دوره 24، شماره 2 - ( تابستان 1402 )
دوره، شماره، فصل و سال، شماره مسلسل |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Farrokhian F, Mirzaei H, Ravarian A, Soleimani F, Hosseinzadeh S. Effect of a Play-based Intervention on the Anxiety of Mothers of Premature Babies Admitted to the Neonatal Intensive Care Unit: A Randomized Controlled Clinical Trial. jrehab 2023; 24 (2) :248-263
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-3163-fa.html
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-3163-fa.html
فرخیان فاطمه، میرزایی هوشنگ، راوریان آیدا، سلیمانی فرین، حسین زاده سمانه. تأثیر مداخله مبتنی بر بازی بر اضطراب مادران نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان: یک کارآزمایی بالینی کنترل‌شده تصادفی. مجله توانبخشی. 1402; 24 (2) :248-263
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-3163-fa.html
فاطمه فرخیان1 
، هوشنگ میرزایی* 2، آیدا راوریان3 ، فرین سلیمانی3 ، سمانه حسین زاده4
، هوشنگ میرزایی* 2، آیدا راوریان3 ، فرین سلیمانی3 ، سمانه حسین زاده4
1- گروه کاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
2- گروه کاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران. ،hooshang_mirzaie@yahoo.com
3- مرکز تحقیقات توانبخشی اعصاب اطفال، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
4- گروه آمارزیستی، دانشکده بهداشت اجتماعی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
2- گروه کاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران. ،
3- مرکز تحقیقات توانبخشی اعصاب اطفال، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
4- گروه آمارزیستی، دانشکده بهداشت اجتماعی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
چکیده: (3268 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر یک مداخله تکاملی و بازی‌محور بر سطح اضطراب مادران نوزادان نارسی که در بخش مراقبت‌های ویژه بستری می‌شوند، انجام‌شده است.
روش بررسی این مطالعه پایلوت از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی (بدون کورسازی) بود. افراد نمونه به‌صورت دردسترس از بین مادران دارای نوزاد نارس (کمتر از 37 هفته) بستری در بیمارستان حضرت علی‌اصغر (ع) انتخاب شدند و با روش بلوک‌بندی به‌طور تصادفی در 2 گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. این مادران با سن 20 الی 35 سال، دارای حداقل مدرک دیپلم بودند. نوزادان آن‌ها هنگام شروع مداخله، شرایط فیزیولوژیکی باثبات داشتند و عدم وجود اختلالات فیزیکی و بیماری‌های خاص در آن‌ها توسط کادر پزشکی تأیید شده بود. اضطراب همه مادران به‌وسیله پرسش‌نامه صفت-حالت اشپیلبرگر در دو مرحله سنجیده می‌شد: 1. بدو ورود به پژوهش؛ 2. روز ترخیص. گروه آزمایش آموزش‌های لازم را توسط پژوهشگر دریافت کردند و حداقل یک‌بار در روز و حداقل 5 روز تا زمان ترخیص، برنامه بازی‌محور را برای نوزاد خود انجام می‌دادند. گروه کنترل نیز مراقبت‌های روتین بیمارستانی را دریافت می‌کردند.
یافته‌ها پس‌ازانجام آزمون تی مستقل، دو گروه در نمرات اضطراب آشکار، اضطراب پنهان و اضطراب کل هم در قبل و هم بعد از مداخله تفاوت معناداری را با یکدیگر نشان ندادند. بااین‌حال میانگین تفاضل نمرات قبل و بعد اضطراب کل و اضطراب آشکار در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری داشتند (P˂0/05)، درحالی‌که در اضطراب پنهان تفاوت معنا‌دار مشاهده نشد (P>0/05). نهایتاً نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد مداخله مدنظر بر نمره اضطراب آشکار و اضطراب کل به‌ترتیب 27 و 20 درصد اثر داشته (P=0/001 و P=0/004)، اما نمره اضطراب پنهان بعد از مداخله در دو گروه تفاوت معناداری نداشته است (P>0/05) که نشان می‌دهد این برنامه بر سطح اضطراب پنهان مادران تأثیر چندانی نداشته است.
