دوره 19، شماره 1 - ( بهار 1397 )                   دوره، شماره، فصل و سال، شماره مسلسل | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Azadeh H, Fekri A, Amraie H, Roostaei M, Baharlouei H. The Correlation Between Rates of Falling, Balance, Quality of Life and Fear of Falling in Patients With Chronic Stroke. jrehab 2018; 19 (1) :36-43
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-2050-fa.html
آزاده حمید، فکری عاطفه، امرائی حمید، روستایی میثم، بهارلوئی حمزه. بررسی ارتباط ترس از زمین‌خوردن با تعداد دفعات زمین‌خوردن، تعادل و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سکته مغزی مزمن. مجله توانبخشی. 1397; 19 (1) :36-43

URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-2050-fa.html

بررسی ارتباط ترس از زمین‌خوردن با تعداد دفعات زمین‌خوردن، تعادل و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سکته مغزی مزمن
حمید آزاده1 ، عاطفه فکری2 ، حمید امرائی3 ، میثم روستایی4 ، حمزه بهارلوئی* 5
1- مرکز تحقیقات اختلالات اسکلتی عضلانی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی‌درمانی اصفهان، اصفهان، ایران.
2- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تبریز، تبریز، ایران.
3- گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی‌درمانی اصفهان، اصفهان، ایران.
4- گروه کاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
5- مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانی اسکلتی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی‌درمانی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران. ، baharlooh@gmail.com
واژه‌های کلیدی: سکته مغزی، کیفیت زندگی، ترس از زمین‌خوردن، تعادل
متن کامل [PDF 2018 kb]   (2686 دریافت)     |   چکیده (HTML)  (9107 مشاهده)
متن کامل:   (4193 مشاهده)
مقدمه
سکته مغزی از مهم‌ترین دلایل ناتوانی در بیشتر کشورها به شمار می‌رود. 15 تا 30 درصد از بیماران مبتلا به سکته دچار ناتوانی پایدار می‌شوند، به‌طوری‌که برای انجام امور خود به دیگران وابسته هستند [1]. از بین عوارض سکته مغزی، ترس از زمین‌خوردن اهمیت ویژه‌ای دارد و بعد از سکته، بسیار شایع است [2]. اهمیت این مورد بدان سبب است که منجر به اختلالات جسمی و روانی می‌شود و کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد [6-3]. 
ترس از زمین‌خوردن مفهومی جدا از زمین‌خوردن است و در کسانی که زمین نخورده‌اند نیز وجود دارد [7]. ترس از زمین‌خوردن در بیماران مبتلا به سکته مغزی که تجربه زمین‌خوردن داشته‌اند، نسبت به بیماران دیگر شایع‌تر است [8 ،7]. در افراد مبتلا به ترس میزان اضطراب و افسردگی بیشتر است [9]. از طرفی باورهای نگران‌کننده درباره عواقب زمین‌خوردن به نوبه خود و مستقل از سابقه زمین‌خوردن، باعث نگرانی و محدودیت حرکتی می‌شود [10]. 
طبق مطالعات، سرگیجه، آسیب تعادلی، بی‌ثباتی و کاهش قدرت جسمی بعد از سکته مغزی با ترس از زمین‌خوردن ارتباط دارد [11]. این ترس باعث افزایش اضطراب، کاهش عملکرد حرفه‌ای، کاهش انرژی و تغییرات آسیب‌رسان به تفکر و شخصیت می‌شود [3]. این افراد می‌دانند که در معرض خطر زمین‌خوردن و سکته‌های بعدی قرار دارند و درنتیجه از کاهش فعالیت و وابستگی می‌ترسند [11].
به نظر می‌رسد ترس از زمین‌خوردن با ترکیبی از عوامل مستعدکننده و زمین‌خوردن متعاقب آن ارتباط دارد. این عوامل شامل سن بالای 80 سال، مشکلات بینایی، شیوه زندگی غیرمتحرک، نبود حمایت عاطفی، عدم کنترل پوسچرال، کاهش میزان انعطاف‌پذیری مفاصل ران و مچ پا، سابقه زمین‌خوردن (قبل از سکته، هنگام سکته و یا بعد از سکته)، شدت آسیب ناشی از زمین‌خوردن، سمت ابتلای بیمار، میزان تحصیلات، تعداد بیماری‌های زمینه‌ای، شاخص توده بدنی و کیفیت زندگی فرد است [19-12].
به صورت بالقوه، ترس از زمین‌خوردن نه‌تنها می‌تواند کیفیت زندگی را در فرد مبتلا کاهش دهد، بلکه به طور غیرمستقیم بر اطرافیان نیز اثر می‌گذارد. هنگامی که ترس از زمین‌خوردن شدیدتر می‌شود و فعالیت‌های معمول را تحت تأثیر قرار می‌دهد، دیگر مشکل تنها یک احساس نخواهد بود و به یک مشکل عملکردی برای فرد، خانواده و کارگزاران حمایت اجتماعی تبدیل می‌شود [20]. 
در مطالعه‌ای تأثیر تعداد دفعات زمین‌خوردن بر اعتماد به نفس بیماران بعد از سکته مغزی بررسی و بیان شد که مشکلات تعادل و سابقه زمین‌خوردن باعث افزایش افسردگی و ترس از زمین‌خوردن در این بیماران می‌شود [21]. اسمید و همکاران در سال 2011 [22] با مشارکت 28 بیمار مبتلا به سکته که در 6 ماه اول بیماری بودند، ارتباط ترس از زمین‌خوردن را با تعادل و کیفیت زندگی بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که سطح کیفیت زندگی در بیمارانی که ترس از زمین‌خوردن داشتند، کمتر بوده است. یون‌جوکیم و همکاران [23] نیز ارتباط بین ترس از زمین‌خوردن را با کیفیت زندگی در50 بیمار مبتلا به سکته مغزی تحت حاد بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که ترس از زمین‌خوردن نه‌تنها با کیفیت زندگی در ارتباط است، بلکه به عوامل جسمی و روانی به‌ویژه اضطراب نیز بستگی دارد.
