزایش دقت آن باشد. یوهانز و کری هم در مطالعات خود نشان دادند که گسترش تعداد آیتم‌های اسکیل دقت تشخیصی آن را افزایش می‌دهد [35, 36].
تأثیر اضطراب و افسردگی در آشفته کردن ارزیابی‌ها و شیوع بالای آن در بیماران سکته مغزی نیز می‌تواند از دیگر موارد تأثیرگذار باشد که در مطالعه حاضر کنترل شدند. اسمیت در سال 2011 بر اهمیت مدیریت اضطراب و افسردگی توسط کاردرمانگرها و سایر درمانگران برای مدیریت عوارض پس از سکته مغزی تأکید کرد [37]. همچنین اثر متغیرهای مخدوش‌کننده در ثبات تست‌ها در مطالعات زیادی تأکید شده است [38, 39].
همچنین براساس بررسی‌ها در علوم اعصاب و کنترل حرکتی، عوامل روانشناختی مثل اضطراب و افسردگی به‌عنوان یک فاکتور مخدوش‌کننده در کنترل تعادل عمل می‌کنند و تمرکز توجه را در کنترل تعادل از استراتژی توجه بیرونی بر استراژی توجه داخلی تغییر می‌دهند [28، 40] و به‌عنوان یک واسطه بین ترس از افتادن و افتادن عمل می‌کنند [9, 41]. همچنین ارتباط بین  ترس از افتادن و عوامل روانشناختی مثل اضطراب و افسردگی در مطالعات دیگر نیز اثبات شده است [42، 43]. بنابراین، به نظر می‌رسد کنترل این عوامل (اضطراب و افسردگی) در مطالعه حاضر و مچ کردن آن‌ها بین دو گروه با ترس از افتادن بالا و بدون ترس از افتادن بالا نیز توانسته است دقت اسکیل را افزایش دهد.

نتیجه‌گیری
ترس از افتادن به‌عنوان یک مانع بحرانی برای افراد در فعالیت‌های روزمره و مشارکت و تعاملات اجتماعی مطرح می‌باشد [44-46]. ازسوی‌دیگر شیوع آن در بیماران سکته مغزی بالا می‌باشد و غربالگری و مداخله بهنگام برای آن یک عامل مهم در مدیریت پس از سکته مغزی می‌باشد [47-49]. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مقیاس درجه‌بندی ترس از افتادن می‌تواند به‌عنوان یک اسکیل جدیداً توسعه‌یافته معتبر برای غربالگری ترس از افتادن و ارزیابی تأثیر پروتکل‌های درمانی مرحله‌به‌مرحله برای مدیریت ترس از افتادن در محیط‌های کلینیکی برای بیماران با سکته مغزی مورد استفاده قرار گیرد و سببب کاهش هزینه، زمان و منابع مصرفی برای مدیریت عوارض پس از بیماری شود.

محدودیت‌ها و تعمیم‌پذیری
تنها بیماران سکته مغزی با سطوح قابل‌قبولی از توانایی در راه رفتن (حداقل 10 متر) و توانایی شناختی (تست مختصرشناختی بالای 23) در این مطالعه شرکت کردند که تعمیم‌پذیری نتایج را برای بیماران سکته مغزی با توانایی فیزیکی و شناختی کمتر محدود کرد.

پیشنهادات
پیشنهاد می‌شود همین مطالعه در بیماران سکته مغزی با سطح عملکردی پایین‌تر و سایر بیماران نورولوژیک نیز انجام شود.

کاربردهای کلینیکی
-توسعه یک اسکیل سریع، معتبر و آسان برای غربالگری ترس از افتادن در بیماران سکته مغزی (با نقطه برش) برای اولین بار؛ 
-تسهیل طراحی و ارزیابی مرحله‌به‌مرحله پروتکل‌های درمانی برای ترس از افتادن در بیماران سکته مغزی؛ 
-غربالگری بهنگام بیماران سکته مغزی در معرض خطر ترس از افتادن و مدیریت بهنگام و مناسب آن در فعالیت‌های روزمره زندگی؛ 
-کنترل دو عامل از عوامل مخدوش‌کننده و تأثیرگذار در ترس از افتادن در بیماران سکته مغزی (اضظراب و افسردگی) در توسعه اسکیل.

ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
در این پژوهش کلیه اصول اخلاقی و حقوق مرتبط با شرکت‌کنندگان در مطالعه رعایت شده و کد اخلاق از دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی دریافت شده است (IR.USWR.REC.1397.179) و همه شرکت‌کنندگان رضایت‌نامه کتبی را تکمیل کرده‌اند.

حامی مالی
حامی مالی این مطالعه، معاونت تحقیقات دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی تهران با شماره مصوب 2138 می‌باشد.

مشارکت نویسندگان
مفهوم‌سازی، روش‌شناسی و اعتبارسنجی: قربان تقی‌زاده، زهرا قربان‌پور، ابراهیم پیشیاره و سیدعلی حسینی؛ ویراستاری و نهایی‌سازی نوشته و بصری‌سازی: زهرا قربان‌پور، ابراهیم پیشیاره و رضا اسکویی‌زاده؛ نظارت، مدیریت پروژه و تأمین مالی: سیدعلی حسینی، ابراهیم پیشیاره و زهرا قربان‌پور؛ تحلیل، تحقیق و بررسی، منابع و نگارش پیش‌نویس: همه نویسندگان.

تعارض منافع
بنابر اظهار نویسندگان، این مقاله تعارض منافع ندارد.

تشکر و قدردانی
نویسندگان از تمام افراد شرکت‌کننده در مطالعه حاضر و معاونت تحقیقات دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی تهران، ایران تشکر می‌کنند.
 

