1- گروه کاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
2- گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
3- گروه کاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران. ، h.haghgoo@yahoo.com
چکیده: (3590 مشاهده)
اهداف: مشارکت اجتماعی و درگیری در فعالیتهای روزمره زندگی مستلزم حفظ انواع روابط اجتماعی، روابط با دیگران و درگیری در فعالیتهای مختلف اجتماعی و روزمره زندگی است. مشارکت اجتماعی مناسب و درگیری در فعالیتهای روزمره زندگی، احساس دلبستگی را افزایش میدهد، احساس هویت سازگار و منسجم را فراهم میکند و بر احساس ارزش، تعلق و وابستگی فرد به جامعه میافزاید. عدم وجود ارتباطات اجتماعی، منجر به اضطراب، تنهایی، افسردگی، وحشت، اختلالات روانی و بسیاری دیگر از مسائل در زندگی افراد میشود و بهطورکلی بر جامعه تأثیر میگذارد. بیماری کرونا ویروس جدید به نام کووید 19، در دسامبر 2019 در چین کشف شد. فقط در مدت یک سال، گزارش شده است که کووید 19 بیش از 85 میلیون نفر ( تا اول ژانویه 2021) را در سراسر جهان مبتلا کرده است که بیش از 1/8 میلیون نفر از این افراد فوت کردهاند. در حالی که کویید19 به بیماری همهگیر تبدیل شده است، اقدامات بهداشتی عمومی برای قطع انتقال آن از انسان به انسان ممکن است شامل قرنطینه و فاصلهگذاری اجتماعی باشد. این اقدامات تحرک را در سطح جامعه محدود ساخته یا افراد را از یکدیگر جدا میکند. به دلیل فاصلهگذاری اجتماعی و اقدامات قرنطینهای در بسیاری از کشورها، مشارکت مردم در بسیاری از زمینههای زندگی اجتماعی و فعالیتهای روزمره مختل شده است. هدف از این مطالعه، ارائه بینشی در مورد تأثیرات همهگیری کووید 19بر یکپارچگی در فعالیتهای منزل، یکپارچگی در اجتماع و یکپارچگی در فعالیتهای مولد و در کل تعیین مشارکت اجتماعی در طی این همهگیری است. یافتههای این مطالعه کمک میکند تا با یک برنامهریزی مناسب، صرف نظر از ترس و تهدیدات این بیماری، راه حلی برای غلبه بر انزوای اجتماعی ناشی از بیماری پیدا شود.
روش بررسی: در خردادماه سال 1399، پرسشنامه تلفیق اجتماعی (CIQ) که یکپارچگی در منزل، یکپارچگی در اجتماع و یکپارچگی در فعالیتهای هدفمند و مولد را اندازهگیری میکند، همراه با اطلاعات جمعیتشناختی مورد نیاز در یک قالب مبتنی بر وب رونویسی شد. شرکتکنندگان با استفاده از یک لینک منبع جهانی (URL) که از طریق ایمیل و پیامرسان واتسآپ برای آنها ارسال شد، به شرکت در این پژوهش دعوت شدند تا با مراجعه به وبسایت نظرسنجی در جهت تکمیل پرسشنامه اقدام کنند. درمجموع 461 نفر (با میانگین سنی 5/8±36/86 سال) در یک مطالعه مقطعی، پرسشنامه تلفیق اجتماعی را تکمیل کردند. شرکتکنندگان در این پژوهش شامل لیست طولانی از دانشآموزان، بیماران و افراد معلول، خانوادهها و اقوام آنها و سایر افرادی بودند که میتوانستند در ایران از تلفنهای هوشمند، رایانه، تبلت و لپتاپ استفاده کنند. پس از آن، اثرات کووید 19 بر تعامل اجتماعی با تجزیه و تحلیل نمرات CIQ قبل و بعد از شیوع کووید 19 محاسبه شد و دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: کووید 19 منجر به کاهش یکپارچگی در منزل (P<0/0001)، یکپارچگی در اجتماع (P<0/0001)، یکپارچگی در فعالیتهای مولد و هدفمند (P<0/0001) و نمره کل آزمون CIQ (P<0/0001) شد. این یافتهها نشان میدهد که چگونه هر سه حوزه CIQ و نمره کل آن به طور قابل توجهی پس از شیوع کووید 19 کاهش یافته است.
نتیجهگیری: مطالعه حاضر نشان داد پس از همهگیری کووید 19، زندگی اجتماعی افراد به شدت مختل شده است. علاوه بر آسیبهایی که این بیماری به مبتلایان خود وارد میکند، ترس از آلوده شدن، از دست دادن عزیزان، از دست دادن شغل، از دست دادن فرصتهای تحصیلی، تفریح، آزادی و حمایت، تأثیرات عمیق روانی دارند. نهتنها مبتلا شدن به آن، بلکه ترس از مبتلا شدن به آن منجر به عدم دسترسی به منابعی شده است که میتواند مقاومت مردم در مقابل این پاندمی را بهبود بخشد. تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم روانشناختی و اجتماعی کووید 19 گسترده است و میتواند بر سلامت روان تأثیر بگذارد. بنابراین به منظور کاهش تأثیرات منفی روانی اجتماعی شرایط قرنطینه و فاصلهگذاری اجتماعی، اجرای استراتژیهای ملی برای ارتقای مشارکتهای اجتماعی از طریق برنامههای مبتنی بر ICT پیشنهاد میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
کاردرمانی دریافت: 1399/7/20 | پذیرش: 1399/12/21 | انتشار: 1400/7/9
* نشانی نویسنده مسئول: گروه کاردرمانی، تهران، ایران |