مطالعات محدودی درباره ترس از زمین‌خوردن پس از سکته مغزی انجام شده است، ولی با توجه به تأثیرات گسترده‌ای که ترس از زمین‌خوردن روی کیفیت زندگی فرد دارد، به نظر می‌رسد مطالعات بیشتری در این زمینه نیاز است. نتایج این مطالعات می‌تواند علاوه بر ارائه اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از زمین‌خوردن، به شناخت افراد در معرض خطر هم کمک کند. مطالعات قبلی در این زمینه بیشتر فاز حاد و تحت حاد بیماری را بررسی کرده‌اند، ولی با وجود تفاوت سطح ناتوانی و عملکردی در فازهای حاد و مزمن، بررسی فاز مزمن هنوز انجام نشده است. پژوهش‌های قبلی بیشتر ارتباط بین ترس از زمین‌خوردن را با سن، جنس، مدت زمان گذشته از آسیب، نوع آسیب ایجادشده، سمت مبتلای بیمار و کنترل پوسچرال سنجیده‌اند [24 ،23 ،7]، ولی ارتباط بین ترس از زمین‌خوردن در بیماران مبتلا به سکته مغزی مزمن با تعداد دفعات زمین‌خوردن، آزمون‌های عملکردی تعادلی جنسیت و نمرات خرده‌مقیاس‌های پرسش‌نامه 36 سؤالی کیفیت زندگی بررسی نشده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط ترس از زمین‌خوردن با تعداد دفعات زمین‌خوردن، تعادل و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته مغزی مزمن است.
روش بررسی
در این مطالعه که از نوع همبستگی بود، 44 بیمار مبتلا به سکته مغزی شرکت کردند. از میان شرکت‌کنندگان 20 نفر مرد بودند. حجم نمونه انتخابی مانند مطالعات پیشین بوده است. نمونه‌گیری به ‌صورت غیراحتمالی ساده از میان بیماران مراجعه‌کننده به کلینیک‌های توانبخشی شهر اصفهان در سال 1394 انجام شد. مراحل و هدف پژوهش برای بیماران توضیح داده شد و در صورت موافقت و پس از امضای فرم رضایت آگاهانه وارد پژوهش شدند. این مطالعه با مجوز کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شده است.
معیارهای ورود به مطالعه شامل گذشتن 6 ماه از سکته مغزی، یک‌طرفه بودن علائم، توانایی راه رفتن مستقل بود. معیارهای خروج شامل ابتلا به بیماری‌های متابولیک و روماتیسمی، دفورمیتی اندام تحتانی، مشکلات شناختی (بر اساس آزمون کوتاه وضعیت ذهنی) و مشکلات بینایی اصلاح‌نشده (بر اساس پرونده بیمار) بود. پس از بررسی معیارهای ورود و خروج توسط فیزیوتراپیست، فرم اطلاعات زمینه‌ای شامل سن، جنس، قد، وزن، بیماری‌های زمینه‌ای، میزان تحصیلات، مدت‌زمان ابتلا، سمت مبتلا، غالب یا مغلوب بودن سمت مبتلا و تعداد دفعات زمین‌خوردن در یک سال گذشته تکمیل شد.
در این پژوهش علاوه بر اطلاعات زمینه‌ای، میزان ترس از زمین‌خوردن با نسخه فارسی پرسش‌نامه مقیاس کارآمدی افتادن - فرم بین المللی [25] و کیفیت زندگی با نسخه فارسی پرسش‌نامه 36 سؤالی کیفیت زندگی [26] اندازه‌گیری شد. برای ارزیابی تعادل نیز از دو آزمون رسیدن عملکردی [27] و بلندشدن و رفتن زمان‌دار [28] استفاده شد.
پرسش‌نامه مقیاس کارآمدی افتادن - فرم بین‌المللی شامل 16 سؤال از فعالیت‌های مختلف روزمره است و فرد با انتخاب یکی از گزینه‌های «اصلا نگران نیستم، کمی نگرانم، نسبتاً نگرانم، و خیلی نگرانم»، میزان نگرانی خود را از زمین‌خوردن هنگام فعالیت مشخص می‌کند. هر سؤال بین 1 تا 4 نمره دارد و نمره مجموع نشان‌دهنده شدت نگرانی فرد از زمین‌خوردن است. بهارلویی و همکاران پایایی و روایی نسخه فارسی این پرسش‌نامه را نشان داده‌اند [29].
پرسش‌نامه 36 سؤالی کیفیت زندگی برای ارزیابی کیفیت زندگی و سلامت عمومی طراحی شده است و به عنوان ابزار معتبر و تکرارپذیر در تحقیقات مورد استفاده قرار می‌گیرد. پرسش‌نامه 36 سؤالی کیفیت زندگی دو بخش دارد که عبارتند از: بُعد سلامت جسمانی و بُعد سلامت روان. این مقیاس شامل 8 خرده‌مقیاس جداگانه است که عبارتند از: عملکرد جسمی، محدودیت فعالیت جسمی، درد، سلامت عمومی، انگیزه، عملکرد اجتماعی، محدودیت فعالیت اجتماعی و سلامت روانی. این پرسش‌نامه در سال 2005 به فارسی ترجمه و ویژگی‌های روانسنجی آن بررسی شد [26].
برای انجام آزمون رسیدن عملکردی، بیمار نزدیک دیوار می‌ایستد و پاهایش را به اندازه عرض شانه باز می‌کند. سپس بازو را به اندازه 90 درجه بالا می‌آورد و دست را مشت می‌کند. یک خط‌کش روی دیوار به موازات دست او ثابت می‌شود و عدد مقابل مفصل متاکارپوفالانژیال پنجم خوانده می‌شود. سپس از بیمار خواسته می‌شود تا جایی که می‌تواند از کمر خم شود و دستش را جلو بیاورد. سپس عدد مقابل مفصل خوانده می‌شود و اختلاف عدد جدید و قبلی به صورت سانتی‌متر به عنوان نتیجه آزمون ثبت می‌شود. برای انجام آزمون بلندشدن و رفتن زمان‌دار از بیمار خواسته می‌شود که از روی صندلی بلند شود؛ فاصله 3 متری را با سرعت معمول راه برود و سپس برگردد و روی صندلی بنشیند. زمان انجام این کار به ‌صورت ثانیه ثبت می‌شود. روایی و پایایی این ازمون در سنجش تعادل نشان داده شده است [28 ،27].
در این مطالعه برای بررسی ارتباط ترس از زمین‌خوردن با تعداد دفعات زمین‌خوردن، کیفیت زندگی و تعادل از آزمون اسپیرمن استفاده و داده‌ها با نرم افزار SPSS نسخه 18 تحلیل‌ها شد.
یافته‌ها
در این پژوهش 44 نفر با میانگین سنی (5/90)59/88 سال حضور کردند که 20 نفر آن‌ها مرد بودند. آمار توصیفی شرکت‌کنندگان در جدول شماره 1 آورده شده است. آزمون پیرسون نشان داد بین نمره پرسش‌نامه مقیاس کارآمدی افتادن - فرم بین‌المللی، با نمرات آزمون‌های تعادلی بلندشدن و رفتن زمان‌دار و رسیدن عملکردی و همچنین خرده‌مقیاس‌های عملکرد جسمی، محدودیت فعالیت جسمانی و بُعد جسمانی پرسش‌نامه 36 سؤالی کیفیت زندگی ارتباط معنادار وجود دارد (0/05>P)، ولی چنین ارتباطی برای تعداد دفعات زمین‌خوردن و خرده‌مقیاس‌های درد، سلامت عمومی، انگیزه، عملکرد اجتماعی، محدودیت فعالیت اجتماعی و بُعد روانی مشاهده نشد (جدول شماره 2).


