هدف: این پژوهش با هدف طراحی و ساخت نوع جدیدی از اسپلینت عنکبوتی و مقایسه تأثیر آن با اسپلینت فلزی معمول بر بهبود عملکرد دست بیماران دارای آسیب عصب رادیال انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه شبه‌تجربی از بیماران دارای آسیب عصب رادیال که به درمانگاه بیمارستان‌های سینا و امام خمینی تهران مراجعه کرده بودند، ۲۴ نفر به طور تصادفی انتخاب و پس از تخصیص تصادفی تعادلی به دو گروه، تحت درمان به دو روش استفاده از اسپلینت جدید و اسپلینت فلزی معمول قرار گرفتند. میزان دامنه حرکات مفصلی مفاصل مچ، کف‌دستی-انگشتی، بین‌انگشتی‌نزدیک، بین‌انگشتی‌دور و همچنین میزان راحتی و اگزمای پوستی بیماران قبل از مداخله و 4 ماه پس از استفاده از اسپلینت‌ها ارزیابی و نتایج حاصل با استفاده از آزمون‌های آماری مجذور خی و تی‌مستقل مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین دامنه حرکتی مفاصل مچ (۰/۰۰۱>P)، کف‌دستی-انگشتی (۰/۰۰۳=P) و بین‌انگشتی‌نزدیک (۰/۰۲۹=P) بین دو گروه تفاوت معناداری داشت، ولی دامنه حرکتی مفصل بین‌انگشتی‌دور دو گروه تفاوت معناداری نداشت (۰/۰۵۴=P)، اگرچه نتایج بهبودی گروه اسپلینت عنکبوتی در این مفصل نیز بهتر از گروه دیگر بود.
نتیجه‌گیری: اسپلینت جدید طراحی شده و اسپلینت فلزی معمول هر دو در بهبودی عوارض ناشی از آسیب عصب رادیال (عدم اکستنشن انگشتان، افتادگی مچ و بدشکلی ثانویه) مؤثر می‌باشند، ولی اسپلینت جدید به مراتب بهتر از اسپلینت قدیمی عملکرد دست را بهبود می‌بخشد.