Shiani A, Karamimatin B, Soofi M, Rezaei L, Heidarzadeh-Esfahani N, Moradi F et al . An Insight into Perceptions of Speech-Language Pathologists About the Barriers to Providing Online Speech-Language Therapy in Iran. jrehab 2025; 26 (1)
URL:
http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-3470-fa.html
1- گروه گفتار درمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.
2- مرکز تحقیقات تعیینکنندههای محیطی سلامت، موسسه بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.
3- مرکز تحقیقات توسعه اجتماعی و ارتقای سلامت، موسسه بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
4- مرکز تحقیقات اختلالات خواب، موسسه بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.
5- مرکز تحقیقات تعیینکنندههای محیطی سلامت، موسسه بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران. ، shahin.soltani@kums.ac.ir
چکیده: (277 مشاهده)
هدف: در دنیای امروز، پیشرفتهای فناوری ارتباطات و اطلاعات موجب تغییرات شگرفی در ارائه خدمات بهداشتی و درمانی شده است. گفتاردرمانی نیز از این قاعده مستثنی نبوده و خدمات برخط گفتاردرمانی به عنوان یک روش نوین و کارآمد در دسترس بیماران قرار گرفته است.هدف مطالعه حاضر شناسایی چالشهای ارائه برخط خدمات گفتاردرمانی از دیدگاه آسیب شناسان گفتار و زبان در ایران بود.
روش بررسی : مطالعه حاضر یک مطالعه کیفی بود که در بازه زمانی 1401-1402 انجام شد. در این مطالعه با روش نمونهگیری گلوله برفی آسیب شناسان گفتار و زبان که در دوران همه گیری کووید-19سابقه حداقل یک سال فعالیت داشتند وارد مطالعه شدند. جمعآوری اطلاعات از طریق مصاحبههای فردی و نیمه ساختاریافته انجام شد. مصاحبهها به صورت مکالمههای صوتی و تصویری در بستر پیام رسانهای واتس اپ و اسکایپ انجام شد. تحلیل دادهها با رویکرد تحلیل اکتشافی صورت گرفت.
یافته ها : در این مطالعه 14 آسیب شناس گفتار و زبان( 10 زن و 4 مرد) با میانگین سنی 29 سال در مطالعه شرکت داشتند. در مطالعه حاضر شش مضمون با عناوین نبود دستورالعملهای آموزشی و حرفهای، مسائل اجتماعی فرهنگی، چالشهای ارتباطی و تعاملی، موانع مالی، کاهش کیفیت فرایند ارزیابی و درمان و نبود نظارت بر جلسات درمانی شکل گرفت. هر طبقه نیز از چند زیر طبقه تشکیل شد که از مهم ترین آنها میتوان به نبود آموزشهای آکادمیک در ارتباط با ارائه برخط خدمات گفتاردرمانی، ادغام شدن فضای شخصی خانواده با فضای کار، سرعت پایین اینترنت برای برقراری ارتباط و ارسال دادهها، کیفیت پایین تصاویر اپلیکیشنهای ایرانی، فیلترینگ پیامرسانهای خارجی، نبود اپلیکیشنهای اختصاصی و رسمی برای ارائه خدمات برخط، عدم تمایل خانواده برای پرداخت هزینه بالا برای جلسات آنلاین گفتاردرمانی، مشخص نبودن تعرفه خدمات برخط گفتاردرمانی، اجرا نشدن برخی از تکنیکهای درمانی به طور صحیح، عدم ارزیابی صحیح و دقیق کودک، عدم تشخیص صحیح اختلالات گفتار و زبان، ورود افراد غیرحرفهای به درمانهای برخط و رعایت نشدن حقوق بیماران اشاره داشت.
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که موانع ساختاری، حرفه ای، فرهنگی و اخلاقی متعددی می تواند ارائه اثربخش خدمات برخط گفتاردرمانی در ایران را تحت تاثیر قرار دهد. برگزاری دوره های آموزشی در دانشگاه ها، تدوین دستورالعملهای مورد نیاز جهت رعایت حقوق درمانگران و بیماران، توسعه اپلیکیشنهای اختصاصی و کارآمد و توسعه زیرساختهای ارتباطی با کیفیت مناسب میتواند امکان بهره مندی هر چه بیشتر این نوع از خدمات را در ایران فراهم سازد.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
مدیریت توانبخشی دریافت: 1403/1/21 | پذیرش: 1403/7/1 | انتشار: 1404/2/11