هدف ناهنجاری‌های ساختاری بدن می‌تواند بر عملکردهای مختلف بدن تأثیر بگذارد. کیفوزیس یکی از شایع‌ترین ناهنجاری‌های وضعیتی است. عارضه کیفوزیس آثار نامطلوبی بر دستگاه تنفس افراد مبتلا به جا می‌گذارد. اختلال در عملکرد ریوی به‌طور قابل توجهی بر شاخص‌های اسپیرومتری اثرگذار است. پژوهش‌های پیشین تأثیر مثبت تمرین‌های اصلاحی ساختاری را بر عارضه کیفوز نشان می‌دهند. اخیراً تمرین‌های عضلات تنفسی به عنوان یک روش تمرینی در بیماری‌هایی با اختلال عملکرد ریوی در نظر گرفته می‌شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر شش هفته تمرین‌های اصلاحی ساختاری و عضلات تنفسی بر شاخص‌های قلبی و ریوی پسران مبتلا به کیفوز است.
روش بررسی جامعه آماری این تحقیق پسران ۱۰ تا ۱۲ سال شهرستان بندرعباس بودند که ۳۴ نفر از پسران مبتلا به کیفوز به صورت دردسترس و با گرفتن رضایت‌نامه از والدینشان انتخاب شدند. زاویه کیفوز آزمودنی‌ها با استفاده از خط‌کش منعطف اندازه‌گیری شد و پس از تأیید ناهنجاری کیفوز وضعیتی مساوی یا بیشتر از ۴۰ درجه، بر اساس درجه کیفوز همتاسازی شدند و به سه گروه تمرین اصلاحی ساختاری (۱۲ نفر)، تمرین عضلات تنفسی (۱۲ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) تقسیم شدند. شاخص‌های ریوی آزمودنی‌ها شامل حجم ذخیره دمی(IRV)، حجم ذخیره بازدمی(ERV)، ظرفیت حیاتی اجباری(FVC)، حداکثر تهویه ارادی (MVV) و حجم هوای بازدمی در ثانیه اول (FEV۱) با استفاده از اسپیرومتر و حداکثر اکسیژن مصرفی (VO_۲max) با آزمون ۲۰ متر شاتل ران ، قبل و ۲۴ ساعت بعد از دوره برنامه تمرینی اندازه‌گیری شد. برنامه تمرینی به مدت شش هفته و هر هفته سه جلسه به روش فزاینده اجرا شد. ارزیابی یافته‌ها با استفاده از نسخه ۲۱ نرم‌افزار SPPSS انجام گرفت. پس از تأیید یافته‌ها با آزمون کولموگروف اسمیرونوف، برای مقایسه متغیرهای اندازه‌گیری‌شده در پس‌آزمون سه گروه با کنترل تفاوت‌های احتمالی در پیش‌آزمون، از آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) استفاده شد.
یافته‌ها نتایج تحقیق نشان داد تمرین‌های عضلات تنفسی موجب افزایش (IRV (P=۰/۰۰۱)، ERV (P=۰/۰۰۱)، FVC (P=۰/۰۰۱ و (MVV (P=۰/۰۰۱ در مقایسه با گروه کنترل و همچنین افزایش شاخص‌های (IRV (P=۰/۰۰۱)، ERV (P=۰/۰۰۱)، FVC (P=۰/۰۰۱ و (MVV (P=۰/۰۰۱ در مقایسه با گروه اصلاحی ساختاری می‌شود، ولی (FEV_۱ (P=۰/۱۲۶)، VO_۲max (P=۰/۴۹ و درجه کیفوز بین گروه‌ها تفاوت معناداری را نشان نداد (۰/۳۸=P).

نتیجه‌گیری با توجه به یافته‌های تحقیق حاضر و مشاهده افزایش شاخص‌های قلبی‌ریوی پس از تمرین‌های عضلات تنفسی و آسان‌بودن، نیازنداشتن به وسیله خاصی برای اجرا و مدت زمان کوتاه (شش هفته تمرین)، روش تقویت عضلات تنفسی در بهبود برخی ظرفیت‌ها و حجم‌های ریوی بهتر و کارآمدتر از تمرین‌های اصلاحی ساختاری است. با توجه به اثرات ثابت‌شده تمرین‌های اصلاحی ساختاری در زمینه‌ کاهش زاویه کیفوز در تحقیقات پیشین و عدم تأثیر معنادار آن در تحقیق حاضر، به‌نظر می‌رسد زمان بیشتری (احتمالاً ۱۲ هفته) برای اثربخشی این تمرین‌ها نیاز است. همچنین عدم کنترل عادت‌های غلط حرکتی و وضعیت‌های بدنی مؤثر بر میزان کیفوز در فعالیت‌های روزانه از محدویت‌های تحقیق حاضر است که ارزیابی آن در تحقیقات آینده توصیه می‌شود.