مقدمه: این بررسی به‌منظور تأثیر فیلم‌های کمدی در درازمدت، در کاهش افسردگی بیماران اسکیزوفرنیک بستری در بخش‌های توان‌بخشی انجام گرفته است.

روش بررسی: 50 نفر از بیماران اسکیزوفرنیک بلوک‌های 5 و 6 بیمارستان روان‌پزشکی رازی به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب و به دو گروه 25 نفری مرکب از گروه تجربی و گروه گواه تقسیم شدند. در ابتدا میزان افسردگی انها از طریق آزمون افسردگی بک اندازه‌گیری شد. سپس یک روز در میان، روزی 30 دقیقه به‌مدت دو هفته برای گروه تجربی بخش‌هایی از فیلم‌های کمدی صامت چارلی چاپلین و روآن اتکینسون (مستر بین) به‌نمایش گذاشته شد. برای گروه گواه نیز به‌همان نسبت بخش‌هایی از یک فیلم مستند در مورد پیدایش کره زمین پخش شد. در پایان هفته دوم، میزان افسردگی هر دو گروه به‌وسیله بازآزمون مجدداً اندازه‌گیری شد.

یافته‌ها: به‌منظور بررسی معنی‌داری تفاوت میان افسردگی گروه تجربی پیش از مداخله و پس از آن و نیز بررسی گروه گواه، برای نمونه‌های زوجی از آزمون رتبه علامت‌دار ویل کاکسون استفاده شد. برای توصیف داده‌ها، جدول فراوانی و ترسیم نمودارها نیز نرم‌افزار SPSS و Excel مورد استفاده قرار گرفت. طبق این بررسی میان نمره‌های افسردگی گروه تجربی پیش از مداخله و پس از آن تا میزان %95 اطمینان، تفاوت معنی‌دار وجود دارد، ولی میان نمره‌های افسردگی گروه گواه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: فیلم‌های کمدی از نظر آماری سبب کاهش معنی‌دار در افسردگی بیماران اسکیزوفرنیک با اقامت طولانی در بیمارستان روانی می‌شوند.