Mendeley  

Zotero  

Amini B, Hosseini S A, Pishyareh E, Bakhshi E, Haghgoo H A. Designing an Exercise Protocol to Improve Impulsivity Control in Children With Attention Deficit Hyperactivity Disorder: A Pilot Study. jrehab 2024; 25 (S3) :702-725
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-3400-fa.html

هدف تکانشگری، به‌عنوان یکی از شاخص‌های تشخیصی اولیه در اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی، در دوران کودکی به‌شکل حرکت ظاهر می‌شود. کاهش رفتار تکانشی و افزایش کنترل هیجانی‌ـ‌حرکتی بر آن همواره مورد توجه محققان و کارشناسان بالینی بوده است. کمبود بازداری به‌عنوان علت زمینه‌ای تکانشگری در نظر گرفته می‌شود که به نقص کنترل تکانشگری و اختلال کنترل پاسخ منجر می‌شود. این تحقیق گامی اولیه و تلاشی در راستای تحقیقات قبلی برای دست‌یابی به پروتکل مداخله حرکتی در قالب استفاده از ریتم حرکتی در الگوی تکلیف دوگانه همراه با جلب علاقه و مشارکت کودکان به‌منظور بررسی امکان‌سنجی انجام تمرینات این پروتکل در یک محیط بالینی بوده است. از ویژگی‌های بارز این پروتکل می‌توان به استفاده از ریتم و ایجاد امکان انتخاب برای کودک و همچنین سختی تدریجی تکالیف و تمرینات اشاره کرد. همراهی درمانگر با کودک بر اهمیت رابطه درمانی در چارچوب نظری رویکرد ادراک‌ـ‌عمل تأکید دارد.
روش بررسی در یک مطالعه مقدماتی، نتایج اولیه تأثیر و قابلیت انجام این تمرینات در 4 کودک با اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی با استفاده از آزمون IVA-2 مورد بررسی قرار گرفت. 
یافته‌ها نتایج حاکی از امکان انجام تمرینات در تکلیف دوگانه و پذیرش بالای سختی تدریجی در اجرای تمرینات این بسته بود. تجزیه‌وتحلیل مطالعه اولیه، بهبود نسبی شاخص‌های توجه، احتیاط و کنترل پاسخ را در هریک از شرکت‌کنندگان به‌طور جداگانه نشان داد.
نتیجه‌گیری به نظر می‌رسد ترکیب تمرینات در پروتکل شامل ریتم و ارائه تنظیمات اختیاری و افزودن برقراری رابطه درمانی بین درمانگر و کودک به دست‌یابی قابلیت امکان انجام تمرینات منجر شده است. نتایج در زمینه بهبود زیرساخت کنترل تکانشگری امیدوار‌کننده و قابل‌تأمل است. اما انجام تحقیقات با تعداد بیشتر شرکت‌کنندگان و بررسی نتایج در مقایسه با گروه کنترل می‌تواند زمینه‌ساز تحقیقات گسترده در این زمینه باشد.