دوره 25، شماره 2 - ( تابستان 1403 )                   دوره، شماره، فصل و سال، شماره مسلسل | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه شنوایی‌شناسی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
2- گروه شنوایی‌شناسی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران. ، mohammadrezaparhizgar@yahoo.com
3- گروه شنوایی‌شناسی، مرکز تحقیقات علوم توانبخشی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم‌پزشکی شیراز، شیراز، ایران.
4- گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده سلامت اجتماعی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
چکیده:   (2910 مشاهده)
هدف آزمون‌های اختلال پردازش شنوایی، براساس میزان انحراف نتایج از شاخص‌های استاندارد پردازش شنوایی در افراد با شنوایی هنجار، قادر به تمایز کودکان مشکوک به اختلال پردازش شنوایی هستند. برخی از این آزمون‌ها مستقیماً با توانایی تمایز زیر و بمی اصوات در ارتباط بوده و برخی نیز می‌توانند به‌طور غیرمستقیم از آن متأثر شوند. آیا این تأثیرات می‌توانند نتایج تشخیصی آزمون‌های اختلال پردازش شنوایی را تغییر دهند؟ در این پژوهش قصد داریم تأثیر توان‌بخشی مبتنی بر تمایز زیر و بمی را بر روی شاخص‌های تشخیصی آزمون‌های اختلال پردازش شنوایی بررسی کنیم.
روش بررسی طی این پژوهش، 19 کودک مشکوک به اختلال پردازش شنوایی که براساس آزمون‌های توالی الگوی زیر و بمی اصوات، اعداد دوگانه دوگوشی و توجه انتخابی شنوایی تک‌‌گوشی تشخیص داده شده‌اند را به‌عنوان گروه آزمایش انتخاب کرده‌ایم. این گروه از کودکان را حداکثر 3 ماه، هفته‌ای 2 تا 3 جلسه، هرجلسه حداکثر 1 ساعت، تحت آموزش‌های تمایز زیر و بمی اصوات قرار داده و پس از اتمام مراحل توان‌بخشی، آزمون‌های تشخیصی مجدد انجام شدند. 26 کودک با شاخص‌های تشخیص اختلال پردازش شنوایی مشابه با گروه آزمایش را نیز به‌عنوان گروه کنترل انتخاب کردیم. در این گروه هیچ مداخله‌ای صورت نگرفت و بعد از مدت مشابه با روند مداخله، آزمون‌های تشخیصی مجدد در آن‌ها انجام شد. نتایج قبل و بعد از آموزش‌ها در گروه آزمایش با هم و با 26 کودک گروه کنترل مقایسه ‌شد.
یافته‌ها نتایج حاصل از توان‌بخشی مشخصاً بهبودی‌های مؤثری را در آزمون‌های توالی الگوی زیر و بمی و توجه انتخابی شنوایی تک‌‌گوشی به همراه داشت. نتایج آزمون توجه انتخابی شنوایی تک‌گوشی، برای هر دو گوش بهبود مؤثری را در پی توان‌بخشی نشان داد (P=0/001). در نتایج آزمون توالی الگوی زیر و بمی اصوات نیز برای هر دو گوش بهبود مؤثر حاصل از توان‌بخشی مشاهده ‌شد (P=0/001). تأثیرات به نحوی بود که قریب به 37 درصد کودکان مشکوک به اختلال پردازش شنوایی بر‌اساس ملاک تشخیصی استفاده‌شده، از زیرمجموعه این اختلال خارج شدند. بدین‌معنی که با بهبود عملکرد در برخی آزمون‌های تشخیص اختلال پردازش شنوایی، اگر مجدد آزمون‌های مذکور برای آن‌ها اجرا شود، بر‌اساس ملاک تشخیص کاربردی در پژوهش، این کودکان فاقد اختلال پردازش شنوایی تشخیص داده می‌شوند.
نتیجه‌گیری توان‌بخشی مبتنی بر تمایز زیر و بمی اصوات، می‌تواند بر نتایج آزمون‌های اختلال پردازش شنوایی تأثیر ‌گذارد. به این معنی که برخی کودکان که با چنین آزمون‌هایی تحت عنوان مشکوک به اختلال پردازش شنوایی دسته‌بندی شده‌اند، پس از مداخله از این زیرمجموعه خارج می‌شوند. 
متن کامل [PDF 3996 kb]   (135 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (41 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: شنوایی سنجی
دریافت: 1402/5/30 | پذیرش: 1402/10/20 | انتشار: 1403/4/11

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.