هدف: گردن درد یکی از شایع ترین اختلالات عضلانی اسکلتی است. یکی از عوارض گردن درد مزمن، تغییر ساختار و عملکرد عضلات گردنی است. با توجه به اینکه اندازه‌گیری ضخامت عضله، معیار مناسبی برای ارزیابی تغییرات ساختاری عضله محسوب می‌شود؛ ازاین‌رو، این مطالعه با هدف بررسی ضخامت عضلات اکستانسور گردنی در افراد مبتلا به گردن‌درد مزمن غیراختصاصی و سالم به‌منظور بررسی تفاوت ساختاری بین دو گروه با استفاده از اولتراسونوگرافی انجام گرفت.

روش بررسی: در این مطالعه علی-مقایسه ای، 30 داوطلب زن (15 زن مبتلا به گردن‌درد مزمن غیراختصاصی و 15 زن سالم) شرکت کردند. تصویربرداری اولتراسونوگرافی در سطح مهره چهارم گردنی، از عضلات اکستانسور گردن شامل مالتی‌فیدوس، سمی‌اسپاینالیس سرویسیس، سمی‌اسپاینالیس کپیتیس، اسپلنیوس‌کپیتیس و تراپزیوس فوقانی، در حالت استراحت انجام شد. به منظور مقایسه ضخامت عضلات بین دو گروه  از آزمون t مستقل استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 انجام گرفت.

یافته‌ها: ضخامت عضلات مالتی‌فیدوس و سمی‌اسپاینالیس سرویسیس در گروه بیمار نسبت به گروه سالم کمتر بود (01/0=P ,03/0=P). ضخامت عضلات سمی‌اسپاینالیس کپیتیس، اسپلنیوس‌کپیتیس و تراپزیوس فوقانی بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (05/0<P).

نتیجه‌گیری: کاهش ضخامت دیده‌شده در عضلات مالتی‌فیدوس و سمی‌اسپاینالیس سرویسیس در افراد مبتلا به گردن‌درد، بیانگر آتروفی و ضعف اکستانسورهای عمقی گردن است. با توجه به اینکه آتروفی در عضلات سطحی مشاهده نشد؛ بنابراین، به‌نظر می‌رسد درمان این بیماران باید متمرکز بر تمرین‌درمانی عضلات عمقی باشد.