 
بحث
یافته‌های این مطالعه نشان داد بین ترس از زمین‌خوردن با تعادل و بُعد جسمانی کیفیت زندگی ارتباط وجود دارد، اما چنین ارتباطی با دفعات زمین‌خوردن و بُعد روانی کیفیت زندگی وجود ندارد. زمین‌خوردن یکی از رایج‌ترین مشکلات در افراد مبتلا به سکته مغزی است. در این مطالعه بین تعادل و ترس از افتادن ارتباط معناداری یافت شد. افراد مبتلا به سکته مغزی پس از ایجاد ضایعه دچار عدم کنترل پوسچرال [30]، نقص طرح‌واره بدنی[31] و همچنین ایجاد سینرژی حرکتی در اندام فوقانی و تحتانی می‌شوند که عملکرد حرکتی آنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد [33 ،32]. در کنار مشکلات موجود، مشکلات حسی و ضعف از مهم‌ترین علل نداشتن تعادل در بیماران مبتلا به سکته مغزی است [34]. 
مطالعات گذشته نشان می‌دهد مشکلات تعادلی با سابقه زمین‌خوردن در افراد دچار سکته مغزی ارتباط معنادار دارد [35]. مطالعه حاضر نشان داد افراد مبتلا به سکته مغزی به علت ناتوانی در حفظ تعادل و مشکلات تعادلی، ترس از زمین‌خوردن را تجربه می‌کنند. اسمید و بلگن با بررسی بیماران مبتلا به سکته مغزی به نتایج مشابهی دست یافتند [36 ،21]. این امر را می‌توان این‌گونه تبیین کرد که باورهای نگران‌کننده درباره عواقب زمین‌خوردن باعث نگرانی و محدودیت حرکتی می‌شود [10]. بر اساس مطالعات اخیر، با بررسی بیماران مبتلا به سکته مغزی پس از 6 تا 36 روز از ترخیص، مشخص شد که تحمل راه‌رفتن و تعادل پس از مرحله ترخیص به طور معناداری بهبود می‌یابد؛ با این حال، 40 درصد از شرکت‌کنندگان در این مطالعه حداقل یک بار زمین‌خوردن را پس از ترخیص گزارش دادند. در این مطالعه بهبود تعادل و تحمل راه رفتن در افرادی که زمین‌خوردن را تجربه کرده‌اند، کمتر بود [37]. 
مطالعه دیگری نیز نشان داد ترس از زمین‌خوردن علاوه بر سن، جنسیت، مشکلات شناختی و بینایی با تعادل ارتباط معناداری دارد و مشکلات عملکرد فیزیکی ازجمله مشکلات تعادلی با ترس از زمین‌خوردن هر دو گروه از افرادی که تجربه زمین‌خوردن دارند و یا ندارند ارتباط معناداری دارد [38]. این یافته‌ها از این موضوع حمایت می‌کنند که تعادل می‌تواند ترس از زمین‌خوردن را جدای از سابقه زمین‌خوردن افزایش دهد. باید در نظر داشت که تعادل در افراد مبتلا به سکته مغزی مزمن به عنوان شاخص مهمی شناخته می‌شود. لازم است که درمانگران برای کاهش خطر زمین‌خوردن و همچنین کاهش ترس از زمین‌خوردن در تدوین مداخلات توانبخشی فاز مزمن سکته مغزی به این مقوله توجه ویژه‌ای داشته باشند. 
 نتایج این مطالعه نشان داد ترس از زمین‌خوردن با کاهش عملکرد جسمی، محدودیت فعالیت جسمی و بُعد جسمانی کیفیت زندگی ارتباط معناداری دارد. نتایج مطالعه اسمید و همکاران با نتایج مطالعه حاضر همسو است؛ در مطالعه آنان ترس از زمین‌خوردن با افزایش اضطراب و افسردگی و کاهش کیفیت زندگی ارتباط معناداری دارد [39]. این ارتباط می‌تواند به دلیل ارتباط عملکرد جسمی افراد با کیفیت زندگی آن‌ها [40]، به‌ویژه بُعد جسمانی [41] باشد.
یک مطالعه آینده‌نگر نشان می‌دهد که ترس از زمین‌خوردن در طول 12 ماه آینده موجب به خطر افتادن سلامت سالمندان ازجمله تغییر در فعالیت‌های روزمره زندگی و کیفیت زندگی افراد می‌شود [42]. این در حالی است که هدف نهایی توانبخشی سکته مغزی، مستقل ساختن افراد در فعالیت‌های روزمره زندگی و بهبود کیفیت زندگی آن‌ها پس از ترخیص است. به منظور افزایش مشارکت و کیفیت زندگی در فاز مزمن بیماری به نظر می‌رسد بهبود ترس از زمین‌خوردن باید مورد توجه مداخلات توانبخشی قرار گیرد.
بر خلاف مطالعه موجود، در برخی مطالعات ارتباطی بین سابقه زمین‌خوردن و ترس از زمین‌خوردن دیده نشد [21]. البته در برخی تحقیقات بین ترس از افتادن و تجربه زمین‌خوردن ارتباط وجود دارد. هولان و همکاران اذعان کردند که میزان ترس از زمین‌خوردن متناسب با تعداد و شدت آسیب حاصل از تجارب قبلی افزایش می‌یابد [43]. در مقابل شواهد کافی نشان می‌دهند افرادی که تا به حال زمین‌خوردن را تجربه نکرده‌اند، ترس از زمین‌خوردن را گزارش می‌دهند. مطالعه دیگری که با شرکت سالمندان دارای توانایی حرکت، انجام شده بود، نتایج مشابهی را نشان داد. در این مطالعه بین ترس از زمین‌خوردن با زمین‌خوردن‌های اخیر و آسیب‌های حاصل از آن ارتباط معناداری یافت نشد [44]. لندرز و همکاران با بررسی سالمندان سالم، مبتلا به آسیب عروق مغزی، پارکینسون، دیابت و مشکلات قلبی عروقی به نتایج مشابه رسیدند [45].
نتیجه‌گیری
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد در افراد مبتلا به سکته مغزی مزمن، مشکلات تعادلی و بُعد جسمانی کیفیت زندگی با ترس از زمین‌خوردن در ارتباط است، ولی سابقه زمین‌خوردن با ترس از زمین‌خوردن ارتباطی ندارد.
از محدودیت‌های این مقاله می‌توان به انجام پروژه تنها در یک مرکز و بررسی نکردن برخی نشانه‌ها مانند دامنه حرکتی و وضعیت توان عضلانی اشاره کرد. در مطالعات بعدی می‌توان ویژگی‌های دیگری مانند سمت ابتلا را بررسی کرد و یا از تجهیزات دقیق آزمایشگاهی برای اندازه‌گیری تعادل بیماران استفاده کرد.
تشکر و قدردانی
این مقاله حاصل طرحی با حمایت مرکز تحقیقات اختلالات اسکلتی عضلانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است.
References
  1. Goldstein LB, Adams R, Alberts MJ, Appel LJ, Brass LM, Bushnell CD, et al. Primary prevention of ischemic stroke. Stroke. 2006; 37(6):1583–633. doi: 10.1161/01.str.0000223048.70103.f1
     
