ادای اولین کلمات توسط کودک یکی از مهمترین شاخص های تکامل است. تکامل تکلم روند پیچیده ای دارد که هم از تکامل عصبی کودک و هم ارتباطات او (محیط) تأثیر می پذیرد. تکلم یک عمل تقلیدی نیست که در آن کودکان تنها آنچه را که می شنوند تکرار کنند، بلکه روند خلاقی است که از طریق آن کودکان به یک نظام قانونمند و نمادی دست می یابند. ایجاد تکلم از 5 بعد مهم قابل ارزیابی است: آواشناسی، معنی شناسی، قوانین تشکیل کلمه و حرف یا واژک شناسی، قوانین تشکیل جمله یا نحو و کاربردهای اجتماعی تکلم جهت برقراری ارتباط یا کاربرد شناسی. توانایی های درکی و بیانی کودک نیز بایستی ارزیابی شوند. این مقاله علاوه بر تعاریف فوق، به بحث در مورد اپیدیولوژی، علت شناسی و پاتوژنز، تظاهرات بالینی، چگونگی ارزیابی و ایجاد تشخیص زودرس، تشخیص افتراقی، درمان و توانبخشی و پیش آگهی تأخیر تکلم یا تکلم غیر طبیعی می پردازد. در این مقاله، همچنین بر مداخله زودرس در کودکانی که ثانویه به مشکلات رفتاری واضح شده اند و افرادی که مشکلات درازمدت کلامی آنها اثر سویی در تکامل اجتماعی شان داشته، تأکید می‌شود.