دوره 24، شماره 3 - ( پاییز 1402 )                   دوره، شماره، فصل و سال، شماره مسلسل | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- مرکز تحقیقات توانبخشی اسکلتی عضلانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران.
2- مرکز تحقیقات توانبخشی اسکلتی عضلانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران. ، masoume64hosseini@gmail.com
3- گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران.
4- روه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران.
چکیده:   (5650 مشاهده)
هدف داشتن فرزند مبتلا به اختلالات گفتار و زبان، ضمن ایجاد احساس مسئولیت درمانی بزرگ در قبال او، تأثیراتقابل‌توجهی بر ابعاد روانی والدین به‌ویژه مادران به‌عنوان مراقب اولیه خواهد داشت. آن‌ها بیشتر در معرض فشارها و استرس‌های ناشی از احساس مسئولیت در قبال فرزندانشان هستند. هدف از این مطالعه مقایسه سطح استرس، افسردگی و کیفیت زندگی بین مادران کودکان مبتلا به اختلالات گفتار و زبان بود که فرزندان آن‌ها در دوره‌های زمانی مختلفی، خدمات توان‌بخشی را دریافت کرده‌ بودند.
روش بررسی مطالعه مقطعی توصیفی‌تحلیلی حاضر‌، بر روی 185 مادر کودک مبتلا به اختلال گفتار و زبان که به دریافت خدمات توان‌بخشی نیاز داشتند، انجام شد. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از فرم کوتاه شاخص استرس والدینی برای اندازه‌گیری میزان استرس، پرسش‌نامه افسردگی بک، سخه دوم برای اندازه‌گیری میزان افسردگی و پرسش‌نامه زمینه‌یابی سلامت (فرم کوتاه 36 سؤالی) برای اندازه‌گیری کیفیت زندگی مادران انجام شد. بر‌اساس مدت‌زمان دریافت خدمات توان‌بخشی، مادران شرکت‌کننده در این مطالعه به 4 گروه کمتر از یک ماه، بین 1 تا 6 ماه، بین 7 تا 11 ماه و برای بیش از 12 ماه تقسیم شدند. داده‌ها با آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آنووای چند‌متغیره آنالیز شدند.
یافته‌ها مقایسه میانگین نمرات شاخص استرس والدینی، پرسش‌نامه افسردگی بک و پرسش‌نامه زمینه‌ابی سلامت در 4 گروه از مادران معنی‌دار بود (0/001>P). نتایج نشان داد مادرانی که فرزندان آن‌ها خدمات توان‌بخشی را برای مدت طولانی‌تری دریافت کرده بودند، میانگین نمرات استرس و افسردگی کمتر و میانگین نمره کیفیت زندگی بالاتری داشتند (0/001>‌P). میانگین نمره کل شاخص استرس والدینی بین 4 گروه از مادران در اختلالات مختلف گفتار و زبان تفاوت آماری معنی‌داری داشت (005/P≤0). عامل نوع اختلال کودک، بر روی نتایج اثر معنادار داشت (0/05>‌P).
نتیجه‌گیری کمترین امتیاز استرس وافسردگی و بالاترین امتیاز کیفیت زندگی در مادرانی که بیش از 12 ماه خدمات توان‌بخشی را دریافت کرده بودند، می‌تواند بیانگر آن باشد که مادرانی که خدمات توان‌بخشی را برای مدت طولانی‌تری دریافت می‌کنند، بیشتر شاهد بهبود فرزندان خود هستند و همچنین بهتر می‌توانند از راهبردهای مقابله با استرس برای مقابله با مشکل کودک خود استفاده کنند.


متن کامل [PDF 1727 kb]   (628 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (1068 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: گفتاردرمانی
دریافت: 1401/7/24 | پذیرش: 1402/2/25 | انتشار: 1402/7/9

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.