هدف: این تحقیق به منظور بررسی رابطه میزان فشار روانی با رضامندی زناشویی در والدین کودکان عقب‌مانده ذهنی آموزش‌پذیر انجام شد.

روش بررسی: روش پژوهش در این تحقیق مقطعی مقایسه‎ای است. نمونه‌های پژوهش شامل دو گروه 40 نفری از والدین کودکان عقب‌مانده ذهنی آموزش‌پذیر (20 پسر و 20 دختر) و والدین کودکان عادی است که به شیوه خوشه‎ای و تصادفی ساده از مناطق 1، 5، 15 و 18 آموزش و پرورش تهران برای گروه والدین کودکان عقب‌مانده ذهنی و همتاسازی با آنها برای والدین کودکان عادی، از طریق مراجعه به مدارس وابسته به سازمان کودکان استثنایی و مدارس عادی شهر تهران انتخاب شد. جهت انجام پژوهش، دو پرسشنامه منبع استرس و رضامندی زناشویی انریچ اجرا گردید. نتایج با استفاده از آزمونهای آماری تی مستقل، همبستگی پیرسون و آنالیز کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد بین فشار روانی و رضامندی زناشویی والدین کودکان عقب‌مانده ذهنی آموزش‌پذیر رابطه معنی‌داری وجود دارد (P=0/001). همچنین والدین کودکان عقب‌مانده ذهنی آموزش‌پذیر فشار روانی بیشتری را نسبت به والدین کودکان عادی تحمل می‎کنند (P=0/001). در عین حال، والدین کودکان عقب‌مانده ذهنی آموزش‌پذیر نسبت به والدین کودکان عادی از رضایت زناشویی پایین تری برخوردارند (P=0/021). همچنین، نتایج نشان داد که همبستگی بین دو متغیر فشار روانی و رضامندی زناشویی والدین کودکان عقب‌مانده ذهنی آموزش‌پذیر منفی است (r=-0/57) بدین مفهوم که با افزایش فشار روانی، رضامندی زناشویی به طور معناداری کاهش می‌یابد.

نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق مبین این نکته است که افزایش فشار روانی والدین، تحت تأثیر حضور کودک عقب‌مانده ذهنی آموزش‌پذیر، منجر به کاهش رضامندی زناشویی والدین شده است. بعبارتی، رضامندی زناشویی را می‌توان تابعی از وجود کودک عقب‌مانده ذهنی در خانواده تلقی نمود. لذا با برگزاری جلسات آموزش و مشاوره جهت والدین کودکان عقب‌مانده ذهنی، می‌توان راههای کاهش استرس را به آنها آموزش داد.