  2. Jorgensen L, Engstad T, Jacobsen BK. Higher incidence of falls in long-term stroke survivors than in population controls: depressive symptoms predict falls after stroke. Stroke. 2002; 33(2):542–7. doi: 10.1161/hs0202.102375
     
  3. Schmid AA, Acuff M, Doster K, Gwaltney-Duiser A, Whitaker A, Damush T, et al. Poststroke fear of falling in the hospital setting. Topics in Stroke Rehabilitation. 2009; 16(5):357–66. doi: 10.1310/tsr1605-357
     
  4. Scheffer AC, Schuurmans MJ, van Dijk N, van der Hooft T, de Rooij SE. Fear of falling: Measurement strategy, prevalence, risk factors and consequences among older persons. Age and Ageing. 2008; 37(1):19–24. doi: 10.1093/ageing/afm169
     
  5. Tinetti ME, Powell L. 4 Fear of falling and low self-efficacy: A cause of dependence in elderly persons. Journal of Gerontology. 1993; 48(Special):35–8. doi: 10.1093/geronj/48.special_issue.35
     
  6. Vellas B, Cayla F, Bocquet H, De Pemille F, Albarede JL. Prospective study of restriction of acitivty in old people after falls. Age and Ageing. 1987; 16(3):189–93. doi: 10.1093/ageing/16.3.189
     
  7. Legters K. Fear of falling. Physical Therapy. 2002; 82(3):264-72. PMID: 11869155
     
  8. Howland J, Lachman ME, Peterson EW, Cote J, Kasten L, Jette A. Covariates of fear of falling and associated activity curtailment. The Gerontologist. 1998; 38(5):549–55. doi: 10.1093/geront/38.5.549
     
  9. Chou KL, Yeung FKC, Wong ECH. Fear of falling and depressive symptoms in Chinese elderly living in nursing homes: Fall efficacy and activity level as mediator or moderator. Aging & Mental Health. 2005; 9(3):255–61. doi: 10.1080/13607860500114035
     
  10. Delbaere K, Crombez G, van Haastregt JCM, Vlaeyen JWS. Falls and catastrophic thoughts about falls predict mobility restriction in community-dwelling older people: A structural equation modelling approach. Aging & Mental Health. 2009; 13(4):587–92. doi: 10.1080/13607860902774444
     
  11. SchmidAA, Rittman M. Fear of falling: An emerging issue after stroke. Topics in Stroke Rehabilitation.2007; 14(5):46-55. doi: 10.1310/tsr1405-46
     
  12. Tinetti ME, Speechley M, Ginter SF. Risk factors for falls among elderly persons living in the community. New England Journal of Medicine. 1988; 319(26):1701–7. doi: 10.1056/nejm198812293192604
     
  13. Vellas BJ, Wayne SJ, Romero LJ, Baumgartner RN, Garry PJ. Fear of falling and restriction of mobility in elderly fallers. Age and Ageing. 1997; 26(3):189–93. doi: 10.1093/ageing/26.3.189
     