References
1.Scheffer AC, Schuurmans MJ, van Dijk N, van der Hooft T, de Rooij SE. Fear of falling: Measurement strategy, prevalence, risk factors and consequences among older persons. Age and Ageing. 2008; 37(1):19-24. [DOI:10.1093/ageing/afm169] [PMID]
2.Larén A, Odqvist A, Hansson PO, Persson CU. Fear of falling in acute stroke: The Fall Study of Gothenburg (FallsGOT). Topics in Stroke Rehabilitation. 2018; 25(4):256-60. [DOI:10.1080/10749357.2018.1443876] [PMID]
3.Liu TW, Ng GYF, Chung RCK, Ng SSM. Cognitive behavioural therapy for fear of falling and balance among older people: A systematic review and meta-analysis. Age and Ageing. 2018; 47(4):520-7. [DOI:10.1093/ageing/afy010] [PMID]
4.Scuffham P, Chaplin S, Legood R. Incidence and costs of unintentional falls in older people in the United Kingdom. Journal of Epidemiology and Community Health. 2003; 57(9):740-4. [DOI:10.1136/jech.57.9.740] [PMID]
5.Goh HT, Nadarajah M, Hamzah NB, Varadan P, Tan MP. Falls and fear of falling after stroke: A case-control study. PM&R. 2016; 8(12):1173-80. [DOI:10.1016/j.pmrj.2016.05.012] [PMID]
6.Hyndman D, Ashburn A, Stack E. Fall events among people with stroke living in the community: Circumstances of falls and characteristics of fallers. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2002; 83(2):165-70. [DOI:10.1053/apmr.2002.28030] [PMID]
7.Schmid AA, Rittman M. Fear of falling: An emerging issue after stroke. Topics in Stroke Rehabilitation. 2007; 14(5):46-55. [DOI:10.1310/tsr1405-46] [PMID]
8.Andersson ÅG, Kamwendo K, Appelros P. Fear of falling in stroke patients: Relationship with previous falls and functional characteristics. International Journal of Rehabilitation Research. 2008; 31(3):261-4. [DOI:10.1097/MRR.0b013e3282fba390] [PMID]
9.Guan Q, Jin L, Li Y, Han H, Zheng Y, Nie Z. Multifactor analysis for risk factors involved in the fear of falling in patients with chronic stroke from mainland China. Topics in Stroke Rehabilitation. 2015; 22(5):368-73. [DOI:10.1179/1074935714Z.0000000048] [PMID]
10.Watanabe Y. Fear of falling among stroke survivors after discharge from inpatient rehabilitation. International Journal of Rehabilitation Research. 2005; 28(2):149-52. [DOI:10.1097/00004356-200506000-00008] [PMID]
11.Kim EJ, Kim DY, Kim WH, Lee KL, Yoon YH, Park JM, et al. Fear of falling in subacute hemiplegic stroke patients: Associating factors and correlations with quality of life. Annals of Rehabilitation Medicine. 2012; 36(6):797-803. [DOI:10.5535/arm.2012.36.6.797] [PMID]
12.Schmid AA, Arnold SE, Jones VA, Ritter MJ, Sapp SA, Van Puymbroeck M. Fear of falling in people with chronic stroke. The American Journal of Occupational Therapy. 2015; 69(3):6903350020. [DOI:10.5014/ajot.2015.016253] [PMID]
13.Azad A, Hassani Mehraban A, Mehrpour M, Mohammadi B. Clinical assessment of fear of falling after stroke: Validity, reliability and responsiveness of the Persian version of the Fall Efficacy Scale-International. Medical Journal of the Islamic Republic of Iran. 2014; 28:131. [PMID]
14.Azad A, Taghizadeh G, Mohammadian E, Mohammadinezhad T, Lajevardi L. Persian translation and Test-retest reliability of the Activities-specific Balance Confidence Scale in Iranian Chronic Stroke. Journal of Modern Rehabilitation. 2016; 10(2):74-9. [Link]
15.Mosallanezhad Z, Salavati M, Hellström K, Reza Sotoudeh G, Nilsson Wikmar L, Frändin K. Cross-cultural adaptation, reliability and validity of the Persian version of the modified falls efficacy scale. Disability and Rehabilitation. 2011; 33(25-26):2446-53. [DOI:10.3109/09638288.2011.574774] [PMID]
16.Moore DS, Ellis R. Measurement of fall-related psychological constructs among independent-living older adults: A review of the research literature. Aging and Mental Health. 2008; 12(6):684-99. [DOI:10.1080/13607860802148855] [PMID]
17.Büla CJ, Martin E, Rochat S, Piot-Ziegler C. Validation of an adapted falls efficacy scale in older rehabilitation patients. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2008; 89(2):291-6. [DOI:10.1016/j.apmr.2007.08.152] [PMID]
