هدف: هدف این پژوهش شناخت و ارزیابی وضعیت آموزشی رشته‌های توانبخشی دانشگاه علوم بهزیستی وتوانبخشی است.

روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی و با استفاده از دیدگاه دانشجویان سال سوم و چهارم کارشناسی و سال دوم کارشناسی ارشد رشته‌های توانبخشی صورت گرفته است. دراین پژوهش ازروش تمام شماری (160 ‌نفر)‌ استفاده شد. داده‌های مربوطه ازطریق پرسشنامه و با همکاری نمایندگان دوره‌های مختلف دانشجویان رشته‌های توانبخشی جمع آوری و با استفاده از مقیاس لیکرت ازطریق ضریب همبستگی واستفاده از روشهای آمار توصیفی تجزیه وتحلیل شد.

یافته‌ها: یافته‌های نهایی این پژوهش نشان داد وضعیت ارزیابی برای هریک از سرفصلهای آموزشی به شرح ذیل بوده است. وضعیت محل تشکیل کلاسهای تئوری «نسبتاً مطلوب»، وضعیت محل تشکیل کلاسهای عملی «نسبتاً مطلوب» وضعیت کلاسهای عملی «نامطلوب»،‌وضعیت اداره امور کلاسها «نسبتاً مطلوب»، وضعیت کارشناسان آموزشی «نسبتاً مطلوب»، ‌وضعیت برنامه‌ریزی دروس «نامطلوب»،‌وضعیت نحوه ارائه دروس تئوری «نسبتاً مطلوب»، وضعیت آموزش درمراکز بالینی «‌نامطلوب» ‌و وضعیت مراکز بالینی « نامطلوب» می‌باشد.

نتیجه‌گیری: از مجموع نظرات حاصل چنین بر می‌آید که ناهماهنگی در آموزش تئوری و بالینی وجود داشته و کمبود اساتید مجرب در آموزش تئوری و بالینی وجود دارد. برخی دانشجویان دلیل غیبت از کلاسها را تدریس نامناسب عنوان می‌کنند و ضعف دسترسی به اساتید درسی و راهنما و ضعف قوانین و مقررات آموزشی از دیگر مشکلات آنان است.