هدف: سندروم درد پاتلوفمورال از رایج‌ترین اختلالات مزمن زانو به‌ویژه در میان زنان است که ارتباط تنگاتنگی با ایمبالانس نیروی عضلات وستوس داخلی و خارجی دارد. هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر تمرین اکستنشن ایزوکینتیک زانو در حداکثر چرخش خارجی تیبیا بر آمپلی‌تیود عضلات وستوس داخلی و خارجی در مبتلایان به این سندروم بود.

روش بررسی: در این تحقیق 36 زن مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال به‌طور داوطلبانه شرکت کردند و در یکی از 3 گروه تمرین اکستنشن ایزوکینتیک مبتنی‌برتقویت انتخابی عضله پهن داخلی مایل، تمرین تقویت عمومی عضله چهارسر و کنترل به‌طور تصادفی قرار گرفتند. این تمرینات به مدت 8 هفته اجرا گردید. آمپلی‌تیود عضلات پهن داخلی مایل و پهن خارجی و نیز نسبت فعالیت پهن داخلی مایل به پهن خارجی قبل و پس از مداخلات تمرینی با استفاده از یک سیستم الکترومایوگرافی 8 کاناله ثبت و محاسبه گردید. تحلیل داده‌های حاصل با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر صورت پذیرفت.

یافته ها: در ابتدای مطالعه آمپلی‌تیود پهن داخلی مایل، در هر سه گروه کمتر از پهن خارجی (01/0&ge;P) بود، اما پس از مداخلات در گروه تقویت انتخابی بیشتر از پهن خارجی (01/0=P) و در گروه عمومی (001/0=P) و کنترل (036/0=P) کمتر از پهن خارجی به‌دست آمد. قبل از مداخلات، بین گروه‌های مختلف تفاوتی وجود نداشت(05/0<P)، ولی پس از مداخلات، آمپلی‌تیود پهن داخلی مایل و نسبت فعالیت پهن داخلی مایل به پهن خارجی در گروه انتخابی بیشتر از گروه عمومی و کنترل (001/0&ge;P) و آمپلی‌تیود پهن خارجی در گروه عمومی بیشتر از گروه انتخابی و کنترل بود (01/0&ge;P).

نتیجه گیری: براساس یافته‌های پژوهش حاضر، می‌توان تمرین اکستنشن ایزوکینتیک در حداکثر چرخش خارجی تیبیا و در نزدیکی فول‌اکستنشن زانو را به‌عنوان تمرینی مناسب برای بهبود نسبت فعالیت الکتریکی پهن داخلی مایل به پهن خارجی و کاهش ایمبالانس بین آمپلی‌تیود عضلات پهن داخلی و خارجی برای مبتلایان به این سندروم پیشنهاد نمود.