Mendeley  

Zotero  

Ahmadi P, Salehi R, Mehravar M, Goharpey S. The Effects of Continuous Cognitive Task on Postural Control of People with Anterior Cruciate Ligament Reconstruction Using Balance Error Scoring System. jrehab 2019; 20 (4) :298-309
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-2612-fa.html

اهداف: افراد با بازسازی لیگامان متقاطع قدامی برای تمرکز بر روی مهارت ورزشی خود نیازمند کنترل پاسچر به صورت تقریباً خودکار هستند. تکلیف شناختی پیوسته یک روش برای برداشتن توجه از روی کنترل تعادل است. تأثیر تکلیف شناختی بر روی کنترل پاسچر افراد با بازسازی لیگامان متقاطع قدامی با استفاده از ابزارهای آزمایشگاهی بررسی شده است. اما تأثیر تکلیف شناختی پیوسته بر روی آزمون ساده و کلینیکی سیستم امتیازدهی خطای تعادل مشخص نیست. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر تکلیف شناختی پیوسته بر کنترل پاسچر این افراد با استفاده از سیستم امتیازدهی خطای تعادل است.
روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه موردی شاهدی با روش نمونه‌گیری غیر‌احتمالی ساده است. شرکت‌کنندگان شامل ۲۰ مرد فوتبالیست با بازسازی لیگامان متقاطع قدامی (۴/۱۵±۱۳/۹۰ ماه بعد از عمل) و ۲۰ مرد سالم بودند. افراد شرکت‌کننده از نظر سن، جنس، قد، وزن، شاخص توده بدنی، پای غالب، سطح تحصیلات و فعالیت با هم همسان‌سازی شدند. پرسش‌نامه تگنر برای تعیین سطح فعالیت افراد استفاده شد. کنترل تعادل در حالت ایستادن روی پای عمل‌کرده بر روی دو سطح سفت و فوم با و بدون تکلیف شناختی ارزیابی شد. برای ارزیابی کنترل تعادل، از سیستم امتیازدهی خطای تعادل استفاده شد. در حالت بدون تکلیف شناختی هیچ‌گونه بازخوردی ارائه نمی‌شد. تکلیف شناختی پیوسته شامل ده عدد سه‌رقمی بود که هر عدد به فاصله دو ثانیه با استفاده از نوار صوتی و هدفون ارائه می‌شد. در حالت با تکلیف شناختی از افراد درخواست می‌شد که روی رقم از پیش تعیین شده تمرکز کنند و مجموع تکرارهای آن را در پایان تست ارائه دهند. متغیر وابسته تعداد خطای تعادل در هر وضعیت آزمون بود. خطاهای تعادل شامل بلند‌کردن دست از روی هیپ، باز‌کردن چشم‌ها، قدم‌برداشتن یا تلوتلو‌خوردن، بلند‌کردن جلوی پا یا پاشنه، ابداکسیون یا فلکسیون هیپ بیش از ۳۰ درجه و خارج‌شدن از وضعیت آزمون بیش از پنج ثانیه بودند. از نسخه ۲۰ نرم افزار SPSS برای آنالیز آماری داده‌ها استفاده کردیم. آزمون کولموگروف‌اسمیرنوف برای بررسی نرمال‌بودن داده‌ها انجام شد. آزمون ضریب همبستگی درون‌گروهی برای ارزیابی تکرارپذیری نسبی اندازه‌گیری محقق برای محاسبه خطای تعادل انجام شد. تکرارپذیری مطلق اندازه‌گیری محقق توسط خطای معیار اندازه‌گیری، حداقل تغییر متریک قابل‌تشخیص و ضریب واریانس بررسی شد. آزمون تحلیل واریانس مختلط (۲ گروه × ۴ وضعیت ایستادن) برای بررسی اثر اصلی و متقابل این فاکتورها بر متغیر وابسته استفاده شد. آزمون تحلیل واریانس مکرر برای بررسی اثر ایستادن (تکلیف شناختی) در هر گروه و آزمون تی مستقل و اندازه اثر برای تعیین تفاوت بین گروه‌ها استفاده شدند. 
یافته‌ها: توزیع داده‌ها در هر چهار حالت ایستادن نرمال بود (۰/۰۵>P). تکرارپذیری اندازه‌گیری محقق برای محاسبه خطای تعادل در تمام وضعیت‌های آزمون عالی بود  (ICC > ۹۰%، MMDC < %۱۰ و CV < ۵%). تأثیر متقابل گروه × ایستادن برای خطای تعادل معنی‌دار بود (۱۱/۵۹ =F و ۰/۰۱>P). نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که در وضعیت ایستادن با پای عمل‌کرده بدون تکلیف شناختی روی فوم، گروه افراد با بازسازی لیگامان متقاطع قدامی نسبت به افراد سالم خطای تعادل بیشتری داشتند ( ۲/۰۵ =F و ۰/۰۱ >P). همچنین اندازه اثر در این وضعیت نشان می‌دهد تفاوت بین دو گروه بزرگ است (۰/۸ < اندازه اثر). اثر اصلی ایستادن در گروه افراد با بازسازی لیگامان متقاطع قدامی نشان داد که در هر دو حالت ایستادن روی سطح سفت و فوم، تکلیف شناختی باعث کاهش معنی‌داری از خطای آزمون شد (۰/۰۱ >P). در حالی که در گروه افراد سالم، تکلیف شناختی تأثیر معنی‌داری بر خطای آزمون نداشت (۰/۰۵ <P).
نتیجه‌گیری: نتایج آزمون سیستم امتیازدهی خطای تعادل نشان داد افراد با بازسازی لیگامان متقاطع قدامی در حالت ایستادن با پای عمل‌کرده بدون تکلیف شناختی روی فوم کنترل تعادل ضعیف‌تری نسبت به افراد سالم دارند. همچنین تکلیف شناختی پیوسته باعث بهبود کنترل تعادل افراد با بازسازی لیگامان متقاطع قدامی شد، در حالی که بر کنترل تعادل افراد سالم تأثیری نداشت.