  14. Friedman SM, Munoz B, West SK, Rubin GS, Fried LP. Falls and fear of falling: which comes first? a longitudinal prediction model suggests strategies for primary and secondary prevention. Journal of the American Geriatrics Society. 2002; 50(8):1329–35. doi: 10.1046/j.1532-5415.2002.50352.x
     
  15. Murphy SL, Williams CS, Gill TM. Characteristics associated with fear of falling and activity restriction in community-living older persons. Journal of the American Geriatrics Society. 2002; 50(3):516–20. doi: 10.1046/j.1532-5415.2002.50119.x
     
  16. Murphy SL, Dubin JA, Gill TM. The development of fear of falling among community-living older women: predisposing factors and subsequent fall events. The Journals of Gerontology Series A: Biological Sciences and Medical Sciences. 2003; 58(10):M943–7. doi: 10.1093/gerona/58.10.m943
     
  17. Kressig RW, Wolf SL, Sattin RW, O’Grady M, Greenspan A, Curns A, et al. Associations ofdemographic, functional, and behavioral characteristics with activity-related fear of falling among older adults transitioning to frailty. Journal of the American Geriatrics Society. 2001; 49(11):1456–62. doi: 10.1046/j.1532-5415.2001.4911237.x
     
  18. Arfken CL, Lach HW, Birge SJ, Miller JP. The prevalence and correlates of fear of falling in elderly persons living in the community. American Journal of Public Health. 1994; 84(4):565–70. doi: 10.2105/ajph.84.4.565
     
  19. Lachman ME, Howland J, Tennstedt S, Jette A, Assmann S, Peterson EW. Fear of falling and activity restriction: The Survey of Activities and Fear of falling in the Elderly (SAFE). The Journals of Gerontology Series B: Psychological Sciences and Social Sciences. 1998; 53B(1):P43–50. doi: 10.1093/geronb/53b.1.p43
     
  20. Perez Jara J, Walker D, Heslop P, Robinson S. Measuring fear of falling and its effect on quality of life and activity. Reviews in Clinical Gerontology. 2010; 20(04):277–87. doi: 10.1017/s0959259810000237
     
  21. Belgen B, Beninato M, Sullivan PE, Narielwalla K. The association of balance capacity and falls self-efficacy with history of falling in community-dwelling people with chronic stroke. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2006; 87(4):554–61. doi: 10.1016/j.apmr.2005.12.027
     
  22. Schmid AA, Van Puymbroeck M, Knies K, Spangler-Morris C, Watts K, Damush T, et al. Fear of falling among people who have sustained a stroke: a 6-month longitudinal pilot study. American Journal of Occupational Therapy. 2011; 65(2):125–32. doi: 10.5014/ajot.2011.000737
     
  23. Kim EJ, Kim DY, Kim WH, Lee KL, Yoon YH, Park JM, et al. Fear of falling in subacute hemiplegic stroke patients: associating factors and correlations with quality of life. Annals of Rehabilitation Medicine. 2012; 36(6):797. doi: 10.5535/arm.2012.36.6.797
     
  24. Simpson LA, Miller WC, Eng JJ. Effect of stroke on fall rate, location and predictors: a prospective comparison of older adults with and without stroke. PLoS ONE. 2011; 6(4):e19431. doi: 10.1371/journal.pone.0019431
     
  25. Baharlouei H, Salavati M, Akhbari B, Mosallanezhad Z, Mazaheri M, Negahban H. Cross-cultural validation of the Falls Efficacy Scale International (FES-I) using self-report and interview-based questionnaires among Persian-speaking elderly adults. Archives of Gerontology and Geriatrics. 2013; 57(3):339–44. doi: 10.1016/j.archger.2013.06.005
     
  26. Montazeri A, Goshtasebi A, Vahdaninia M, Gandek B. The Short Form health survey (SF-36): Translation and validation study of the Iranian version. Quality of Life Research. 2005; 14(3):875–82. doi: 10.1007/s11136-004-1014-5
     
  27. Duncan PW, Weiner DK, Chandler J, Studenski S. Functional reach: A new clinical measure of balance. Journal of Gerontology. 1990; 45(6):M192–M197. doi: 10.1093/geronj/45.6.m192
     
  28. Shumway Cook A, Brauer S, Woollacott M. Predicting the probability for falls in community-dwelling older adults using the Timed Up & Go Test. Physical Therapy. 2000; 80(9):896-903. PMID: 10960937
     
  29. Baharlouei H, Salavati M, Akhbari B, Mosallanezhad Z, Mazaheri M, Negahban H. Cross-cultural validation of the Falls Efficacy Scale International (FES-I) using self-report and interview-based questionnaires among Persian-speaking elderly adults. Archives of Gerontology and Geriatrics. 2013; 57(3):339–44. doi: 10.1016/j.archger.2013.06.005
     
  30. Perlmutter S, Lin F, Makhsous M. Quantitative analysis of static sitting posture in chronic stroke. Gait & Posture. 2010; 32(1):53–6. doi: 10.1016/j.gaitpost.2010.03.005
     
  31. Corbett A, Shah S. Body scheme disorders following stroke and assessment in occupational therapy. British Journal of Occupational Therapy. 1996; 59(7):325–9. doi: 10.1177/030802269605900709
     
  32. Dipietro L, Krebs HI, Fasoli SE, Volpe BT, Stein J, Bever C, et al. Changing motor synergies in chronic stroke. Journal of Neurophysiology. 2007; 98(2):757–68. doi: 10.1152/jn.01295.2006
     
  33. Abdollahi I, Joghataei MT, Salavati M, Ebrahimi E, A’shayeri H. Explicit learning of a perceptual-motor skill after stroke by using affected hand. Journal of Rehabilitation. 2007; 8(2):24-30.
     
