هدف: تحقیقات نشان می‌‌دهد کاهش یا افتادگی قوس طولی داخلی پا، یعنی صافی کف پا، می‌‌تواند احتمال آسیب‌دیدن پا را حین فعالیت‌های روزانه نظیر راه‌رفتن افزایش دهد. براین‌اساس، امروزه ارتزهای پا برای کنترل صافی کف پا و جلوگیری از چنین آسیب‌هایی، به‌طور شایع تجویز می‌شود. البته سازوکار تأثیرگذاری این وسایل بر تعادل فرد، کاملاً مشخص نیست و نیازمند استفاده از ابزارهای گوناگون برای کمّی‌سازی مشاهدات بالینی است. هدف: هدف اصلی این مطالعه، بررسی و مقایسۀ تأثیر فوری سه کفی فانکشنال و UCBL و UCBL تغییریافته بر تعادل پویا در افراد مبتلا به صافی انعطاف‌پذیر کف پا است.

روش بررسی: بیست مرد و زن جوان مبتلا به صافی انعطاف‌پذیر کف پا (سن ۲/۸ و ۲۳/۵) تحت‌مطالعه قرار گرفتند. آزمودنی‌ها به روش نمونه‌گیری غیراحتمالی و از نمونه‌های دردسترس، برای مطالعه انتخاب شدند. آزمودنی‌ها آزمایش تعادل را در چهار حالت انجام دادند: با کفش به‌تنهایی، با کفش وکفی فانکشنال، با کفش و کفی UCBL و با کفش و کفی UCBL تغییریافته روی دستگاه تعادل بایودکس. در هریک از این حالت‌ها، متغیر نوسانات کلی و داخلی‌خارجی و قدامی‌خلفی اندازه‌گیری شد. آزمون آنالیز اندازه‌های تکراری به‌منظور آنالیز داده‌ها استفاده شد.

یافته‌ها: در این مطالعه، نشان داده شد میزان نوسانات کلی در کفی‌های فانکشنال و UCBL به‌طور معناداری، کمتر از UCBL تغییر کرده بود (۰/۰۵>P)؛ اما نوسانات در راستای داخلی‌خارجی و قدامی‌خلفی، در بین سه ارتز تفاوت معنا‌داری نداشت. در مقایسۀ بین کفش با هریک از کفی‌ها، نتایج، معنا‌دارنبودن شاخص‌های ثبات را در هریک از راستاهای داخلی‌خارجی، قدامی‌خلفی و کلی، میان کفش و کفی‌ها نشان داد.

نتیجه‌گیری: باتوجه‌ به کاهش معنا‌دار نوسانات پاسچرال در کفی‌های‌ UCBL و فانکشنال نسبت‌به کفی UCBL تغییریافته، به‌نظر می‌رسد تفاوت ساختاری ارتزها بر بهبود تعادل در افراد مبتلا به صافی کف پای انعطاف‌پذیر مؤثر باشد. معنا‌دارنشدن شاخص‌های تعادلی میان کفش و کفی‌ها بیانگر این بود که کفش به‌تنهایی نیز بر کاهش نوسانات پاسچرال مؤثر بوده است؛ بنابراین، به‌دلیل کارایی مؤثر کفش، کفی‌ها بدون دورۀ انطباقی نتوانستند بر ظرفیت تعادلی افراد مؤثر باشند.