1- گروه گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- گروه گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران. ، samira.aghadoost@gmail.com
3- گروه گوش و حلق و بینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
4- گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
چکیده: (3069 مشاهده)
هدف یکی از شکایتهای متداول مرتبط با مشکلات صوتی در معلمان، احساس ناراحتی در مجرای صوتی است که به درجات مختلفی میتواند منجر به افزایش شاخص معلولیت صوتی شود. در معلمان دیسفونی تنش عضلانی، شکایتهای صوتی افزایش و کیفیت زندگی وابسته به صوت کاهش مییابد. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه میزان تکرار و شدت احساس ناراحتی در مجرای صوتی براساس مقیاس ناراحتی دستگاه صوتی و پرسشنامه شاخص معلولیت صوتی و تعیین ارتباط آنها در معلمان مقطع ابتدایی با و بدون دیسفونی تنش عضلانی است.
روش بررسی این پژوهش از نوع مقطعیمقایسهای بود و بر روی 80 معلم زن ابتدایی در دو گروه با و بدون دیسفونی تنش عضلانی صورت گرفت. شرکتکنندگان در مطالعه در هر دو گروه بهصورت تصادفی و پس از بررسی داشتن شرایط ورود به مطالعه انتخاب شدند. تاریخچهگیری صوت، ارزیابی شنیداری-ادراکی صوت، لمس عضلات و ویدئواستربوسکوپی حنجره بر روی معلمان در دو گروه انجام شد. سپس از شرکتکنندگان خواسته شد نسخه فارسی مقیاس ناراحتی دستگاه صوتی و پرسشنامه شاخص معلولیت صوتی را تکمیل کنند. پس از تعیین توزیع نرمال دادهها با استفاده از آزمون کولوگروف-اسمیرنوف، نتایج مقیاس ناراحتی دستگاه صوتی در دو زیرمقیاس شدت و تکرار احساس ناراحتی در مجرای صوتی و نمره کل شاخص معلولیت صوتی و زیرآزمونهای آن با استفاده از آزمون تی مستقل بین دو گروه مقایسه و ارتباط این دو پرسشنامه خود-ادراکی با استفاده از همبستگی پیرسون بررسی شد.
یافتهها میانگین نمره زیرمقیاس میزان تکرار ناراحتی دستگاه صوتی در گروه معلمان با دیسفونی تنش عضلانی نسبت به معلمان بدون دیسفونی تنش عضلانی بهترتیب (5/11 ±30/17 و 2/26±8/22) بود. در زیرمقیاس شدت از مقیاس ناراحتی دستگاه صوتی نمره معلمان دارای دیسفونی تنش عضلانی 4/94±39/12 و در معلمان بدون دیسفونی تنش عضلانی 2/13 ±7/89 بود. همچنین نمره کل پرسشنامه شاخص معلولیت صوتی به شکل معناداری در معلمان مبتلا به دیسفونی تنش عضلانی بیشتر از معلمان بدون دیسفونی تنش عضلانی بود (0/05>P). علاوه بر این همبستگی معنادار مثبتی بین نمره میزان تکرار و شدت ناراحتی دستگاه صوتی و شاخص معلولیت صوتی در دو گروه با و بدون دیسفونی تنش عضلانی وجود داشت (0/05>P).
نتیجهگیری مطالعه حاضر نشان داد میزان تکرار و شدت احساسهای ناخوشایند در مجرای صوتی و میزان معلولیت صوتی که معلمان مبتلا به دیسفونی تنش عضلانی تجربه میکنند، به مقدار قابلتوجهی بالاتر از معلمان بدون دیسفونی تنش عضلانی است. محققان ضمن تأکید بر استفاده از مقیاس ناراحتی دستگاه صوتی و شاخص معلولیت صوتی در غربالگری معلمهای در معرض خطر مشکلات صوتی، به اهمیت توجه به کاهش احساسات ناخوشایند در مجرای صوتی و معلولیت صوتی در جلسات صوتدرمانی معلمهای مبتلا به دیسفونی تنش عضلانی اشاره کردند.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
گفتاردرمانی دریافت: 1401/5/17 | پذیرش: 1401/10/28 | انتشار: 1402/4/10