هدف: زمین خوردن در جمعیت در حال رشد سالمندان، مشکل شایعی است. تحقیقات نشان می‌دهد اختلال تعادل و کنترل پاسچرال نقش عمده ای در زمین خوردن سالمندان دارد. از سوی دیگر شواهد بیومکانیکی نشان می‌دهد که تعادل پوسچرال با افزایش شاخص توده بدنی بدتر می‌شود. در پژوهش‌های انجام شده به گروه سنی بالای 60 سال توجهی نشده است. این پژوهش با هدف تعیین یکی از عوامل مؤثر در زمین خوردن سالمندان و همچنین پیشنهاد روش برای پیشگیری از این خطر انجام شده است.

روش بررسی: در یک پژوهش مقطعی 30 زن و مرد بالای 60 سال انتخاب شدند. میزان نمره آزمون برگ و شاخص توده بدنی در آن‌ها اندازه‌گیری شد و رابطه بین آن بررسی گردید.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که ارتباط بین شاخص توده بدنی و تعادل بر اساس آزمون پیرسون ۰/39 =R و معنادار (۰/05>P) بود. رابطه‌ای بین سن و تعادل دیده نشد ولی تعادل در مردان بهتر از زنان بود.

نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که بین شاخص توده بدنی و تعادل سالمندان ارتباط وجود دارد و این شاخص می‌تواند به عنوانی معیاری برای پیش‌بینی زمین خوردن در سالمندان استفاده گردد.