هدف: تحریک دگرسویی صوتی سیستم وابران، موجب مهار عملکرد سلول‌های مویی خارجی و کاهش دامنه گسیل‌های صوتی گوش می‌شود. در بررسی حاضر مقدار میانگین کاهش دامنه گسیل‌های صوتی برانگیخته با تن برست (TBEOAEs) با فرکانس مرکزی 2000 ،1000 و 4000 هرتز با ارائه دگرسویی صوت خالص و نویز باریک باند با فرکانس مرکزی 1، 2، 4 کیلوهرتز در گوش راست افراد 19 تا 27 ساله تعیین شده است.

روش بررسی: این مطالعه بر روی 37 نفر (15 مرد و 22 زن) با شنوایی طبیعی انجام شد. پس از تطابق سایکوآکوستیکی، بلندی نویز باریک باند با صوت خالص در dBHL 70 در گوش چپ، پاسخ TBEOAEs با فرکانس مرکزی 1، 2 و 4 کیلوهرتز در گوش راست به‌دست آمد. سپس با ارائه دگرسویی صوت خالص70 دسی‌بل و نویز باریک باند با بلندی معادل، دامنه TBEOAEs اندازه‌گیری‌ شد.

یافته‌ها: میانگین دامنه‌های TBEOAE با فرکانس مرکزی 2،1 و 4 کیلوهرتز با ارائه دگرسویی صوت خالص و نویز باریک باند کاهش نشان داد که کاهش نویز باریک باند در تمامی فرکانس‌ها بیشتر بود. همچنین میانگین دامنه‌ها در فرکانس‌های بالاتر کاهش کمتری نشان داد.

نتیجه‌گیری: تحریک دگرسویی موجب کاهش دامنه TBEOAEs می‌شود و محرک دارای پهنای باند بیشتر، در ایجاد پدیده مهار دگرسویی کارآمد تراست. به‌نظر می رسد علاوه‌بر هماهنگی طیفی بین محرک تولیدکننده گسیل‌های صوتی گوش و محرک دگرسویی، پهنای باند فرکانسی نیز در کاهش دامنه گسیل‌های صوتی گوش و ایجاد پدیده مهار نقش بسزایی‌دارد.