هدف افراد دارای ناتوانی باید از نظر جسمانی و روانی حمایت شوند و تحقیقات بیشتری برای حل مشکلات آن‌ها انجام شود. پژوهش حاضر به بررسی عوامل مؤثر بر پذیرش این افراد در جامعه می‌پردازد.
روش بررسی روش پژوهش در این مقاله پیمایشی است و جامعه آماری شامل ۴هزار و ۵۸ نفر افراد دارای ناتوانی تحت پوشش سازمان بهزستی شهرکرد ( ۲هزار و ۴۷۴ نفر دارای ناتوانی جسمی‌حرکتی، ۶۷۳ نفر دارای ناتوانی بینایی، ۹۱۱ نفر دارای ناتوانی شنوایی) می‌شود که با روش کوکران تعداد نمونه آماری برابر با ۳۵۲ نفر است. بر اساس روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای ۵۸ نفر نابینا،۸۰ نفر ناشنوا و ۲۱۴ نفر افراد دارای ناتوانی جسمی‌حرکتی بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسش‌نامه محقق‌ساخته بود. برای اعتبار و روایی پرسش‌نامه از روش اعتبار صوری و آلفای کرونباخ استفاده شد. استاد راهنما، مشاوران و استادان مجرب پرسش‌نامه را تأیید کردند و با استفاده از روش کرونباخ مقدار آلفا برای متغیر پذیرش افراد دارای ناتوانی ۰/۸۲، سرمایه اجتماعی ۰/۸۶، حمایت خانواده ۰/۹۴، نحوه گذراندن اوقات فراغت ۰/۸۲، ارائه خدمات توان‌بخشی۰/۹۳، امکانات رفت‌وآمد ۰/۸۵، برنامه‌های رسانه‌های جمعی ۰/۷۹، ویژگی‌های شخصیتی ۰/۹۲ و آموزش و کارآفرینی ۸۷/۰ است .
یافته‌ها نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین متغیرهای سرمایه اجتماعی، امکانات رفت‌وآمد، نحوه گذراندن اوقات فراغت، ارائه خدمات توان‌بخشی، آموزش وکارآفرینی، برنامه‌های رسانه‌های جمعی، ویژگی‌های شخصیتی، حمایت خانواده با پذیرش افراد دارای ناتوانی همبستگی معنا‌داری وجود دارد (۰/۰۰۱>P. بین متغیرهای نوع (۰/۱۰۸>P)، سابقه (۰/۵۳۱>P) و علت ناتوانی (۰/۴۲۷>P) با پذیرش افراد دارای ناتوانی رابطه معناداری وجود ندارد. بر اساس نتایج آزمون‌های تحلیل واریانس و آزمون تی بر حسب مشخصات جمعیت‌شناختی افراد دارای ناتوانی نشان داده شد که بین جنسیت (۰/۰۷۱>P) و سن (۰/۴۹۸>P) و پذیرش افراد دارای ناتوانی در جامعه تفاوت معناداری وجود ندارد و بین تحصیلات، تحصیلات پدر و شغل افراد دارای ناتوانی و پذیرش آن‌ها در جامعه تفاوت معناداری وجود دارد (۰/۰۰۱>P). افراد دارای تحصیلات بالاتر میانگین پذیرش بیشتری در جامعه دارند و همچنین میانگین پذیرش گروه‌های شغلی پزشک و پرستار، کارمندان فنی و بازاری‌ها در جامعه بالاتر است. همچنین بین وضعیت تأهل (۰/۰۳۲>P) و تحصیلات همسر (۰/۰۴۶>P) و پذیرش افراد دارای ناتوانی نیز تفاوت معناداری وجود دارد. مهم‌ترین متغیرهای مؤثر در پذیرش افراد دارای ناتوانی سرمایه اجتماعی (۰/۲۴۰>P)، خانواده (۰/۱۹۸=B)، نوع ناتوانی (۰/۱۶۴=B)، برنامه‌های رسانه‌های جمعی (۰/۱۶۳=B)، امکانات رفت‌وآمد (۰/۱۵۹=B) و کارآفرینی و آموزش (۰/۱۲۹=B) است. 
نتیجه‌گیری پذیرش افراد دارای ناتوانی برای حضور در جامعه و روابط اجتماعی لازم است. با ایجاد امکانات و شرایط مناسب نظیر امکانات آموزشی، رفت‌وآمد، اوقات فراغت و مانند این‌ها و حمایت بیشتر از این افراد فرصت حضور آن‌ها در جامعه بیشتر می‌شود و زندگی آنان بهبود می‌یابد.