هدف: انگیزش درمان عنصری کلیدی در درمان و بهبودی از اختلالات مصرف مواد می‌باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش ادراک خطر و خودتأملی در پیش‌بینی انگیزش درمان افراد وابسته به مواد انجام گرفت.

روش بررسی: این پژوهش پیمایشی از طریق تعیین همبستگی انجام شد. کلیه افراد دارای وابستگی به مواد که در نیمه اول سال ۱۳۹۲ به مراکز ترک اعتیاد شهر اردبیل مراجعه کرده و تحت درمان بودند جامعه آماری این پژوهش را تشکیل دادند. تعداد ۱۴۰ نفر از این افراد به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شده و به پرسش‌نامه‌های ادراک خطر، خودتأملی و انگیزش درمان پاسخ دادند. داده‌های جمع‌آوری شده نیز با استفاده از آزمونهای همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند گانه تحلیل شد.

یافته‌ها: نتایج ضرایب همبستگی نشان داد که انگیزش درمان با ادراک خطر مصرف داروی محرک (۰/۲۶=r؛ ۰/۰۰۳>P)، خطر رفتار پرخاشگری (۰/۴۷=r؛ ۰/۰۰۱>P)، خطر فعالیت‌های ورزشی (۰/۲۱=r؛ ۰/۰۱۵>P)، خطر شکست تحصیلی و شغلی (۰/۶۸=r؛ ۰/۰۰۱>P)، خطر رفتار جنسی (۰/۳۱=r؛ ۰/۰۰۱>P) و خطر می‌بارگی (۰/۴۳=r؛ ۰/۰۰۱>P) رابطه مثبت دارد. همچنین انگیزش درمان با نمره کلی خودتأملی (۰/۲۴=r؛ ۰/۰۰۶>P) و نیاز به خودتأملی (۰/۴۲=r؛ ۰/۰۰۱>P) رابطه مثبت داشت. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد ۵۰ درصد از واریانس انگیزش درمان به وسیله ادراک خطر و ۱۹ درصد آن به وسیله خودتأملی تبیین می‌شود.

نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که ادراک بالای خطرات رفتاری ناشی از مصرف دارو و توانایی بالای خود تأملی می‌توانند به صورت معنی‌داری انگیزش درمان و آمادگی افراد وابسته به مواد برای تغییر را پیش‌بینی کنند.