هدف: امروزه باتوجه‌به میزان رشد درخور توجه سالمندی در ایران، بیش از گذشته به حفظ و ارتقای سلامت و کیفیت زندگی سالمندان به‌عنوان یک گروه جمعیتی آسیب‌پذیر توجه می‌شود. هدف از انجام‌دادن این مطالعه، بررسی رابطۀ حمایت اجتماعی و اضطراب در سالمندان است.

روش بررسی: در این مطالعۀ مقطعی که به روش توصیفی‌تحلیلی انجام گرفته است، ۳۸۰ نفر از سالمندان شهر همدان با روش نمونه‌گیری دردسترس بررسی شدند. به‌منظور جمع‌آوری اطلاعات، علاوه‌بر پرسش‌نامۀ اطلاعات دموگرافیک، از پرسش‌نامۀ حمایت اجتماعی و مقیاس اضطراب سالمندان نیزاستفاده شد. برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها نیز از آزمون‌های آماری ضریب هم‌بستگی و تی مستقل استفاده شد.

یافته‌ها: ۳۸۰ سالمند در مطالعه شرکت کردند که ۶۸/۹ درصد مرد و ۹۰ درصد متأهل بودند. متوسط سن سالمندان در این پژوهش، ۶۸/۰۶ سال با انحراف‌معیار ۶/۷۲ بود. براساس یافته‌های پژوهش،حمایت اجتماعی با اضطراب و تمامی‌خرده‌مقیاس‌های آن رابطۀ منفی و معناداری دارد که دراین‌بین، خرده‌مقیاس شناختی بیشترین هم‌بستگی را نشان می‌دهد (۰/۰۰۱>P و ۰/۴۹۴-=r).

نتیجه‌گیری: باتوجه‌ به روند روبه‌رشد سالمندی، توجه به تعیین‌کنندۀ اجتماعی سلامت مانند «حمایت اجتماعی»،برای کاهش اضطراب سالمندان ضروری است و اهمیت خاصی دارد.