دوره 23، شماره 3 - ( پاییز 1401 )
دوره، شماره، فصل و سال، شماره مسلسل |
برگشت به فهرست نسخه ها
میلاد طاهری1 
، قدمعلی طالبی 2، محمد تقی پور3 ، مسعود بهرامی4 ، همت الله قلی نیا5
، قدمعلی طالبی 2، محمد تقی پور3 ، مسعود بهرامی4 ، همت الله قلی نیا5
1- گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران
2- گروه فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات اختلالات حرکتی، دانشگاه علوم‌پزشکی بابل، بابل، ایران. ، talebiali2@yahoo.co.in
3- گروه فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات اختلالات حرکتی، دانشگاه علوم‌پزشکی بابل، بابل، ایران.
4- واحد توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان شهید بهشتی، دانشگاه علوم‌پزشکی بابل، بابل، ایران.
5- پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم‌پزشکی بابل، بابل، ایران.
2- گروه فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات اختلالات حرکتی، دانشگاه علوم‌پزشکی بابل، بابل، ایران. ، talebiali2@yahoo.co.in
3- گروه فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات اختلالات حرکتی، دانشگاه علوم‌پزشکی بابل، بابل، ایران.
4- واحد توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان شهید بهشتی، دانشگاه علوم‌پزشکی بابل، بابل، ایران.
5- پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم‌پزشکی بابل، بابل، ایران.
چکیده: (1873 مشاهده)
هدف: در ارزیابی اعصاب محیطی، از آزمون‌های نوروداینامیک جهت ارزیابی حساسیت مکانیکی عصب استفاده می‌شود. با وجود این، در ارتباط با تکرارپذیری آزمون‌های نوروداینامیک اندام فوقانی، به‌ویژه برای اعصاب رادیال و اولنار، اطلاعات بسیار کمی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی تکرارپذیری آزمون‌های نوروداینامیک اندام فوقانی شامل اعصاب مدین (میانه)، رادیال و اولنار بود.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، با استفاده از نمونه‌گیری غیر‌تصادفی ساده، 25 شرکت‌کننده بدون علامت، با دامنه سنی ۱۹ تا ۴۵ سال، شرکت داشتند. تکرارپذیری هریک آزمون‌های نوروداینامیک اعصاب میانه، رادیال و اولنار بررسی شد. آزمون‌های نوروداینامیک را 2 آزمونگر در 2 جلسه، با فاصله ۲۴ ساعت انجام دادند. در طی انجام آزمون‌های نوردینامیک، شرکت‌کنندگان لحظات شروع احساس کشش دردناک و نقطه واضح شدن درد در ناحیه قدامی آرنج و ساعد (برای عصب میانه)، در ناحیه خلفی خارجی آرنج و ساعد (برای عصب رادیال) و ناحیه داخلی ساعد (برای عصب اولنار) را گزارش کردند. در نقطه شروع احساس کشش دردناک و نقطه واضح شدن درد، با استفاده از گونیامتر مکانیکی، زاویه اکستنشن آرنج (برای آزمون اعصاب مدین و رادیال) و زاویه ابداکشن شانه (برای آزمون عصب اولنار) اندازه‌گیری شد. دامنه بین این 2 نقطه، جهت بررسی تکرارپذیری محاسبه شد. به‌منظور بررسی تکرارپذیری نسبی و تکرارپذیری مطلق، به‌ترتیب، ضریب هم‌بستگی درون‌رده‌ای و خطای استاندارد اندازه‌گیری محاسبه شد. با استفاده از آزمون تی‌تست، تفاوت در میانگین اندازه‌گیری‌های انجام شده محاسبه شد.
یافته‌ها: در تکرارپذیری یک جلسه و بین 2 جلسه، اختلاف معناداری بین میانگین اندازه‌گیری‌های 2 آزمونگر یافت نشد. تکرارپذیری درون‌آزمونگر 1 و آزمونگر 2 به‌ترتیب برای عصب میانه 0/94 درصد (°۲: خطای استاندارد اندازه‌گیری)٬ 0/89 درصد (°2/85: خطای استاندارد اندازه‌گیری)٬ برای عصب رادیال 0/56 درصد (°6/36: خطای استاندارد اندازه‌گیری) و 0/93درصد (°1/82: خطای استاندارد اندازه‌گیری)، و برای عصب اولنار 0/42 درصد (°3/27: خطای استاندارد اندازه‌گیری) و 0/79 درصد (°1/42: خطای استاندارد اندازه‌گیری) بود. تکرارپذیری بین 2 آزمونگر در یک جلسه برای عصب مدین 0/84 درصد (°3/44: خطای استاندارد اندازه‌گیری)، برای عصب رادیال 0/54 درصد (°6/1: خطای استاندارد اندازه‌گیری) و برای عصب اولنار 0/55 درصد (°2/75: خطای استاندارد اندازه‌گیری) بود. تکرارپذیری بین 2 آزمونگر در 2 جلسه برای عصب مدین 0/97 درصد (°1/43: خطای استاندارد اندازه‌گیری)، برای عصب رادیال 0/69 درصد (°5/06: خطای استاندارد اندازه‌گیری)، و برای عصب اولنار 0/51 درصد (°2/8: خطای استاندارد اندازه‌گیری) بود.