  34. Tyson SF, Hanley M, Chillala J, Selley A, Tallis RC. Balance disability after stroke. Physical Therapy. 2006; 86(1):30–8. doi: 10.1093/ptj/86.1.30
     
  35. Mackintosh SF, Hill KD, Dodd KJ, Goldie PA, Culham EG. Balance score and a history of falls in hospital predict recurrent falls in the 6 months following stroke rehabilitation. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2006; 87(12):1583–9. doi: 10.1016/j.apmr.2006.09.004
     
  36. Schmid AA, Arnold SE, Jones VA, Jane Ritter M, Sapp SA, Van Puymbroeck M. Fear of falling in people with chronic stroke. American Journal of Occupational Therapy. 2015; 69(3):6903350020p1. doi: 10.5014/ajot.2015.016253
     
  37. Blennerhassett JM, Dite W, Ramage ER, Richmond ME. Changes in balance and walking from stroke rehabilitation to the community: a follow-up observational study. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2012; 93(10):1782–7. doi: 10.1016/j.apmr.2012.04.005
     
  38. Andersson ÅG, Kamwendo K, Appelros P. Fear of falling in stroke patients: Relationship with previous falls and functional characteristics. International Journal of Rehabilitation Research. 2008; 31(3):261–4. doi: 10.1097/mrr.0b013e3282fba390
     
  39. Schmid AA, Van Puymbroeck M, Knies K, Spangler Morris C, Watts K, Damush T, et al. Fear of falling among people who have sustained a stroke: a 6-month longitudinal pilot study. American Journal of Occupational Therapy. 2011; 65(2):125–32. doi: 10.5014/ajot.2011.000737
     
  40. El Khoury F, Cassou B, Latouche A, Aegerter P, Charles M-A, Dargent Molina P. Effectiveness of two year balance training programme on prevention of fall induced injuries in at risk women aged 75-85 living in community: Ossébo randomised controlled trial. BMJ. 2015; h3830. doi: 10.1136/bmj.h3830
     
  41. Trombetti A, Reid KF, Hars M, Herrmann FR, Pasha E, Phillips EM, et al. Age-associated declines in muscle mass, strength, power, and physical performance: Impact on fear of falling and quality of life. Osteoporosis International. 2015; 27(2):463–71. doi: 10.1007/s00198-015-3236-5
     
  42. Cumming RG, Salkeld G, Thomas M, Szonyi G. Prospective study of the impact of fear of falling on activities of daily living, sf-36 scores, and nursing home admission. The Journals of Gerontology Series A: Biological Sciences and Medical Sciences. 2000; 55(5):M299–M305. doi: 10.1093/gerona/55.5.m299
     
  43. Howland J, Peterson EW, Levin WC, Fried L, Pordon D, Bak S. Fear of falling among the community-dwelling elderly. Journal of Aging and Healt. 1993; 5(2):229–43. doi: 10.1177/089826439300500205
     
  44. Myers AM, Powell LE, Maki BE, Holliday PJ, Brawley LR, Sherk W. Psychological indicators of balance confidence: Relationship to actual and perceived abilities. The Journals of Gerontology Series A: Biological Sciences and Medical Sciences. 1996; 51A(1):M37–43. doi: 10.1093/gerona/51a.1.m37
     
