1، بهمن بهمنی2 ، یوسف اعظمی3 ، علی‌اکبر گودینی3
2- دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
3- دانشگاه علامه طباطبایی
هدف: پژوهش حاضر،با هدف بررسی رابطۀ پرخاشگری و تکانشگری با آمادگی به اعتیاد در دانشجویان دانشگاه علامه‌طباطبایی انجام شده است.
روش بررسی: روش استفاده‌شده در این پژوهش،از نوع مقطعی‌تحلیلی بود. دراین مطالعه،۱۷۰ نفرازدانشجویان پسر در مقطع کارشناسی دانشگاه علامه‌طباطبایی که با روش نمونه‌گیری دومرحله‌ای تصادفی انتخاب شده بودند، تحت‌مطالعه قرار گرفتند. برای سنجش متغیرها، از پرسش‌نامۀ پرخاشگری اهواز، مقیاس تکانشگری بارات (BIS) و مقیاس آمادگی به اعتیاد وید و بوچر استفاده شد. برای تحلیل یافته‌ها از ضریب هم‌بستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که متغیرهای پرخاشگری و تکانشگری به‌طور معناداری توانایی پیش‌بینی آمادگی به اعتیاد را دارند (۰/۰۰۱>P). همچنین، برمبنای ضریب تعیین متغیرهای پرخاشگری و تکانشگری باهم ۴۹ درصد از پراکنش متغیر آمادگی به اعتیاد را پیش‌بینی کردند.
نتیجه‌گیری: باتوجه‌به اینکه متغیرهای پرخاشگری و تکانشگری، اعتیادپذیری را در دانشجویان به‌خوبی پیش‌بینی می‌کنند، مراکز مشاورۀ دانشگاه‌ها می‌توانند با برگزاری کارگاه‌هایی، شیوه‌های مهار این متغیرها را در موقعیت‌های مختلف به دانشجویان آموزش دهند و ازاین‌طریق، از گرایش آن‌ها به‌مصرف مواد پیشگیری کنند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |