دوره 21، شماره 4 - ( زمستان 1399 )
دوره، شماره، فصل و سال، شماره مسلسل |
برگشت به فهرست نسخه ها
مسعود غریب1 
، مسعود شایسته آذر1 ، روشنک وامقی2 ، سید علی حسینی2 ، زهرا نوبخت2 ، حمید دالوندی*3
، مسعود شایسته آذر1 ، روشنک وامقی2 ، سید علی حسینی2 ، زهرا نوبخت2 ، حمید دالوندی*3
1- مرکز تحقیقات ارتوپدی، دانشگاه علوم‌پزشکی مازندران، ساری، ایران.
2- مرکز تحقیقات توانبخشی اعصاب اطفال، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
3- گروه آموزشی کاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم‌پزشکی تهران، تهران، ایران. ،hdalvand@sina.tums.ac.ir
2- مرکز تحقیقات توانبخشی اعصاب اطفال، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
3- گروه آموزشی کاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم‌پزشکی تهران، تهران، ایران. ،
چکیده: (4185 مشاهده)
اهداف: اختلال طیف فلج مغزی، شایع‌ترین ناتوانی حرکتی دوران کودکی و یک وضعیت رشدی عصبی است که در مراحل اولیه زندگی شروع شده و در تمام طول زندگی ادامه دارد. علاوه بر مشکلات حرکتی که بر میزان مشارکت کودک دارای اختلال طیف فلج مغزی تأثیرگذار است، محیط نیز می‌تواند میزان این مشارکت را کاهش یا افزایش دهد. هدف این مطالعه بررسی رابطه و نقش پیش‌بینی‌کننده عوامل محیطی بر میزان مشارکت کودکان دارای اختلال طیف فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک بود.
روش بررسی: در این پژوهش مقطعی، جامعه مورد مطالعه کودکان دارای اختلال طیف فلج مغزی و والدین آنان بودند که از میان آن‌ها، 116 کودک دایپلژی اسپاستیک و والدین آن‌ها به روش نمونه‌گیری در دسترس در سال‌های 1396-1397 در کلینیک‌های کاردرمانی استان‌های تهران، مازندران و البرز انتخاب شدند. از والدین خواسته شد پرسش‌نامه اروپایی محیط کودک و پرسش‌نامه عادات زندگی که به ترتیب به منظور سنجش عوامل محیطی و مشارکت کودکشان بود را تکمیل کنند. از سیستم طبقه‌بندی عملکرد حرکتی درشت برای سطح‌بندی عملکرد حرکتی درشت و توانایی راه رفتن و از مقیاس سطح‌شناختی اسپارکل، برای تخمین سطح هوشی استفاده شد. از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی نرم‌افزار SPSS نسخه 22 به منظور تحلیل نتایج استفاده شد.
یافته‌ها: 3/23درصد از این کودکان در سطح یک، 27/6 درصد در سطح دو، 31/9 در سطح سه و 17/2 درصد در سطح چهار سیستم طبقه‌بندی حرکات درشت قرار داشتند. 89/7 درصد کودکان دارای سطح هوشی بالای 75 و 85/3 درصد این کودکان فاقد تشنج بودند. تمامی بخش‌ها و خرده‌مقیاس‌های عوامل محیطی با مشارکت، همبستگی معناداری داشتند (0/01>P). بخش محیط فیزیکی دارای بالاترین همبستگی با مشارکت بود (0/01>r=-0/811 ، P). در مدل رگرسیونی خطی، بخش محیط فیزیکی (0/01>B=-0/475 ، P) و نگرش (0/05>B=-0/285 ، P) در پیش‌بینی مشارکت نقش داشتند (0/71=R2).
نتیجه‌گیری: محیط فیزیکی علاوه بر همبستگی خوب با مشارکت اجتماعی در کودکان دارای اختلال طیف فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک به همراه نگرش، جزو عوامل پیش‌بینی‌کننده میزان مشارکت نیز هستند؛ بنابراین با انجام تطابقات محیطی در خانه، جامعه، مدرسه و خصوصاً حمل و نقل می‌توان بر میزان مشارکت کودکان دایپلژی اسپاستیک افزود.
روش بررسی: در این پژوهش مقطعی، جامعه مورد مطالعه کودکان دارای اختلال طیف فلج مغزی و والدین آنان بودند که از میان آن‌ها، 116 کودک دایپلژی اسپاستیک و والدین آن‌ها به روش نمونه‌گیری در دسترس در سال‌های 1396-1397 در کلینیک‌های کاردرمانی استان‌های تهران، مازندران و البرز انتخاب شدند. از والدین خواسته شد پرسش‌نامه اروپایی محیط کودک و پرسش‌نامه عادات زندگی که به ترتیب به منظور سنجش عوامل محیطی و مشارکت کودکشان بود را تکمیل کنند. از سیستم طبقه‌بندی عملکرد حرکتی درشت برای سطح‌بندی عملکرد حرکتی درشت و توانایی راه رفتن و از مقیاس سطح‌شناختی اسپارکل، برای تخمین سطح هوشی استفاده شد. از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی نرم‌افزار SPSS نسخه 22 به منظور تحلیل نتایج استفاده شد.
یافته‌ها: 3/23درصد از این کودکان در سطح یک، 27/6 درصد در سطح دو، 31/9 در سطح سه و 17/2 درصد در سطح چهار سیستم طبقه‌بندی حرکات درشت قرار داشتند. 89/7 درصد کودکان دارای سطح هوشی بالای 75 و 85/3 درصد این کودکان فاقد تشنج بودند. تمامی بخش‌ها و خرده‌مقیاس‌های عوامل محیطی با مشارکت، همبستگی معناداری داشتند (0/01>P). بخش محیط فیزیکی دارای بالاترین همبستگی با مشارکت بود (0/01>r=-0/811 ، P). در مدل رگرسیونی خطی، بخش محیط فیزیکی (0/01>B=-0/475 ، P) و نگرش (0/05>B=-0/285 ، P) در پیش‌بینی مشارکت نقش داشتند (0/71=R2).
نتیجه‌گیری: محیط فیزیکی علاوه بر همبستگی خوب با مشارکت اجتماعی در کودکان دارای اختلال طیف فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک به همراه نگرش، جزو عوامل پیش‌بینی‌کننده میزان مشارکت نیز هستند؛ بنابراین با انجام تطابقات محیطی در خانه، جامعه، مدرسه و خصوصاً حمل و نقل می‌توان بر میزان مشارکت کودکان دایپلژی اسپاستیک افزود.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
کاردرمانی
دریافت: 1399/2/3 | پذیرش: 1399/5/15 | انتشار: 1399/10/12
دریافت: 1399/2/3 | پذیرش: 1399/5/15 | انتشار: 1399/10/12
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |