هدف افزایش پیش‌رونده جمعیت سالمندان در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته توجه را بیش‌ازپیش به سلامت این گروه سنی معطوف کرده است. یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های حرکتی زندگی روزانه راه‌رفتن است که نقشی حیاتی در زندگی افراد این گروه سنی ایفا می‌کند و می‌تواند به تأمین سلامت جسمانی و روانی سالمندان کمک شایانی کند. به‌طورخاص بررسی نیروی عکس‌العمل زمین در حین راه‌رفتن سالمندان در سرعت‌های مختلف و مقایسه آن با جوانان می‌تواند درک بهتری از سازوکارهای زیربنایی تنظیم سرعت در طول راه‌رفتن به‌وجود آورد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات سن و سرعت راه‌رفتن بر نیروی عکس‌العمل عمودی زمین در جوانان و سالمندان بود.
روش بررسی آزمودنی‌های این پژوهش را پانزده مرد جوان و پانزده مرد سالمند تشکیل می‌داد که میانگین سنی آن‌ها به‌ترتیب 46/26 و 3/70 سال بود. همگی این افراد سالم و به روش نمونه‌گیری غیرتصادفی انتخاب شده بودند. یک مسیر پیاده‌روی ده‌متری در طول آزمایشگاه درنظرگرفته و یک صفحه نیروی سه‌محوره کیستلر در وسط مسیر جاسازی شد. فاصله نقطه شروع راه‌رفتن آزمودنی‌ها تا صفحه نیرو چهار متر بود. هریک از آزمودنی‌ها این مسیر ده‌متری را با سرعت‌های مختلف خودانتخابی (100درصد) و کُند (80درصد) و سریع (120درصد) راه رفتند. نیروهای عکس‌العمل عمودی زمین طی مراحل استقرار راه‌رفتن شامل مرحله پذیرش وزن یا اوج اول (FZ1) و مرحله میانه استقرار یا عمق (FZ2) و مرحله پیشروی یا اوج دوم (FZ3) با صفحه نیرو با فرکانس 200 هرتز ثبت شد. داده‌‌ها با آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها نتایج نشان داد اثر سن (002/0=P) و سرعت (001/0=P) بر میانگین نیروی عکس‌العمل عمودی زمین معنی‌دار است. همچنین اثر تعاملی سن و سرعت بر میانگین نیروی عکس‌العمل عمودی زمین نیز معنی‌دار بود (013/0=P). مطابق آزمون بونفرونی در هر دو گروه سنی جوانان و سالمندان میانگین نیروی عکس‌العمل عمودی بین سرعت‌های مختلف تفاوت معنی‌داری داشت (01/0>P). به‌علاوه در سرعت‌های 100درصد (036/0=P) و 120درصد (002/0=P) بین جوانان و سالمندان تفاوت‌‌های معنی‌‌داری دیده شد. در سرعت 80درصد در نیروهای اوج اول و عمق و اوج دوم عکس‌العمل عمودی زمین بین جوانان و سالمندان تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (05/0P). این در حالی است که در نیروی عمق تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (05/0P).
نتیجه‌گیری به‌طورخلاصه نتایج پژوهش حاضر نشان داد هنگام راه‌رفتن با سرعت‌های دلخواه و سریع نیروهای اوج اول و دوم در بین جوانان و سالمندان تفاوت معنی‌داری دیده شد؛ درحالی‌که در نیروی عمق تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. علاوه‌براین در هر دو گروه سنی در مقدار نیروهای اوج اول و دوم بین سرعت‌های مختلف راه‌رفتن تفاوت‌های معنی‌داری مشاهده شد. از نتایج تحقیق حاضر چنین استنباط می‌شود که کاهش نیروی اوج اول عکس‌‌العمل عمودی زمین در سالمندان به‌نوعی مؤید ضعف پویا و واکنش سیستم عصبی‌عضلانی در آن‌ها و کاهش نیروی اوج دوم عکس‌العمل زمین بیانگر عملکرد ضعیف‌تر عضلات پلانتارفلکسور سالمندان در هنگام راه‌رفتن است. به‌نظر می‌‌رسد تقویت عضلات اندام تحتانی در سالمندان بتواند به بهبود سرعت راه‌رفتن آن‌ها کمک کند و در کاهش خطرهای افتادن و ناتوانی عملکردی مؤثر واقع شود.