هدف: افراد برای فرار از فشار‌‌های روانی، ممکن است به انکار وجود آنها به هر وسیله ممکن بپردازند. در این صورت با آگاهی و اصرار، به انجام رفتار‌‌های پرخطر (از قبیل مصرف مواد و تزریق آن در افراد معتاد) گرایش پیدا می‌کنند. عدم توانایی در حل مشکلات و درگیری‌‌‌های هیجانی، منجر به بروز رفتار‌‌های پرخطر در افراد معتاد می‌شود. هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط سابقه رفتار‌‌های مخاطره‌آمیز (سابقهٔ زندان و تزریق مواد)، با میزان تنظیم هیجان در مصرف‌کننده‌‌‌های مت‌آمفتامین مراجعه‌کننده به مراکز درمانی بود.

روش‌ بررسی:‌ در یک مطالعه مورد-شاهدی تعداد ۶۰نفر از مصرف‌کننده‌های مت‌آمفتامین مراجعه‌کننده به مراکز درمانی دردسترس (کلینیک درمان با داروهای آگونیست، کمپ و گروه‌های خودیاری و انجمن معتادان گمنام) با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. اطلاعات جمعیت‌شناختی و سابقه رفتار‌‌های مخاطره‌آمیز در این گروه اخذ گردید. برای به‌دست آوردن نمره تنظیم هیجانی از پرسشنامه شناختی تنظیم هیجان (CERQ) استفاده شد. داده‌‌‌های پژوهش با استفاده از آزمون آنالیز واریانس چندمتغیره تحلیل شد.

یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که تفاوت دو گروه دارای رفتار مخاطره‌آمیز و بدون رفتار مخاطره‌آمیز در هیچ‌یک از خرده‌مقیاس‌‌‌های پرسشنامه شناختی تنظیم هیجان معنادار نمی‌باشد.

نتیجه‌گیری: ارتباط معناداری بین توانایی تنظیم هیجانی و خرده‌مقیاس‌های آن با ارتکاب رفتارهای مخاطره‌آمیز زندان و تزریق مواد در مصرف‌کنندگان مت‌آمفتامین دیده نمی‌شود.