هدف: بازتوانی قلبی باعث افزایش کیفیت زندگی، کاهش سکته مجدد قلبی، بهبود عملکرد جسمی و وضعیت روانی بیماران می‌گردد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی موانع مشارکت بیماران سکته قلبی در برنامه بازتوانی قلبی صورت گرفت.

روش بررسی: این مقاله گزارش بخشی از مطالعه‌ای است که به روش تئوری پایه انجام شد. هیجده نفر بیمار مبتلا به سکته قلبی، 3 نفر پزشک متخصص قلب، و 3 نفر پرستار بخش سی سی یو، به صورت نمونه گیری هدفمند و نظری انتخاب شدند. مصاحبه نیمه ساختار یافته روش اصلی جمع آوری داده‌ها بود و تا زمان اشباع داده‌ها ادامه یافت. داده‌ها به روش تئوری پایه اشتراوس و کوربین (1998) تحلیل شد. اعتبار داده‌ها بر اساس معیارهای پیشنهادی لینکولن و گوبا تأیید گردید.

یافته‌ها: اکثر بیماران در برنامه‌های بازتوانی قلبی شرکت نکرده‌اند. موانع مشارکت بیماران در برنامه‌های بازتوانی قلبی درچهار طبقه عوامل فردی، اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی و عوامل مربوط به نظام درمان و سلامت طبقه‌بندی گردید.

نتیجه‌گیری: بسیاری از موانع مشارکت بیماران در برنامه‌های بازتوانی قابل تعدیل هستند و تغییر آنها زمینه حضور بیماران را در برنامه‌های بازتوانی قلبی تسهیل نماید.