  45. Landers MR, Oscar S, Sasaoka J, Vaughn K. Balance confidence and fear of falling avoidance behavior are most predictive of falling in older adults: prospective analysis. Physical Therapy. 2015; 96(4):433–42. doi: 10.2522/ptj.20150184
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: فیزیوتراپی
دریافت: 1396/5/16 | پذیرش: 1396/9/5 | انتشار: 1396/11/12
* نشانی نویسنده مسئول: اهواز، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی جندی شاپور اهواز، مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانی اسکلتی.
فهرست منابع
1. Goldstein LB, Adams R, Alberts MJ, Appel LJ, Brass LM, Bushnell CD, et al. Primary prevention of ischemic stroke. Stroke. 2006; 37(6):1583–633. doi: 10.1161/01.str.0000223048.70103.f1 [DOI:10.1161/01.STR.0000223048.70103.F1]
2. Jorgensen L, Engstad T, Jacobsen BK. Higher incidence of falls in long-term stroke survivors than in population controls: depressive symptoms predict falls after stroke. Stroke. 2002; 33(2):542–7. doi: 10.1161/hs0202.102375 [DOI:10.1161/hs0202.102375]
3. Schmid AA, Acuff M, Doster K, Gwaltney-Duiser A, Whitaker A, Damush T, et al. Poststroke fear of falling in the hospital setting. Topics in Stroke Rehabilitation. 2009; 16(5):357–66. doi: 10.1310/tsr1605-357 [DOI:10.1310/tsr1605-357]
4. Scheffer AC, Schuurmans MJ, van Dijk N, van der Hooft T, de Rooij SE. Fear of falling: Measurement strategy, prevalence, risk factors and consequences among older persons. Age and Ageing. 2008; 37(1):19–24. doi: 10.1093/ageing/afm169 [DOI:10.1093/ageing/afm169]
5. Tinetti ME, Powell L. 4 Fear of falling and low self-efficacy: A cause of dependence in elderly persons. Journal of Gerontology. 1993; 48(Special):35–8. doi: 10.1093/geronj/48.special_issue.35 [DOI:10.1093/geronj/48.Special_Issue.35]
6. Vellas B, Cayla F, Bocquet H, De Pemille F, Albarede JL. Prospective study of restriction of acitivty in old people after falls. Age and Ageing. 1987; 16(3):189–93. doi: 10.1093/ageing/16.3.189 [DOI:10.1093/ageing/16.3.189]
7. Legters K. Fear of falling. Physical Therapy. 2002; 82(3):264-72. PMID: 11869155 [PMID]
8. Howland J, Lachman ME, Peterson EW, Cote J, Kasten L, Jette A. Covariates of fear of falling and associated activity curtailment. The Gerontologist. 1998; 38(5):549–55. doi: 10.1093/geront/38.5.549 [DOI:10.1093/geront/38.5.549]
9. Chou KL, Yeung FKC, Wong ECH. Fear of falling and depressive symptoms in Chinese elderly living in nursing homes: Fall efficacy and activity level as mediator or moderator. Aging & Mental Health. 2005; 9(3):255–61. doi: 10.1080/13607860500114035 [DOI:10.1080/13607860500114035]
10. Delbaere K, Crombez G, van Haastregt JCM, Vlaeyen JWS. Falls and catastrophic thoughts about falls predict mobility restriction in community-dwelling older people: A structural equation modelling approach. Aging & Mental Health. 2009; 13(4):587–92. doi: 10.1080/13607860902774444 [DOI:10.1080/13607860902774444]
11. SchmidAA, Rittman M. Fear of falling: An emerging issue after stroke. Topics in Stroke Rehabilitation.2007; 14(5):46-55. doi: 10.1310/tsr1405-46 [DOI:10.1310/tsr1405-46]
12. Tinetti ME, Speechley M, Ginter SF. Risk factors for falls among elderly persons living in the community. New England Journal of Medicine. 1988; 319(26):1701–7. doi: 10.1056/nejm198812293192604 [DOI:10.1056/NEJM198812293192604]
13. Vellas BJ, Wayne SJ, Romero LJ, Baumgartner RN, Garry PJ. Fear of falling and restriction of mobility in elderly fallers. Age and Ageing. 1997; 26(3):189–93. doi: 10.1093/ageing/26.3.189 [DOI:10.1093/ageing/26.3.189]
14. Friedman SM, Munoz B, West SK, Rubin GS, Fried LP. Falls and fear of falling: which comes first? a longitudinal prediction model suggests strategies for primary and secondary prevention. Journal of the American Geriatrics Society. 2002; 50(8):1329–35. doi: 10.1046/j.1532-5415.2002.50352.x [DOI:10.1046/j.1532-5415.2002.50352.x]
15. Murphy SL, Williams CS, Gill TM. Characteristics associated with fear of falling and activity restriction in community-living older persons. Journal of the American Geriatrics Society. 2002; 50(3):516–20. doi: 10.1046/j.1532-5415.2002.50119.x [DOI:10.1046/j.1532-5415.2002.50119.x]
16. Murphy SL, Dubin JA, Gill TM. The development of fear of falling among community-living older women: predisposing factors and subsequent fall events. The Journals of Gerontology Series A: Biological Sciences and Medical Sciences. 2003; 58(10):M943–7. doi: 10.1093/gerona/58.10.m943 [DOI:10.1093/gerona/58.10.M943]
17. Kressig RW, Wolf SL, Sattin RW, O'Grady M, Greenspan A, Curns A, et al. Associations ofdemographic, functional, and behavioral characteristics with activity-related fear of falling among older adults transitioning to frailty. Journal of the American Geriatrics Society. 2001; 49(11):1456–62. doi: 10.1046/j.1532-5415.2001.4911237.x [DOI:10.1046/j.1532-5415.2001.4911237.x]
18. Arfken CL, Lach HW, Birge SJ, Miller JP. The prevalence and correlates of fear of falling in elderly persons living in the community. American Journal of Public Health. 1994; 84(4):565–70. doi: 10.2105/ajph.84.4.565 [DOI:10.2105/AJPH.84.4.565]
19. Lachman ME, Howland J, Tennstedt S, Jette A, Assmann S, Peterson EW. Fear of falling and activity restriction: The Survey of Activities and Fear of falling in the Elderly (SAFE). The Journals of Gerontology Series B: Psychological Sciences and Social Sciences. 1998; 53B(1):P43–50. doi: 10.1093/geronb/53b.1.p43 [DOI:10.1093/geronb/53B.1.P43]
20. Perez Jara J, Walker D, Heslop P, Robinson S. Measuring fear of falling and its effect on quality of life and activity. Reviews in Clinical Gerontology. 2010; 20(04):277–87. doi: 10.1017/s0959259810000237 [DOI:10.1017/S0959259810000237]
21. Belgen B, Beninato M, Sullivan PE, Narielwalla K. The association of balance capacity and falls self-efficacy with history of falling in community-dwelling people with chronic stroke. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2006; 87(4):554–61. doi: 10.1016/j.apmr.2005.12.027 [DOI:10.1016/j.apmr.2005.12.027]
22. Schmid AA, Van Puymbroeck M, Knies K, Spangler-Morris C, Watts K, Damush T, et al. Fear of falling among people who have sustained a stroke: a 6-month longitudinal pilot study. American Journal of Occupational Therapy. 2011; 65(2):125–32. doi: 10.5014/ajot.2011.000737 [DOI:10.5014/ajot.2011.000737]
