Mendeley  

Zotero  

Karami Matin B, Kazemi Karyani A, Soltani S, Rezaei S, Soofi M. Predictors of Healthcare Expenditure: Aging, Disability or Development?. jrehab 2019; 20 (4) :310-321
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-2603-fa.html

اهداف: مطالعات نشان می‌دهد تقریباً همه کشورهای جهان تا سال ۲۰۳۰ یک روند افزایشی قابل توجه در میزان جمعیت سالمند و هزینه‌های سلامت تجربه خواهند کرد. علاوه بر این، افراد دارای ناتوانی هم در مقایسه با افراد بدون ناتوانی احتمال بیشتری برای تحمیل هزینه‌های سلامت بر خانواده‌ها و دولت‌ها دارند. ویژگی‌های اجتماعی و اقتصادی کشورها یک عامل مهم برای پیش‌بینی هزینه‌های مراقبت سلامت در کشورها هستند. هدف این مطالعه پیش‌بینی و سنجش ارتباط متغیرهای سالمندی، ناتوانی و توسعه‌یافتگی با میزان هزینه‌های سلامت در کشورهای جهان بود.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی‌تحلیلی از نوع همبستگی بود که از طریق تحلیل ثانویه داده‌های موجود انجام گرفت. داده‌های ۲۰۲ کشور در شش منطقه (آفریقا، مدیترانه شرقی، جنوب شرق آسیا، غرب اقیانوس آرام، اروپا و آمریکا) در سال ۲۰۱۶ تحلیل شدند. با استفاده از آزمون رگرسیون خطی ارتباط متغیر‌های توضیحی سن، سال‌های ازدست‌رفته زندگی به دلیل ناتوانی، شاخص توسعه انسانی، رشد تولید ناخالص داخلی و نرخ بیکاری با سرانه هزینه‌های سلامت سنجیده شد. در این مطالعه هزینه‌های سلامت بر اساس برابری قدرت خرید بیان شده‌اند. همچنین با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه، تفاوت میانگین هزینه‌های سلامت و ناتوانی در بین کشورها بر اساس سه سطح توسعه‌یافتگی سنجیده شد.
یافته‌ها: بالاترین میزان سال‌های زندگی ازدست‌رفته به دلیل ناتوانی با میانگین (۱۵۷۷/۲۲)، ۱۳۲۷۲/۷۶ (به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت) و بالاترین مقدار سرانه هزینه‌های سلامت با میانگین (۱۹۱۵/۰۱)، ۲۶۹۸/۳۹ دلار به منطقه اروپا و کمترین میزان سال‌های زندگی همراه با ناتوانی با میانگین (۸۴۷/۰۳)، ۱۰۰۰۵/۶۵ و کمترین میزان سرانه هزینه‌های سلامت با میانگین (۳۱۵/۶۳±=SD ) دلار۲۸۱/۱۱ دلار به منطقه آفریقا اختصاص داشت. میزان سال‌های زندگی ازدست‌رفته به دلیل ناتوانی و هزینه‌های سلامت در ایران از میانگین این متغیرها در منطقه اروپا کمتر و از میانگین سایر مناطق جهان بیشتر بود. منطقه اروپا، آمریکا و غرب اقیانوس آرام بالاترین درصد جمعیت سالمند را داشتند. میزان جمعیت سالمندی در ایران از میانگین دو منطقه آفریقا و مدیترانه شرقی بیشتر بود. در مدل نهایی رگرسیون متغیر‌های جمعیت بالای ۶۵ سال با ضریب ۰/۱۶۷، سال‌های زندگی ازدست‌رفته به دلیل ناتوانی در گروه سنی ۱۵ تا ۴۹ سال با ضریب ۰/۶۵۱، سال‌های زندگی ازدست‌رفته به دلیل ناتوانی در گروه سنی ۷۰ سال و بالاتر با ضریب ۰/۳۵۹ و شاخص توسعه انسانی با ضریب ۰/۳۵۹ ارتباط مستقیم و معناداری با سرانه هزینه‌های سلامت داشتند. در مقابل در این مدل، نسبت جمعیت ۱۵ تا ۶۴ سال، سال‌های زندگی همراه با ناتوانی برای گروه ۵ ساله و پایین‌تر، سال‌های زندگی همراه با ناتوانی برای افراد ۵۰ تا ۶۹ساله و نرخ بیکاری رابطه معکوس و معناداری با سرانه هزینه‌های سلامت داشتند. نتایج تحلیل واریانس نشان داد نسبت جمعیت سالمند (۰/۰۰۱>P)، سال‌های زندگی ازدست‌رفته به دلیل ناتوانی (۰/۰۰۱>P) و سرانه هزینه‌های سلامت (۰/۰۰۱>P) در کشورهایی که شاخص توسعه انسانی بالاتری دارند به طور معنادارتری بیشتر از سایر کشورهاست.
نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد در بازه زمانی مورد‌مطالعه، سال‌های زندگی همراه با ناتوانی در مقایسه با سالمندی و شاخص توسعه انسانی پیش‌بینی‌کننده قوی‌تری برای افزایش هزینه‌های سلامت است. بنابراین پیشنهاد این مطالعه این است که مداخلات کنترل هزینه در سالمندی بایستی از طریق برنامه‌هایی صورت گیرد که پیشگیری از بیماری‌های مزمن را هدف قرار می‌دهند.