دوره 4، شماره 3 و 4 - ( پاييز و زمستان 1382 )                   دوره، شماره، فصل و سال، شماره مسلسل | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Karim-Zadeh P, Ghofrani M. The Comparison of Two Types of Treatment (High Dose and Low Dose IVIG) in Children with GBS in Mofid Hospital. jrehab 2003; 4 (3 and 4) :7-12
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-2-fa.html
کریم‌زاده پروانه، غفرانی محمد. مقایسه اثر ایمونوگلوبولین وریدی با دُز بالا با ایمونوگلوبولین وریدی با دُز پایین در بیماران مبتلا به سندرم گیلن باره حاد. مجله توانبخشی. 1382; 4 (3 و 4) :7-12

URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-2-fa.html


1- دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران. ، pkarimzadeh@yahoo.com
چکیده:   (21216 مشاهده)

هدف: سندرم گیلن باره حاد شایعترین علت پریفرال نوروپاتی یا واسطه ایمنی در اطفال است و با از‌بین‌رفتن پولیومیلیت در بیشتر کشورها، هم‌اکنون شایع‌ترین علت فلج شل حاد در کودکان است. بنابراین دست‌یابی به طریقه درمانی معتبر و مناسب از اهمیت بسزایی برخوردار است. در زمینه درمان‌های اختصاصی تاکنون تحقیقات گسترده‌ای روی کورتیکوستروئید، IVIG و پلاسمافورزیس انجام شده است. درمان با IVIG برای کودکان بی‌خطر و در گیلن باره حاد (GBS) ایمن‌تر و نسبت به روش‌های درمانی دیگر کمتر تروماتیک است. روش درمانی به دو شکل قابل اجرا است: 1- IVIG 1gr./kg/day به‌مدت 2 روز که اصطلاحاً High Dose گفته می‌شود؛ 2- IVIG 400mg./kg/day به‌مدت 5 روز که اصطلاحاً نوع Low Dose گفته می‌شود. در مطالعات خارجی نشان داده است که در کودکانی که High Dose IVIG دریافت کرده بودند طول مدت بیماری کوتا‌ه‌تر است. ازآنجاکه در ایران تا به حال بررسی مقایسه‌ای بین این دو روش صـورت نگرفتــه است، دو روش درمـانی را مـقایسه می‌کنیم و درصـورتی‌که IVIG با دز بالا اثرات مطلوب‌تر و پاسخ درمانی بهتری داشته باشد، به‌عنوان درمان انتخابی معرفی می‌نماییم.

روش بررسی: بیمارانی که با شکایت ضعف اندام‌ها به‌صورت حاد به مرکز آموزشی درمانی مفید مراجعه نمودند و با توجه به معاینات بالینی، آزمایشات خون، مایع نخاع و انـجام EMG-NCV بیماری آنها گیلن باره حاد یـا Acute Demyelinating Peripheral Neuropathy تشخیص داده شد، وارد مطالعه گردیدند و به‌صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. 25 بیمار گروه مطالعه توسط (روش High Dose) و 25 بیمار گروه شاهد توسط (روش Low Dose) بررسی شدند و سپس نتایج با هم مقایسه گردید.

یافته‌ها: در این بررسی به این نتیجه مهم دست یافتیم که با به‌کارگیری روش درمانی ایمونوگلوبولین وریدی با دز بالا تعداد روزهای بستری بیماران کاهش می‌یابد و بیمار در مدت زمان کمتری بهبودی یابد. همچنین در این روش درمانی نسبت به روش درمانی ایمونوگلوبولین وریدی با دز پایین، بیمار علائم بهبودی را سریع‌تر نشان می‌دهد؛ بنابراین بیماران با عوارض دارویی کمتری روبه‌رو خواهند شد.

نتیجه‌گیری: مدت زمان ضعف اندام تحتانی و فوقانی و مدت زمان بازگشت واکنش‌های اندام تحتانی و فوقانی با استفاده از این روش کاهش یافت و هیچ‌گونه ارتباطی بین عوارض مصرف داروی بیشتر با روش درمانی ایمونوگلوبولین وریدی با دز بالا مشاهده نشد.

متن کامل [PDF 817 kb]   (1937 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1386/4/27 | پذیرش: 1394/7/15 | انتشار: 1394/7/15

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه آرشیو توانبخشی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Archives of Rehabilitation

Designed & Developed by : Yektaweb