نتیجه‌گیری با استناد به یافته‌های این پژوهش پروتکل بازی‌محور می‌تواند باعث کاهش سطح اضطراب مادران در موقعیت بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان شود و باتوجه‌به تأثیر اضطراب مادر بر عوامل مهمی همچون رشد و تکامل نوزاد و سلامت روانی خانواده و جامعه، به بهبود مؤلفه‌های سلامت کمک کند.
روش بررسی این مطالعه پایلوت از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی (بدون کورسازی) بود. افراد نمونه به‌صورت دردسترس از بین مادران دارای نوزاد نارس (کمتر از 37 هفته) بستری در بیمارستان حضرت علی‌اصغر (ع) انتخاب شدند و با روش بلوک‌بندی به‌طور تصادفی در 2 گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. این مادران با سن 20 الی 35 سال، دارای حداقل مدرک دیپلم بودند. نوزادان آن‌ها هنگام شروع مداخله، شرایط فیزیولوژیکی باثبات داشتند و عدم وجود اختلالات فیزیکی و بیماری‌های خاص در آن‌ها توسط کادر پزشکی تأیید شده بود. اضطراب همه مادران به‌وسیله پرسش‌نامه صفت-حالت اشپیلبرگر در دو مرحله سنجیده می‌شد: 1. بدو ورود به پژوهش؛ 2. روز ترخیص. گروه آزمایش آموزش‌های لازم را توسط پژوهشگر دریافت کردند و حداقل یک‌بار در روز و حداقل 5 روز تا زمان ترخیص، برنامه بازی‌محور را برای نوزاد خود انجام می‌دادند. گروه کنترل نیز مراقبت‌های روتین بیمارستانی را دریافت می‌کردند.
یافته‌ها پس‌ازانجام آزمون تی مستقل، دو گروه در نمرات اضطراب آشکار، اضطراب پنهان و اضطراب کل هم در قبل و هم بعد از مداخله تفاوت معناداری را با یکدیگر نشان ندادند. بااین‌حال میانگین تفاضل نمرات قبل و بعد اضطراب کل و اضطراب آشکار در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری داشتند (P˂0/05)، درحالی‌که در اضطراب پنهان تفاوت معنا‌دار مشاهده نشد (P>0/05). نهایتاً نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد مداخله مدنظر بر نمره اضطراب آشکار و اضطراب کل به‌ترتیب 27 و 20 درصد اثر داشته (P=0/001 و P=0/004)، اما نمره اضطراب پنهان بعد از مداخله در دو گروه تفاوت معناداری نداشته است (P>0/05) که نشان می‌دهد این برنامه بر سطح اضطراب پنهان مادران تأثیر چندانی نداشته است.
نتیجه‌گیری با استناد به یافته‌های این پژوهش پروتکل بازی‌محور می‌تواند باعث کاهش سطح اضطراب مادران در موقعیت بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان شود و باتوجه‌به تأثیر اضطراب مادر بر عوامل مهمی همچون رشد و تکامل نوزاد و سلامت روانی خانواده و جامعه، به بهبود مؤلفه‌های سلامت کمک کند.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
کاردرمانی
دریافت: 1401/5/14 | پذیرش: 1401/10/27 | انتشار: 1402/4/10
دریافت: 1401/5/14 | پذیرش: 1401/10/27 | انتشار: 1402/4/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تمامی آثار مجله آرشیو توانبخشی تحت مجوز Attribution-NonCommercial 4.0 هستند.
تماس با ما
فصلنامه آرشیو توانبخشی
تلفن دفتر فصلنامه: 02171732812، 09941095452 (زمان تماس شنبه تا چهار شنبه ۸ صبح تا ۱۴ بعد از ظهر)
تلفن ناشر : 02145355555 - 02145355000
ایمیل: rehabilitationj@gmail.com
