هدف آسیب شنوایی بر عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان آسیب‌دیده شنوایی تأثیر می‌گذارد. هدف این پژوهش بررسی ارتباط راهبردهای مدیریت منابع و جهت‌گیری هدف‌های پیشرفت در پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان آسیب‌دیده شنوایی بود.
روش بررسی پژوهش حاضر مطالعه‌ای توصیفی‌تحلیلی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن را دانش‌آموزان آسیب‌دیده شنوایی در محدوده سنی 15 تا 18 سال تشکیل می‌دادند. 80 دانش‌آموز (46 پسر و 34 دختر) با استفاده از روش نمونه‌گیری دردسترس از شهرستان‌های استان تهران انتخاب شدند که در سطح اقتصادی و اجتماعی متوسطی قرار داشتند. ابزارهای استفاده‌شده در این پژوهش پرسش‌نامه راهبردهای مدیریت منابع (پینتریچ و همکارانش، 1991) [7] و پرسش‌نامه تجدیدنظرشده جهت‌گیری هدف‌های پیشرفت (الیوت و موریاما، 2008) [30] بود. پینتریچ و همکارانش پرسش‌نامه راهبردهای مدیریت منابع را ساخته‌اند که براساس مقیاس هفت درجه‌ای لیکرتی نمره‌گذاری می‌شود. این پرسش‌نامه مدیریت زمان و محیط مطالعه، نظم‌دهی به تلاش، یادگیری از همتایان و کمک‌طلبی را دربردارد. الیوت و موریاما نیز پرسش‌نامه تجدیدنظرشده جهت‌گیری هدف‌های پیشرفت را طراحی کرده‌اند. این پرسش‌نامه دوازده آیتم دارد که براساس مقیاس هفت‌درجه‌ای لیکرتی نمره‌گذاری می‌شود. علاوه‌براین شامل این چهار مقیاس است: هدف تبحرگرا، هدف اجتناب از تبحر، هدف عملکردگرا و هدف اجتناب از عملکرد. داده‌های مطالعه با استفاده از میانگین، انحراف استاندارد، ضریب همبستگی و رگرسیون گام‌به‌گام با استفاده از نسخه 19 نرم‌افزار آماری SPSS تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها در این پژوهش طبیعی‌بودن متغیرها با استفاده از آزمون کلموگروف‌اسمرینوف ارزیابی شد. نتایج نشان داد راهبردهای مدیریت منابع (نظم‌دهی به تلاش و کمک‌طلبی) و جهت‌گیری هدف‌های پیشرفت (هدف تبحرگرا و هدف اجتناب از عملکرد) با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار دارد (05/0P<). هدف تبحرگرا، نظم‌دهی به تلاش، کمک‌طلبی و هدف اجتناب از عملکرد توانست 53/0درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را پیش‌بینی کنند (05/0P<). دراین‌میان هدف تبحرگرا بیشترین نقش را در پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی داشت (001/0P<).
نتیجه‌گیری افراد ناشنوا نمی‌توانند صدای بلند را بشنوند و حتی آن را درک کنند. آستانه شنوایی آن‌ها در گوش بهتر 90 دسی‌بل یا بیشتر است و با یا بدون سمعک نمی‌توانند بشنوند. آسیب شنوایی یکی از فراوان‌ترین آسیب‌های حسی در جوامع است که بیش از 250 میلیون نفر در دنیا به آن مبتلا هستند. نتایج نشان داد پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان با آسیب شنوایی شبیه دانش‌آموزان عادی است و به متغیرهای زیادی بستگی دارد. در این پژوهش نقش راهبردهای مدیریت منابع و جهت‌گیری هدف‌های پیشرفت در پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان آسیب‌دیده شنوایی بررسی شده است. آسیب شنوایی با ناتوانی در ارتباط، تأخیر در زبان، محرومیت آموزشی، انزوای اجتماعی گوشه‌گیری، طرد، افسردگی و اضطراب همراه است. این عوامل سلامت روانی و عمومی را کاهش می‌دهد. کشورهای مختلف به‌نحو متفاوتی خدمات آموزشی و توان‌بخشی را به این افراد ارائه می‌کنند. توجه به متغیرهای راهبردهای مدیریت منابع (نظم‌دهی به تلاش و کمک‌طلبی) و جهت‌گیری هدف‌های پیشرفت (هدف تبحرگرا و هدف اجتناب از عملکرد) در پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان آسیب‌دیده شنوایی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در مطالعه حاضر از روش همبستگی استفاده شده است و روابط نشان‌داده‌شده را نمی‌توان به‌عنوان عوامل علّی درنظرگرفت؛ ازاین‌رو این احتمال وجود دارد که چنین نتایج و همبستگی‌هایی از اثر متغیرهای دیگری ناشی شده باشد. از محدودیت‌های این مطالعه می‌توان به استفاده از پرسش‌نامه‌های خودگزارش‌دهی اشاره کرد. شاید دانش‌آموزان به‌دلیل اجتناب از برچسب‌خوردن یا پذیرفته‌شدن از طرف جامعه، دربرابر ارائه پاسخ درست و صادقانه احساس مسئولیت نکنند. راهبردهای مدیریت منابع و جهت‌گیری هدف‌های پیشرفت در آموزش دانش‌آموزان با آسیب شنوایی بسیار مفید هستند؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود از این روش در مدرسه‌های ابتدایی و همچنین دیگر گروه‌های افراد استثنایی استفاده شود.