نتیجه‌گیری: آزمون‌های نوروداینامیک اندام فوقانی و اندازه‌گیری دامنه بین لحظات شروع احساس درد کششی و واضح شدن آن (درد زیر بیشینه) از تکرارپذیری متوسط تا عالی برخوردارند. بنابراین می‌توان از این آزمون‌های بالینی در ارزیابی‌های تشخیصی و بررسی اثرات روش‌های درمانی استفاده کرد. همچنین آزمون نورودینامیک عصب میانه، نسبت به آزمون‌های نوردینامیک اعصاب رادیال و اولنار، تکرارپذیری نسبی بالاتری دارند.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، با استفاده از نمونه‌گیری غیر‌تصادفی ساده، 25 شرکت‌کننده بدون علامت، با دامنه سنی ۱۹ تا ۴۵ سال، شرکت داشتند. تکرارپذیری هریک آزمون‌های نوروداینامیک اعصاب میانه، رادیال و اولنار بررسی شد. آزمون‌های نوروداینامیک را 2 آزمونگر در 2 جلسه، با فاصله ۲۴ ساعت انجام دادند. در طی انجام آزمون‌های نوردینامیک، شرکت‌کنندگان لحظات شروع احساس کشش دردناک و نقطه واضح شدن درد در ناحیه قدامی آرنج و ساعد (برای عصب میانه)، در ناحیه خلفی خارجی آرنج و ساعد (برای عصب رادیال) و ناحیه داخلی ساعد (برای عصب اولنار) را گزارش کردند. در نقطه شروع احساس کشش دردناک و نقطه واضح شدن درد، با استفاده از گونیامتر مکانیکی، زاویه اکستنشن آرنج (برای آزمون اعصاب مدین و رادیال) و زاویه ابداکشن شانه (برای آزمون عصب اولنار) اندازه‌گیری شد. دامنه بین این 2 نقطه، جهت بررسی تکرارپذیری محاسبه شد. به‌منظور بررسی تکرارپذیری نسبی و تکرارپذیری مطلق، به‌ترتیب، ضریب هم‌بستگی درون‌رده‌ای و خطای استاندارد اندازه‌گیری محاسبه شد. با استفاده از آزمون تی‌تست، تفاوت در میانگین اندازه‌گیری‌های انجام شده محاسبه شد.
یافته‌ها: در تکرارپذیری یک جلسه و بین 2 جلسه، اختلاف معناداری بین میانگین اندازه‌گیری‌های 2 آزمونگر یافت نشد. تکرارپذیری درون‌آزمونگر 1 و آزمونگر 2 به‌ترتیب برای عصب میانه 0/94 درصد (°۲: خطای استاندارد اندازه‌گیری)٬ 0/89 درصد (°2/85: خطای استاندارد اندازه‌گیری)٬ برای عصب رادیال 0/56 درصد (°6/36: خطای استاندارد اندازه‌گیری) و 0/93درصد (°1/82: خطای استاندارد اندازه‌گیری)، و برای عصب اولنار 0/42 درصد (°3/27: خطای استاندارد اندازه‌گیری) و 0/79 درصد (°1/42: خطای استاندارد اندازه‌گیری) بود. تکرارپذیری بین 2 آزمونگر در یک جلسه برای عصب مدین 0/84 درصد (°3/44: خطای استاندارد اندازه‌گیری)، برای عصب رادیال 0/54 درصد (°6/1: خطای استاندارد اندازه‌گیری) و برای عصب اولنار 0/55 درصد (°2/75: خطای استاندارد اندازه‌گیری) بود. تکرارپذیری بین 2 آزمونگر در 2 جلسه برای عصب مدین 0/97 درصد (°1/43: خطای استاندارد اندازه‌گیری)، برای عصب رادیال 0/69 درصد (°5/06: خطای استاندارد اندازه‌گیری)، و برای عصب اولنار 0/51 درصد (°2/8: خطای استاندارد اندازه‌گیری) بود.
نتیجه‌گیری: آزمون‌های نوروداینامیک اندام فوقانی و اندازه‌گیری دامنه بین لحظات شروع احساس درد کششی و واضح شدن آن (درد زیر بیشینه) از تکرارپذیری متوسط تا عالی برخوردارند. بنابراین می‌توان از این آزمون‌های بالینی در ارزیابی‌های تشخیصی و بررسی اثرات روش‌های درمانی استفاده کرد. همچنین آزمون نورودینامیک عصب میانه، نسبت به آزمون‌های نوردینامیک اعصاب رادیال و اولنار، تکرارپذیری نسبی بالاتری دارند.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
فیزیوتراپی
دریافت: 1400/7/26 | پذیرش: 1400/11/24 | انتشار: 1401/7/1
دریافت: 1400/7/26 | پذیرش: 1400/11/24 | انتشار: 1401/7/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |