هدف: عملکردهای اجرایی و توانایی کنترل تکانه در افراد دارای اختلال مصرف آمفتامین به شدت ضعیف است. بنابراین هدف پژوهش حاضر کاهش تکانشگری بیماران بهبود یافته مبتلا به اختلال مصرف مت آمفتامین با به کارگیری درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بود.
روش بررسی: این پژوهش به شکل نیمه آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تمام مردان تحت درمان مبتلا به اختلال مصرف مت آمفتامین در سال 1397 در شهرستان یزد بود. نمونه‌گیری به صورت هدفمند بود. از میان افرادی که بر اساس پرسشنامه تکانشگری بارت (1994) نمره بالاتر از نقطه برش را کسب کرده بودند، به طور تصادفی 12 نفر در گروه آزمایش و 12 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. از روش‌های آمار توصیفی و همچنین از روش‌های آمار استنباطی مانند آزمون تحلیل کوواریانس در تحلیل داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد مقدار پارامتر (F) متعلق به متغیر پیش آزمون برابر 4/19 شده است و معنادار می باشد. بنابراین اختلاف معناداری بین میانگین نمرات تکانشگری بیماران بهبود یافته مبتلا به اختلال مصرف مت آمفتامین در بین دو گروه کنترل و آزمایش در مرحله پس آزمون پس از خارج شدن اثر پیش آزمون وجود دارد.
نتیجه‌گیری: در پایان بر اساس نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش به عنوان یک درمان نوپا و برخواسته از موج سوم رفتار درمانی یک روش مداخله سودمند برای بیماران بهبود یافته مبتلا به اختلال مصرف مت آمفتامین در زمینه کاهش رفتارهای تکانشی است.

واژه‌های کلیدی: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، تکانشگری، مت‌آمفتامین

متن کامل [PDF 5621 kb]   (1029 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (2052 مشاهده)