هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر «برنامۀ بازورود به جامعه» بر وضعیت روانی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا انجام شده است.

روش بررسی: در این مطالعۀ نیمه‌تجربی که نمونه‌گیری از جامعه به‌صورت در دسترس و غیراحتمالی انجام شد، ۲۴ بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا انتخاب شدند که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند و در دو گروه مداخله (۱۲ نفر) و کنترل (۱۲ نفر) قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامۀ «مقیاس مجموعه علائم مثبت و منفی» و با روش مصاحبه جمع‌آوری شد. گروه مداخله به‌صورت عملی و نظری «برنامۀ بازورود به جامعه» را آموزش دیدند. برنامه شامل ۱۶ جلسۀ آموزشی بود که به‌صورت یک روز در میان و ۳ بار در هفته اجرا شد. بیماران گروه کنترل در طولِ اجرای برنامه فقط از درمان‌های معمول بیماران بستری در بیمارستان‌های روان‌پزشکی، شامل دارودرمانی و کاردرمانی، استفاده می‌کردند. داده‌های به‌دست‌آمده از پژوهش با استفاده از آزمون تی برای دو گروه مستقل تحلیل شد.

یافته‌ها: یافته‌ها بیانگر این است که علائم منفی بیماران اسکیزوفرنیای گروه مداخله در‌مقایسه‌با گروه کنترل، پس از اجرای برنامۀ بازورود به جامعه، تغییر معناداری نشان می‌دهد (۰/۰۵>P). هرچند تغییر در میانگین کل و ابعاد دیگر آن مشهود بود، ازنظر آماری تغییرات مربوط به این ابعاد شامل علائم مثبت و وضعیت روان‌شناسی عمومی و نمرۀ کل، معنی‌دار نیست (P<0/05).

نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش، برنامۀ بازورود به جامعه باعث مهار و بهبود علائم منفی بیماران اسکیزوفرنیا می‌شود که می‌توان این تفاوت معنی‌دار را در گروه مداخله به تأثیرگذاربودن برنامه نسبت داد؛ در‌حالی‌که در گروه کنترل این تفاوت مشاهده نشد.