18.Delbaere K, Close JC, Mikolaizak AS, Sachdev PS, Brodaty H, Lord SR. The falls efficacy scale international (FES-I). A comprehensive longitudinal validation study. Age and Ageing. 2010; 39(2):210-6. [DOI:10.1093/ageing/afp225] [PMID]
19.Billis E, Strimpakos N, Kapreli E, Sakellari V, Skelton DA, Dontas I, et al. Cross-cultural validation of the Falls Efficacy Scale International (FES-I) in Greek community-dwelling older adults. Disability and Rehabilitation. 2011; 33(19-20):1776-84. [DOI:10.3109/09638288.2010.546937] [PMID]
20.Morgan MT, Friscia LA, Whitney SL, Furman JM, Sparto PJ. Reliability and validity of the Falls Efficacy Scale-International (FES-I) in individuals with dizziness and imbalance. Otology & Neurotology. 2013; 34(6):1104-8. [Link]
21.Douiri A, Rudd AG, Wolfe CD. Prevalence of poststroke cognitive impairment: South London stroke register 1995-2010. Stroke. 2013; 44(1):138-45. [DOI:10.1161/STROKEAHA.112.670844] [PMID]
22.Glader EL, Stegmayr B, Asplund K. Poststroke fatigue: A 2-year follow-up study of stroke patients in Sweden. Stroke. 2002; 33(5):1327-33. [DOI:10.1161/01.STR.0000014248.28711.D6] [PMID]
23.Rolstad S, Adler J, Rydén A. Response burden and questionnaire length: Is shorter better? A review and meta-analysis. Value in Health. 2011; 14(8):1101-8. [DOI:10.1016/j.jval.2011.06.003] [PMID]
24.Meimandi M, Fadavi-Ghaffari M, Taghizadeh G, Azad A, Lajevardi L. Falls efficacy scale and single item question: screening accuracy for older adults residing in nursing homes. Clinical Gerontologist. 2021; 44(5):544-51. [DOI:10.1080/07317115.2020.1858467] [PMID]
25.Belloni G, Büla C, Santos-Eggimann B, Henchoz Y, Seematter-Bagnoud L. A single question as a screening tool to assess fear of falling in young-old community-dwelling persons. Journal of The American Medical Directors Association. 2020; 21(9):1295-301. e2. [DOI:10.1016/j.jamda.2020.01.101] [PMID]
26.Cumming TB, Blomstrand C, Skoog I, Linden T. The high prevalence of anxiety disorders after stroke. The American Journal of Geriatric Psychiatry. 2016; 24(2):154-60. [DOI:10.1016/j.jagp.2015.06.003] [PMID]
27.Park S, Cho OH. Fear of falling and related factors during everyday activities in patients with chronic stroke. Applied Nursing Research. 2021; 62:151492. [DOI:10.1016/j.apnr.2021.151492] [PMID]
28.Friedman PJ. The star cancellation test in acute stroke. Clinical Rehabilitation. 1992; 6(1):23-30. [DOI:10.1177/026921559200600104]
29.Ansari NN, Naghdi S, Hasson S, Valizadeh L, Jalaie S. Validation of a Mini-Mental State Examination (MMSE) for the Persian population: A pilot study. Applied Neuropsychology. 2010; 17(3):190-5. [PMID]
30.Sheikh M, Hosseini HA. Influence of fear of falling severity measured by falls efficacy scale-international on gait and balance performance after chronic stroke. Iranian Rehabilitation Journal. 2020; 18(1):73-80. [DOI:10.32598/irj.18.1.911.1]
31.Aben I, Verhey F, Lousberg R, Lodder J, Honig A. Validity of the beck depression inventory, hospital anxiety and depression scale, SCL-90, and hamilton depression rating scale as screening instruments for depression in stroke patients. Psychosomatics. 2002; 43(5):386-93. [DOI:10.1176/appi.psy.43.5.386] [PMID]
32.Montazeri A, Vahdaninia M, Ebrahimi M, Jarvandi S. The Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS): Translation and validation study of the Iranian version. Health and Quality of Life Outcomes. 2003; 1:14. [DOI:10.1186/1477-7525-1-19] [PMID]
33.Meimandi M, Azad A, Taghizadeh G, Mohammadi P. Validation and diagnostic accuracy of coin rotation task for manual dexterity and coordination in children with specific learning disorder. Disability and Rehabilitation. 2022; 44(10):2073-82. [DOI:10.1080/09638288.2020.1810788] [PMID]
34.Carey M, Jones KA, Yoong SL, D'Este C, Boyes AW, Paul C, et al. Comparison of a single self-assessment item with the PHQ-9 for detecting depression in general practice. Family Practice. 2014; 31(4):483-9. [DOI:10.1093/fampra/cmu018] [PMID]
35.Yohannes AM, Dodd M, Morris J, Webb K. Reliability and validity of a single item measure of quality of life scale for adult patients with cystic fibrosis. Health and Quality of Life Outcomes. 2011; 9:105. [DOI:10.1186/1477-7525-9-105] [PMID]
36.Schmid AA, Van Puymbroeck M, Knies K, Spangler-Morris C, Watts K, Damush T, et al. Fear of falling among people who have sustained a stroke: a 6-month longitudinal pilot study. The American Journal of Occupational Therapy. 2011; 65(2):125-32. [DOI:10.5014/ajot.2011.000737] [PMID]
37.Capozzi VA, Merisio C, Rolla M, Pugliese M, Morganelli G, Cianciolo A, et al. Confounding factors of transvaginal ultrasound accuracy in endometrial cancer. Journal of Obstetrics and Gynaecology. 2021; 41(5):779-84. [DOI:10.1080/01443615.2020.1799342] [PMID]
38.Skelly AC, Dettori JR, Brodt ED. Assessing bias: the importance of considering confounding. Evidence-Based Spine-Care Journal. 2012; 3(1):9-12. [DOI:10.1055/s-0031-1298595] [PMID]
39.Cocks AJ, Jackson RC, Bishop DT, Williams AM. Anxiety, anticipation and contextual information: A test of attentional control theory. Cognition and Emotion. 2016; 30(6):1037-48. [DOI:10.1080/02699931.2015.1044424] [PMID]
40.Ghorbanpour Z, Taghizadeh G, Hosseini SA, Pishyareh E, Ghomsheh FT, Bakhshi E, et al. Overload of anxiety on postural control impairments in chronic stroke survivors: The role of external focus and cognitive task on the automaticity of postural control. Plos One. 2021; 16(7):e0252131. [PMID]
41.Schinkel-Ivy A, Inness EL, Mansfield A. Relationships between fear of falling, balance confidence, and control of balance, gait, and reactive stepping in individuals with sub-acute stroke. Gait & Posture. 2016; 43:154-9. [DOI:10.1016/j.gaitpost.2015.09.015] [PMID]
42.Biderman A, Cwikel J, Fried AV, Galinsky D. Depression and falls among community dwelling elderly people: A search for common risk factors. Journal of Epidemiology & Community Health. 2002; 56(8):631-6. [DOI:10.1136/jech.56.8.631] [PMID]
43.Martin FC, Hart D, Spector T, Doyle DV, Harari D. Fear of falling limiting activity in young-old women is associated with reduced functional mobility rather than psychological factors. Age and Ageing. 2005; 34(3):281-7. [DOI:10.1093/ageing/afi074] [PMID]
44.Barnsley L, McCluskey A, Middleton S. What people say about travelling outdoors after their stroke: A qualitative study. Australian Occupational Therapy Journal. 2012; 59(1):71-8. [DOI:10.1111/j.1440-1630.2011.00935.x] [PMID]
45.Robison J, Wiles R, Ellis-Hill C, McPherson K, Hyndman D, Ashburn A.Resuming previously valued activities post-stroke: who or what helps? Disability and Rehabilitation. 2009; 31(19):1555-66. [DOI:10.1080/09638280802639327] [PMID]
46.Mehdizadeh M, Martinez-Martin P, Habibi SA, Nikbakht N, Alvandi F, Bazipoor P, et al. The association of balance, fear of falling, and daily activities with drug phases and severity of disease in patients with Parkinson. Basic and Clinical Neuroscience. 2019; 10(4):355–61. [PMID]
47.Schmid AA, Rittman M. Consequences of poststroke falls: activity limitation, increased dependence, and the development of fear of falling. The American Journal of Occupational Therapy. 2009; 63(3):310-6. [DOI:10.5014/ajot.63.3.310] [PMID]
48.Taghizadeh G, Martinez-Martin P, Fereshtehnejad SM, Habibi SA, Nikbakht N, Alizadeh NH, et al. Psychometric properties of the Berg balance scale in idiopathic Parkinson’disease in the drug off-phase. Neurological Sciences. 2018; 39(12):2175-81. [PMID]
49.Mahmoudi Asl A, Mehdizadeh M, Kulisevsky J, Sabet A, Taghavi Azar Sharabiani P, Mehdizadeh H, et al. Reliability, validity, and diagnostic accuracy of Parkinson's Disease-Cognitive Rating Scale in Iranian patients with idiopathic Parkinson's disease. Disability and Rehabilitation. 2022; 44(10):2091-8. [PMID]