دوره 23، شماره 4 - ( زمستان 1401 )                   دوره، شماره، فصل و سال، شماره مسلسل | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه پرستاری، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
2- گروه پرستاری، مرکز تحقیقات سالمندی ایران، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران. ، na.arsalani@uswr.ac.ir
3- گروه پرستاری، بیمارستان توانبخشی روفیده، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
4- گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات سالمندی ایران، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
5- بیمارستان توانبخشی روفیده، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
چکیده:   (2271 مشاهده)
هدف: مثانه نوروژنیک یکی از دلایل شایع ابتلا به بی‌اختیاری ادراری است، که مشکلات عدیده ناشی از آن در دراز‌مدت بر کیفیت زندگی مبتلایان به‌ویژه زنان به دلیل فقدان نقش‌های اجتماعی تأثیر منفی می‌گذارد. با‌توجه‌به ماهیت مزمن این اختلال اجرای مداخلات پرستاری توان‌بخشی جهت ارتقای کیفیت زندگی این بیماران توصیه شده است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله چندوجهی پرستاری توان‌بخشی بی‌اختیاری ادراری بر کیفیت زندگی زنان جوان و میانسال مبتلا به مثانه نوروژنیک بوده است. 
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه‌تجربی با طراحی قبل و بعد بود که در سال 2021 در بیمارستان توان‌بخشی رفیده تهران، ایران انجام شد. اطلاعات مربوط به 30 نفر از زنان جوان و میانسال 18 تا 60 سال بستری مبتلا به مثانه نوروژنیک جمع‌آوری شد. قبل و بعد از اجرای 6 هفته مداخله و پیگیری آن، پرسش‌نامه جمعیت‌شناختی و پرسش‌نامه کیفیت زندگی در بی‌اختیاری را نمونه ها تکمیل کردند. مداخله چندوجهی پرستاری توان‌بخشی بی‌اختیاری ادراری شامل 2 بخش بود: سوندگذاری متناوب تمیز ادراری و رفتاردرمانی (تعیین زمان دفع ادرار، به تأخیر انداختن دفع ادرار، تنظیم رژیم غذایی و مصرف داروها). این مداخله در 7 جلسه آموزش 30 دقیقه‌ای به‌صورت روزانه حضوری و فردی در هفته اول و سپس پیگیری بیماران در 5 هفته (هفته‌های دوم، سوم، چهارم، پنجم و ششم) هفته‌ای 1 جلسه به‌صورت کلاس‌های مجازی و تماس‌های تصویری آنلاین در اپلیکیشن واتساپ انجام گرفت. داده‌های جمع‌آوری‌شده در نرم‌افزار SPSS نسخه 25 و با استفاده از آزمون‌های آنالیز واریانس یک‌راهه آنووا و تی زوجی در سطح معناداری 0/05 تجزیه‌و‌تحلیل شدند.
یافته‌ها: اکثر شرکت‌کنندگان در سنین 20 تا 30 سال (30 درصد) و متأهل بودند (53/3 درصد). قبل و بعد از اجرای مداخله، کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اختلال مثانه نوروژنیک از 11/07±46/46 به 9/46 ±66/23 افزایش یافت که به لحاظ آماری معنادار بود (t=14/20، P<0/0001). همچنین اثرات روانی‌اجتماعی و محدودیت‌های رفتاری ناشی از بیماری بر‌اساس یکی از 3 خرده‌مقیاس پرسش‌نامه کیفیت زندگی کاهش یافت. به علاوه کیفیت زندگی در افراد جوان‌تر، بیکار، مجرد، دچار آسیب نخاعی، دچار بوی بد بدن و افرادی که مدت‌زمان تشخیص بیماری مثانه نوروژنیک در آن‌ها کمتر از یک سال بود، به‌طور معناداری کمتر از سایر شرکت‌کنندگان بود (P<0/0001). 
نتیجه‌گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر سوندگذاری متناوب تمیز ادراری و رفتاردرمانی می‌توانند کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مثانه نوروژنیک را بهبود بخشند. توصیه می‌شود تا اثربخشی مطالعه در مدت‌زمان طولانی بررسی شود.

 
متن کامل [PDF 2643 kb]   (698 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (1603 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: پرستاری
دریافت: 1400/9/30 | پذیرش: 1401/1/12 | انتشار: 1401/10/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.