23. Kim EJ, Kim DY, Kim WH, Lee KL, Yoon YH, Park JM, et al. Fear of falling in subacute hemiplegic stroke patients: associating factors and correlations with quality of life. Annals of Rehabilitation Medicine. 2012; 36(6):797. doi: 10.5535/arm.2012.36.6.797 [DOI:10.5535/arm.2012.36.6.797]
24. Simpson LA, Miller WC, Eng JJ. Effect of stroke on fall rate, location and predictors: a prospective comparison of older adults with and without stroke. PLoS ONE. 2011; 6(4):e19431. doi: 10.1371/journal.pone.0019431 [DOI:10.1371/journal.pone.0019431]
25. Baharlouei H, Salavati M, Akhbari B, Mosallanezhad Z, Mazaheri M, Negahban H. Cross-cultural validation of the Falls Efficacy Scale International (FES-I) using self-report and interview-based questionnaires among Persian-speaking elderly adults. Archives of Gerontology and Geriatrics. 2013; 57(3):339–44. doi: 10.1016/j.archger.2013.06.005 [DOI:10.1016/j.archger.2013.06.005]
26. Montazeri A, Goshtasebi A, Vahdaninia M, Gandek B. The Short Form health survey (SF-36): Translation and validation study of the Iranian version. Quality of Life Research. 2005; 14(3):875–82. doi: 10.1007/s11136-004-1014-5 [DOI:10.1007/s11136-004-1014-5]
27. Duncan PW, Weiner DK, Chandler J, Studenski S. Functional reach: A new clinical measure of balance. Journal of Gerontology. 1990; 45(6):M192–M197. doi: 10.1093/geronj/45.6.m192 [DOI:10.1093/geronj/45.6.M192]
28. Shumway Cook A, Brauer S, Woollacott M. Predicting the probability for falls in community-dwelling older adults using the Timed Up & Go Test. Physical Therapy. 2000; 80(9):896-903. PMID: 10960937 [PMID]
29. Baharlouei H, Salavati M, Akhbari B, Mosallanezhad Z, Mazaheri M, Negahban H. Cross-cultural validation of the Falls Efficacy Scale International (FES-I) using self-report and interview-based questionnaires among Persian-speaking elderly adults. Archives of Gerontology and Geriatrics. 2013; 57(3):339–44. doi: 10.1016/j.archger.2013.06.005 [DOI:10.1016/j.archger.2013.06.005]
30. Perlmutter S, Lin F, Makhsous M. Quantitative analysis of static sitting posture in chronic stroke. Gait & Posture. 2010; 32(1):53–6. doi: 10.1016/j.gaitpost.2010.03.005 [DOI:10.1016/j.gaitpost.2010.03.005]
31. Corbett A, Shah S. Body scheme disorders following stroke and assessment in occupational therapy. British Journal of Occupational Therapy. 1996; 59(7):325–9. doi: 10.1177/030802269605900709 [DOI:10.1177/030802269605900709]
32. Dipietro L, Krebs HI, Fasoli SE, Volpe BT, Stein J, Bever C, et al. Changing motor synergies in chronic stroke. Journal of Neurophysiology. 2007; 98(2):757–68. doi: 10.1152/jn.01295.2006 [DOI:10.1152/jn.01295.2006]
33. Abdollahi I, Joghataei MT, Salavati M, Ebrahimi E, A'shayeri H. Explicit learning of a perceptual-motor skill after stroke by using affected hand. Journal of Rehabilitation. 2007; 8(2):24-30.
34. Tyson SF, Hanley M, Chillala J, Selley A, Tallis RC. Balance disability after stroke. Physical Therapy. 2006; 86(1):30–8. doi: 10.1093/ptj/86.1.30 [DOI:10.1093/ptj/86.1.30]
35. Mackintosh SF, Hill KD, Dodd KJ, Goldie PA, Culham EG. Balance score and a history of falls in hospital predict recurrent falls in the 6 months following stroke rehabilitation. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2006; 87(12):1583–9. doi: 10.1016/j.apmr.2006.09.004 [DOI:10.1016/j.apmr.2006.09.004]
36. Schmid AA, Arnold SE, Jones VA, Jane Ritter M, Sapp SA, Van Puymbroeck M. Fear of falling in people with chronic stroke. American Journal of Occupational Therapy. 2015; 69(3):6903350020p1. doi: 10.5014/ajot.2015.016253 [DOI:10.5014/ajot.2015.016253]
37. Blennerhassett JM, Dite W, Ramage ER, Richmond ME. Changes in balance and walking from stroke rehabilitation to the community: a follow-up observational study. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2012; 93(10):1782–7. doi: 10.1016/j.apmr.2012.04.005 [DOI:10.1016/j.apmr.2012.04.005]
38. Andersson ÅG, Kamwendo K, Appelros P. Fear of falling in stroke patients: Relationship with previous falls and functional characteristics. International Journal of Rehabilitation Research. 2008; 31(3):261–4. doi: 10.1097/mrr.0b013e3282fba390 [DOI:10.1097/MRR.0b013e3282fba390]
39. Schmid AA, Van Puymbroeck M, Knies K, Spangler Morris C, Watts K, Damush T, et al. Fear of falling among people who have sustained a stroke: a 6-month longitudinal pilot study. American Journal of Occupational Therapy. 2011; 65(2):125–32. doi: 10.5014/ajot.2011.000737 [DOI:10.5014/ajot.2011.000737]
40. El Khoury F, Cassou B, Latouche A, Aegerter P, Charles M-A, Dargent Molina P. Effectiveness of two year balance training programme on prevention of fall induced injuries in at risk women aged 75-85 living in community: Ossébo randomised controlled trial. BMJ. 2015; h3830. doi: 10.1136/bmj.h3830 [DOI:10.1136/bmj.h3830]
41. Trombetti A, Reid KF, Hars M, Herrmann FR, Pasha E, Phillips EM, et al. Age-associated declines in muscle mass, strength, power, and physical performance: Impact on fear of falling and quality of life. Osteoporosis International. 2015; 27(2):463–71. doi: 10.1007/s00198-015-3236-5 [DOI:10.1007/s00198-015-3236-5]
42. Cumming RG, Salkeld G, Thomas M, Szonyi G. Prospective study of the impact of fear of falling on activities of daily living, sf-36 scores, and nursing home admission. The Journals of Gerontology Series A: Biological Sciences and Medical Sciences. 2000; 55(5):M299–M305. doi: 10.1093/gerona/55.5.m299 [DOI:10.1093/gerona/55.5.M299]
43. Howland J, Peterson EW, Levin WC, Fried L, Pordon D, Bak S. Fear of falling among the community-dwelling elderly. Journal of Aging and Healt. 1993; 5(2):229–43. doi: 10.1177/089826439300500205 [DOI:10.1177/089826439300500205]
44. Myers AM, Powell LE, Maki BE, Holliday PJ, Brawley LR, Sherk W. Psychological indicators of balance confidence: Relationship to actual and perceived abilities. The Journals of Gerontology Series A: Biological Sciences and Medical Sciences. 1996; 51A(1):M37–43. doi: 10.1093/gerona/51a.1.m37 [DOI:10.1093/gerona/51A.1.M37]
45. Landers MR, Oscar S, Sasaoka J, Vaughn K. Balance confidence and fear of falling avoidance behavior are most predictive of falling in older adults: prospective analysis. Physical Therapy. 2015; 96(4):433–42. doi: 10.2522/ptj.20150184 [DOI:10.2522/ptj.20150184]
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه آرشیو توانبخشی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Archives of Rehabilitation

Designed & Developed by : Yektaweb